Την περασμένη εβδομάδα σχηματίστηκαν τεράστιες ουρές έξω από το Θέατρο Τέχνης, προκειμένου πλήθη κόσμου να προμηθευτούν εισιτήρια αξίας τριών ευρώ για τις παραστάσεις του χειμώνα. Εντυπη, ηλεκτρονική και διαδικτυακή δημοσιογραφία χαιρέτισαν το συμβάν με αισιοδοξία. Να, είπαν, υπάρχει και μια Ελλάδα που διεκδικεί την πρόσβαση στην τέχνη και, ευρύτερα, στην καλλιέργεια, από την οποία έχει αποκοπεί λόγω της κρίσης.

Ισως να είναι και έτσι. Από την πλευρά μου, ωστόσο, μπορώ με μεγάλη άνεση να μιλήσω για μια άλλη Ελλάδα που έχασε την πρόσβαση στην καλλιέργεια και στην τέχνη, χωρίς μάλιστα αυτό να έχει συμβεί προκειμένου να εξοικονομηθούν πόροι –απλώς, επειδή στην περίπτωση που θα σας περιγράψω κυριαρχούν είτε η αδιαφορία είτε η ανικανότητα, ή και τα δυο μαζί.

Ο λόγος για το Τρίτο Πρόγραμμα της κρατικής ραδιοφωνίας, για το οποίο παρακλήθηκα από πολλές αναγνώστριες και πολλούς αναγνώστες να ξαναγράψω. Επειδή, από την τελευταία φορά που ασχολήθηκα, η κατάσταση έχει επιδεινωθεί σε σημείο κωμικοτραγικό. Ανοίγεις, π.χ., στις 8 το πρωί το ραδιόφωνο, όπου συνήθως όλα τα σχετικά ραδιόφωνα σε όλο τον κόσμο παίζουν κλασική μουσική, αλλά στο Τρίτο Πρόγραμμα μεταδίδεται κάτι σαν: «Κυρίες και κύριοι, καλησπέρα σας. Θα ακούσουμε απόψε το κωμειδύλλιο του Θεόφραστου Σακελλαρίδη…».

Αυτό είναι σήμερα το ραδιόφωνο που κάποτε δόξασε ο Χατζιδάκις. Ενα ενοχλητικό πράμα, με έναν διευθυντή του οποίου το όνομα δεν έχει σημασία, σε έναν οργανισμό, την ΕΡΤ, που ανασυστάθηκε ως ο μακρύς ενημερωτικός ιμάντας της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ Νο 1 και Νο 2. Χωρίς παραγωγούς, αφού η διεύθυνση κατάφερε και ξεφορτώθηκε τους παραγωγούς που κράτησαν το Τρίτο όρθιο το διάστημα της ΝΕΡΙΤ, με πληθώρα κονσερβών που κανείς δεν ξέρει τι να τις κάνει. Μου έλεγε ο συνάδελφός μου Στάθης Ευσταθιάδης, που ακούει όλο το πρόγραμμα (είμαι βέβαιος) από διαστροφή, ότι το Τρίτο έχει καταντήσει ένα απέραντο κενοτάφιο λογοδιάρροιας. Οταν θυμούνται, λέει, να αναφερθούν στον Χατζιδάκι, παίζουν πάντα, μονότονα, την ίδια εκπομπή. Και ως καινοτομία μεταδίδουν παλαιές θεατρικές παραστάσεις, οι οποίες στον καιρό τους, που ουδείς είχε πρόσβαση στο παγκόσμιο θέατρο, ήταν γεγονότα, αλλά στον δικό μας καιρό είναι ενοχλητικοί αναχρονισμοί. Αφήστε που οι εκπομπές ξεκινούν, κάθε πρωί, με ένα «Πάτερ ημών», από ένα παιδάκι, το οποίο δεν καταλαβαίνει τι διαβάζει, και με εθνικό ύμνο από παιδική χορωδία, όπως ακριβώς συνέβαινε και επί χούντας.

Ξέρω, σας ζαλίζω με λεπτομέρειες. Αλλά κάποιοι αρχαίοι πρόγονοι του Πάνου Καμμένου έλεγαν «εξ όνυχος τον λέοντα».

Οσο για το Τρίτο, αν είναι τόσο ενοχλητικό, κλείστε το. Να το πάρουν απόφαση και οι τελευταίοι ακροατές του, συνήθως μεγαλύτερης ηλικίας που αρνούνται να εγκαταλείψουν παλαιές συνήθειες, ότι στο Διαδίκτυο υπάρχουν χιλιάδες δυνατότητες να ακούσεις όποια μουσική θέλεις και άπειρα ραδιόφωνα που παίζουν κλασική μουσική για σημερινούς ακροατές.

Ραδιόφωνα τα οποία σε σέβονται και δεν σε κάνουν να ντρέπεσαι που ζεις στην κόγχη τούτη τη μικρή.