Αναζήτηση
Σχεδόν εκλιπαρούν. «Να μην επιτρέψουμε να επιστρέψει το παλιό κομματικό σύστημα» ζητούσε χθες ο Βίτσας που δεν τον λες και τρέντι πράγμα…
Τα ίδια περίπου υποστήριζε την προηγουμένη ο Τσίπρας στην Κρήτη. «Οι παλιοί πολιτικοί μάς γέμισαν χρέη, μας έριξαν στο χαντάκι».
Αυτοί φταίνε, δηλαδή –παρότι, αν δεν απατώμαι, κανένας παλιός πολιτικός δεν χρέωσε τη χώρα 86 δισ. σε ένα εξάμηνο, τα 60 της απολύτως δικής του ευθύνης. Ούτε καν ο αείμνηστος «Τζουμπές» που όσο να είναι την είχε τη φαυλότητα στο αιματάκι του.
Κάπως έτσι το ματσάκι «παλιοί – καινούργιοι» που πήγαν να στήσουν όσοι υποδύονται τους καινούργιους δυσκολεύεται να περπατήσει.
Απόδειξη; Τις προεκλογικές εντυπώσεις κλέβει έως τώρα μάλλον ο Μεϊμαράκης που έχει αποφοιτήσει από την ΟΝΝΕΔ εδώ και σχεδόν τριάντα χρόνια.
Αν επιβεβαιωθεί αυτή η τάση, τότε δεν υπάρχει αμφιβολία πως πρόκειται για υγιή αντίδραση του εκλογικού σώματος. Αντί για καλλιστεία μεταξύ «παλιών» και «καινούργιων» ίσως συζητήσουμε επιτέλους τα ουσιαστικά προβλήματα του τόπου. Τα παλιά και τα καινούργια.
Ούτως Ή άλλως, δεν ξέρω ποιος έχει το δικαίωμα να χρησιμοποιεί την «παλαιότητα» των άλλων ως πολιτικό επιχείρημα υπέρ του εαυτού του.
Και ο λόγος είναι απλός. Στη δημοκρατία, μόνη νομιμοποιητική διαδικασία είναι η ψήφος.
Νέοι και παλιοί, σοβαροί και καραγκιόζηδες, υπεύθυνοι κι ανεύθυνοι, όμορφοι και άσχημοι, χοντροί και αδύνατοι, δεξιοί κι αριστεροί παίρνουν μέρος στην παρτίδα όσο κάποιοι τους ψηφίζουν και τόσο όσο τους ψηφίζουν.
Οταν δεν τους ψηφίζουν κλείνουν το μαγαζί και πάνε σπίτι τους –όπως έκανε εσχάτως και ο Παπανδρέου.
Με άλλα λόγια, καμία λογική στη δημοκρατία δεν αποδέχεται ηλικιακά, ηθικά, αισθητικά, οικονομικά ή ιδεολογικά πλεονεκτήματα. Ούτε υπάρχει κάποια επιτροπή να τα απονέμει.
Ολοι όσοι μετέχουν στον πολιτικό ανταγωνισμό έχουν δικαιωματικά το ίδιο δίκιο και το ίδιο άδικο, την ίδια ακριβώς νομιμοποίηση, απλώς κυβερνάει όποιος πάρει τις περισσότερες ψήφους.
Οταν λοιπόν ακούω για «παλιό σύστημα» αναρωτιέμαι τι ακριβώς εννοούν.
Διότι εξ όσων γνωρίζω από το 1974 και μετά το μόνο σύστημα που λειτουργεί στην Ελλάδα είναι το δημοκρατικό. Οσοι κυβέρνησαν τον τόπο (από τους Καραμανλήδες και τους Παπανδρέου έως τον Σημίτη και τον Βαρουφάκη) κυβέρνησαν όχι επειδή ήταν νεότεροι ή παλαιότεροι αλλά επειδή αυτούς ψήφισε ο κόσμος.
Είναι αλήθεια ότι την τελευταία πενταετία το Μνημόνιο τάραξε τα νερά και τα μυαλά πολλών. Απορρίπτουν και ψάχνουν. Κατανοητό.
Αλλά ακόμη και η ταραχή κάποτε περνάει. Και το βράδυ της 20ής Σεπτεμβρίου θα δούμε αν η χώρα αρχίζει να επιστρέφει στην κανονικότητα που έχει στερηθεί.
