Θρυλείται ότι με την επιβολή των capital controls και το συνακόλουθο κλείσιμο των τραπεζών, κορυφαίο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ έγινε δέκτης σφοδρών παραπόνων: «Οι ψηφοφόροι μας δεν έχουν καταθέσεις», ήταν η αποστομωτική απάντησή του. Οι τεράστιες ουρές μπροστά από τα ΑΤΜ τον διέψευσαν –μιας και δεν στήθηκαν για τα 60 ευρώ μόνον ψηφοφόροι της αντιπολίτευσης.

Το ίδιο συνέβη και με την επιβολή ΦΠΑ 23% στην ιδιωτική εκπαίδευση: με απίστευτη ελαφρότητα, οι αρμόδιοι είχαν πιστέψει ότι φορολογούν μια μικρή ελίτ, με υψηλά εισοδήματα, που έχει τα παιδιά της στα γνωστά ιδιωτικά σχολεία. Λησμόνησαν ότι υπάρχουν εκατοντάδες μικρομεσαία σχολεία, στα οποία φοιτούν μαθητές από όλες τις κοινωνικές τάξεις.

Κυρίως όμως δεν έλαβαν υπόψη ότι με την ιδεολογική επιλογή της επιβολής φόρου στην Παιδεία των –δήθεν –εχόντων επιβαρύνουν κατά 23% και ολόκληρο το φάσμα της ιδιωτικής εκπαίδευσης: από τα φροντιστήρια για τις Πανελλαδικές Εξετάσεις ώς τις ξένες γλώσσες.

Στην πραγματικότητα, πρόκειται για έναν «μικρό ΕΝΦΙΑ» της Εκπαίδευσης, καθώς ο φόρος αφορά όλες τις ελληνικές οικογένειες, είτε πρόκειται για έχοντες είτε για μη έχοντες –ενώ δεν αποκλείεται και να αποτελέσει κίνητρο για σιωπηρό πέρασμα όσων μπορούν στη μαύρη οικονομία.

Εν πολλοίς, πρόκειται για ακόμη μια θλιβερή συνέπεια του «φέτος αυτοσχεδιάζουμε» στην εξουσία που έχει υιοθετήσει ο ΣΥΡΙΖΑ.