Ο Μπαράκ Ομπάμα δεν ήταν μόνο ο πρώτος μαύρος πρόεδρος στην Ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών. Ηταν και ο πρώτος υποψήφιος που εκμεταλλεύθηκε στο έπακρο το Διαδίκτυο για να προσελκύσει κεφάλαια και ψηφοφόρους. Η νίκη του τον Νοέμβριο του 2008 ήταν αποτέλεσμα αυτής της στρατηγικής. Οταν οι άλλοι χαιρετούσαν στις συγκεντρώσεις το κομματικό πλήθος που κουνούσε σημαιάκια με ελέφαντες, εκείνος έστελνε μηνύματα στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο. Το σύμβολο της νίκης ήταν τελικά ένα Blackberry, το οποίο ο Ομπάμα χρησιμοποιούσε μανιωδώς για να επικοινωνεί με e-mails και που, ως πρόεδρος, δυσκολεύτηκε πολύ να αποχωριστεί.

Από τότε έχουν περάσει σχεδόν επτά χρόνια –και είναι σαν να έχουν περάσει δεκαετίες. Είναι κάτι που στις ελληνικές εκλογές αποδεικνύεται από τα προεκλογικά σποτ των κομμάτων. Στην ελληνική εκδοχή του πολιτικού μεταμοντερνισμού, το τηλεοπτικό μήνυμα έχει αντικατασταθεί από την πρόζα. Και η εξέλιξη στο είδος είναι ραγδαία: από το κοντρόλ του Αντώνη Σαμαρά τον περασμένο Ιανουάριο και την κατήχηση στον πιτσιρίκο που έπαιζε μπάλα στην πλατεία, η τέχνη έφτασε στη Ζωή Κωνσταντοπούλου που αλλάζει λάστιχα στη μέση του πουθενά και στον Πάνο Καμμένο που στο ημίφως του γραφείου του ξετυλίγει πονηρά ένα τσαλακωμένο χαρτί, το οποίο υποτίθεται ότι άφησε στο ντιμπέιτ ο «Βαγγέλης».

Στη Νότια Βαλκανική, όμως, το ρολόι δεν πηγαίνει μόνο μπροστά. Πηγαίνει και πίσω για να συναντήσει το ρετρό μιας συγκέντρωσης στην Ομόνοια ή στο Σύνταγμα. Μόνο που από αυτό το ρετρό λείπει το μεγαλείο των περασμένων δεκαετιών –και ειδικά της δεκαετίας του 1980. Οι συγκεντρώσεις στο Κέντρο μοιάζει πλέον να γίνονται για μερικούς νοσταλγούς της πλαστικής σημαίας, για να εκφραστεί ένα «μέγα πάθος» που έχει ατονήσει προ πολλού και να κλείσει η Αστυνομία τους δρόμους με κορδέλες προκειμένου να προστατεύσει ένα «μέγα πλήθος» που δεν υπάρχει πια. Ο πραγματικός χρόνος, όμως, είναι αμείλικτος –καμιά φορά περισσότερο και από τον πολιτικό. Το Blackberry του 2008 είναι σήμερα κειμήλιο. Και μια πλαστική σημαία φέρνει στον νου μόνο την ανακύκλωση. Η «μάχη της πλατείας» είναι κενή νοήματος.