Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις εμφανίζουν τη Νέα Δημοκρατία ακόμα και να υπερκαλύπτει τη διαφορά που τη χώριζε από τον ΣΥΡΙΖΑ και να διεκδικεί με αξιώσεις την πρωτιά – άρα και τον πρώτο λόγο στον σχηματισμό της επόμενης κυβέρνησης.

Ουδείς βεβαίως μπορεί να προδικάσει τι θα συμβεί στις εκλογές – πέραν του ότι η αυτοδυναμία του ενός ή του άλλου «μονομάχου» δεν θεωρείται ως ένα πιθανό ενδεχόμενο. Μιλούμε για μια ισχυρή κυβέρνηση συνεργασίας, που θα πρέπει να δώσει τη βεβαιότητα της μακροημέρευσης, τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό.

Επομένως, οι ιθύνοντες της Νέας Δημοκρατίας οφείλουν να αναλογιστούν εγκαίρως ποιες είναι οι κινήσεις που θα διευκολύνουν την επόμενη ημέρα της κάλπης και ποιες όχι. Στο πλαίσιο αυτό, «η επιστροφή στις ρίζες», με τη συγκέντρωση έξω από το κτίριο της Ρηγίλλης, ήταν μια συμβολική επιστροφή σε ένα όχι και τόσο ένδοξο παρελθόν.

Η σημερινή Νέα Δημοκρατία δεν έχει να ελπίζει σε πολλά, αν εξαντλήσει τη δυναμική της στην προσπάθεια συσπείρωσης της – πάλαι ποτέ – γαλάζιας γενιάς ή των συμπαθών κυριών που χτυπούσαν τις κατσαρόλες στις συγκεντρώσεις της δεκαετίας του ‘80.

Η συγκυρία απαιτεί ανοικτά μυαλά και ειλικρινή διάθεση για συνεργασίες και συναινέσεις – όχι ασκήσεις κομματικής πίστης και προσπάθεια επιστροφής στο παρελθόν του δικομματισμού και των κομματικών στρατών: ο καιρός έχει γυρίσματα – αλλά αυτό ισχύει για όλους…