Ο εμπνευστής του κεϊνσιανικού μοντέλου οικονομίας για το οποίο έχει γίνει τόσος ντόρος τελευταία στην ελληνική πολιτική κονίστρα, ο Τζον Μέιναρντ Κέινς, έλεγε πως οι καλές ευκαιρίες αποτελούν συνήθως την απαρχή της καταστροφής.

Εκ πρώτης όψεως η απόκτηση του διάσημου βούλγαρου επιθετικού Ντίμιταρ Μπερμπάτοφ από τον ΠΑΟΚ θεωρείται τεράστια επιτυχία όχι μόνο για την ομάδα της Θεσσαλονίκης αλλά και για όλο το ελληνικό ποδόσφαιρο.

Το καταδεικνύει άλλωστε η δημοσιότητα που έλαβε η συμφωνία στα διεθνή μέσα.

Η πραγματικότητα ωστόσο μπορεί να είναι διαφορετική. Η αληθινή διάσταση της σημερινής εικόνας του Μπερμπάτοφ διαθλάται από τα φώτα που ρίχνουν έντεχνα επάνω του Τύπος και σύλλογος.

Στο ποδόσφαιρο όμως η επίκληση του παρελθόντος δεν αποτελεί θεμέλιο για το παρόν και πολύ περισσότερο για το μέλλον.

Ο ΠΑΟΚ υπέκυψε στη ματαιοδοξία της πρόσκαιρης επίδειξης σαν τους προ Μνημονίου Ελληνες των διακοποδανείων και της επίπλαστης υποθηκευμένης πολυτέλειας.

Η λαοφιλής ομάδα δεν είχε ανάγκη από έναν γερασμένο ποδοσφαιριστή που περιφέρει τις περγαμηνές του αναζητώντας τα τελευταία ακριβά ένσημα αλλά από νεαρούς ταλαντούχους και διψασμένους για διάκριση παίκτες.

«Η πραγματικότητα είναι απλά μια ψευδαίσθηση, αν και πολύ επίμονη. Παρωδία» γράφει ο Μπερμπάτοφ στον λογαριασμό του στο twitter. Δεν μπορεί να παραπονεθεί αργότερα ο ΠΑΟΚ ότι ο Βούλγαρος δεν προειδοποίησε.