Αναζήτηση
Με αφορμή τη διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ και τη δημιουργία της Λαϊκής Ενότητας στην Ελλάδα, ο Πάολο Μιέλι αναζήτησε τον προπάτορα του Παναγιώτη Λαφαζάνη στην Ευρώπη. Ο ιταλός δημοσιογράφος και δοκιμιογράφος κατέληξε στο συμπέρασμα ότι αυτός είναι ο Οσκαρ Λαφοντέν (φωτογραφία). Πρωθυπουργός του κρατιδίου του Σάαρ από το 1985 έως το 1998, ο Σοσιαλδημοκράτης Λαφοντέν διεκδίκησε την καγκελαρία από τον Χριστιανοδημοκράτη Χέλμουτ Κολ στις εκλογές του 1990. Εχασε, αλλά όταν ο Σρέντερ έγινε καγκελάριος οκτώ χρόνια αργότερα, του ανέθεσε το υπουργείο Οικονομικών. Εναν χρόνο μετά, ο Λαφοντέν παραιτήθηκε καταγγέλλοντας «τη δικτατορία των αγορών». Τελικά έφυγε και από το SPD το 2005 για να ιδρύσει με διάφορους νοσταλγούς του ανατολικογερμανικού καθεστώτος το Die Linke.
Το μεγαλύτερο «πουλέν» του ήταν ο ηθοποιός Πέτερ Σόνταν, τον οποίο ο Λαφοντέν είχε προτείνει για πρόεδρο της Δημοκρατίας στα τέλη της δεκαετίας του 2000. Ο Σόνταν ζητούσε τη σύλληψη του τραπεζίτη Γιόσεφ Ακερμαν, επαινούσε τη Γερμανική Λαοκρατική Δημοκρατία ως «τη χώρα με τα περισσότερα θέατρα και ένα εξαιρετικό σύστημα υγείας» και πρότεινε να αντικατασταθεί ο εθνικός ύμνος της Ομοσπονδιακής Γερμανίας με τον «Υμνο του παιδιού» του Μπέρτολτ Μπρεχτ. Καμία πρωτοτυπία. Αν εξαιρεθεί η ιδέα για τον ύμνο, ιδέες για συλλήψεις (κεντρικών) τραπεζιτών έχουν πέσει και εδώ –για να μη θυμηθεί κανείς τη νοσταλγία για τα καθεστώτα του πρώην ανατολικού μπλοκ.
Στην «Κοριέρε ντέλα Σέρα», ο Πάολο Μιέλι επισημαίνει ότι οι διασπάσεις της Αριστεράς στη Γερμανία, στην Ιταλία ή στην Ελλάδα ανοίγουν τον δρόμο στην κυριαρχία της Δεξιάς. Σχηματικά, η Μέρκελ οφείλει πολλά στον Λαφοντέν –ενδεχομένως και ο Μεϊμαράκης στον Λαφαζάνη. Αλλά το προπατορικό αμάρτημα των διασπάσεων που επαναλαμβάνεται μέχρι σήμερα είναι το ένα πρόβλημα της Αριστεράς. Το άλλο είναι οι ιδεοληψίες των άσωτων υιών της, του Λαφαζάνη ή της Κωνσταντοπούλου, που τους κάνουν να φλερτάρουν με μια γραφικότητα πολλές φορές επικίνδυνη. Γιατί δεν είναι μόνο να κοιμάσαι με τον Διονύσιο Σολωμό και να ξυπνάς μια μέρα με το «Πότε θα κάνει ξαστεριά». Είναι και να κοιμάσαι με ευρώ και να ξυπνάς με δραχμή.
