Αυτό που συνδέει τον Πάνο Καμμένο με τον Νάιτζελ Φάρατζ δεν είναι μόνο μια κάποια απέχθεια για την Ευρωπαϊκή Ενωση, ένας κρυφός θαυμασμός για τον Βλαντίμιρ Πούτιν και μια φανερή συνάντηση στις Βρυξέλλες τον Ιανουάριο του 2014. Από χθες, ο ηγέτης της εθνικιστικής Δεξιάς στην Ελλάδα με τον ηγέτη της εθνικιστικής Δεξιάς στη Βρετανία συνδέονται και με την υπόσχεση ότι η μη εκλογή τους θα σήμαινε την αποχώρησή τους από την πολιτική.

Τις δύο υποσχέσεις χωρίζουν έξι μήνες. Τον περασμένο Μάρτιο ο Φάρατζ ανακοίνωσε ότι δεν θα ήταν «αξιόπιστο» εκ μέρους του να συνεχίσει να ηγείται του κόμματός του χωρίς έδρα στο Γουέστμινστερ. Τον Μάιο δεν εξελέγη στο Σάουθ Τάνετ και υπέβαλε την παραίτησή του. Μόνο που δεν πήγε ακριβώς σπίτι του –συγχρόνως ανακοίνωσε ότι θα διεκδικούσε εκ νέου την ηγεσία στο συνέδριο του Σεπτεμβρίου. Δεν χρειάστηκε να κάνει ούτε αυτό. Το κόμμα τού ζήτησε εναγωνίως να μείνει και κάπως έτσι, μια ελκυστική υπόσχεση αποδείχθηκε φρούδα ελπίδα: ο Νάιτζελ Φάρατζ εξακολουθεί να κοσμεί την πολιτική ζωή της Βρετανίας. Αντιστοίχως, η ελκυστική υπόσχεση του Πάνου Καμμένου είναι και αυτή μισή. Αν και ηγέτης ενός προσωποπαγούς κόμματος, ξεκαθάρισε ότι οι ΑΝΕΛ δεν θα διαλυθούν, αλλά αντίθετα θα κάνουν συνέδριο. Κατά το πρότυπο του Φάρατζ, ο Καμμένος μπορεί να είναι και πάλι υποψήφιος. Εκτός αν, στο μεταξύ, ο Τέρενς Κουίκ και η Σταυρούλα Ξουλίδου τον παρακαλέσουν να μείνει και εκείνος τελικά υποκύψει στις γονυκλινείς ικεσίες τους.

Φάρατζ και Καμμένος έχουν, όμως, και μια σημαντική διαφορά: ο βρετανός εθνικιστής δεν υπήρξε ποτέ king maker, αντίθετα με τον έλληνα ομόλογό του που αν μπει στη Βουλή μπορεί να έχει ρόλο αρνητικού ρυθμιστή. Σε περίπτωση νίκης του ΣΥΡΙΖΑ και με δεδομένο τον τυφλό έρωτα του Αλέξη Τσίπρα στο πρόσωπό του, ο Καμμένος μπορεί να γίνει η απωστική δύναμη που θα απομακρύνει το ΠΑΣΟΚ ή Το Ποτάμι από μια ενδεχόμενη κυβέρνηση συνεργασίας. Και ο κίνδυνος τότε είναι ο Τσίπρας να ερωτευτεί και τον Φάρατζ.

Τελευταία Νέα