Πολλοί αυτές τις ημέρες στον ΣΥΡΙΖΑ διαμαρτύρονται διότι ο Αλέξης Τσίπρας, καταφεύγοντας σε εκλογές, απέφυγε να κάνει ιδεολογικό διάλογο που τόσο πολύ τού ζητούσαν στο κόμμα του πολλές και διαφορετικές συνιστώσες.

Η πιο σοβαρή κριτική γίνεται από την εφημερίδα «Εποχή». Σύμφωνα μ’ αυτή, εκλογές χωρίς να έχει προηγηθεί συνεδριακή διαδικασία σημαίνουν εκλογές στις οποίες ο ΣΥΡΙΖΑ θα βρίσκεται σε ρόλο απολογούμενου για μια συμφωνία, για την οποία οι ψηφοφόροι του, οι οπαδοί του, τα μέλη και τα στελέχη του είχαν πειστεί ότι μπορούσε να αποφευχθεί. Επίσης, λέει η εφημερίδα, ο εκλογικός μηχανισμός στο εξής δεν θα εκφράζει τον πληθυντικό χαρακτήρα της πολύχρωμης Αριστεράς που εκπροσωπεί, δεν θα είναι αποτέλεσμα μιας ιδεολογικής σύνθεσης, αλλά απλώς υπόθεση ενός εκλογικού μηχανισμού.

Η αλήθεια είναι ότι όντως ο Αλέξης Τσίπρας προχώρησε στις εκλογές πρωτίστως για να λύσει με τις λιγότερες δυνατές απώλειες το εσωκομματικό του θέμα. Ταυτόχρονα, βεβαίως, θεωρούσε μάλλον εμπόδιο παρά θετική την «πληθυντική» έκφραση.

Ο παραιτηθείς Πρωθυπουργός απέδρασε και γι’ αυτό τον λόγο: για να λύσει μια και καλή τις διαφορές του με το ιδεολογικό ρεύμα της δραχμής που το βρήκε τροχοπέδη στους χειρισμούς του. Μετέτρεψε ακόμα μια φορά, χωρίς να υπολογίσει το κόστος, ένα εσωστρεφές παιχνίδι σε υπόθεση της κοινωνίας.

Η κριτική που δέχεται γι’ αυτό από πρώην και ακόμη συντρόφους του έχει μια δομική αδυναμία. Η πολυφωνία που επικαλείται δεν ήταν καταστατική πολυφωνία, αλλά ευκαιριακή. Από τους πασοκογενείς μέχρι τους δραχμιστές και από τους παλαιούς ανανεωτικούς μέχρι τους σταλινικούς, δεν παρήχθη σύνθεση αλλά αποδιάρθρωση. Στην αποδιάρθρωση αυτή άνθησαν η ετερόκλητη συμμαχία με τους ΑΝΕΛ, οι προσωπικές στρατηγικές, η αλλοπρόσαλλη πολιτική διαπραγμάτευση και ο πολιτικός τυχοδιωκτισμός του δημοψηφίσματος με τις τρομακτικές συνέπειες. Για όσους στην Αριστερά διεκδικούν τον διάλογο, αυτά είναι πιο ενδιαφέροντα ζητήματα για συζήτηση –ενώπιον συνέδρων ή ενώπιον της Ιστορίας. Οπου προτιμούν.