Στη «δεύτερη φορά Αριστερά» δεν θα υπήρχε αντικατάσταση εν πτήσει. Θα ήταν ένα «βελούδινο διαζύγιο» κι ας έπαιρνε το όνομά του από το βαθύ κράτος των κλισέ. Ο Γιάννης Βούρος είχε δεχθεί να αποχωρήσει από το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος και ο Νίκος Ξυδάκης θα έκλεινε την τελευταία εκκρεμότητα εν μέσω διερευνητικών εντολών.

Αλλά ακριβώς τη στιγμή που το έργο έκανε κοιλιά εφευρέθηκε ένα γκαγκ, όπως στις παραστάσεις του αμερικανικού βοντβίλ. Ως ημερομηνία παραίτησης του καλλιτεχνικού διευθυντή καταγράφηκε η 18η Δεκεμβρίου του 2014. Και κάπως έτσι, ο Κώστας Τασούλας παραίτησε τον Γ. Βούρο. Αν το έργο ανέβαινε στη σουρεαλιστική του εκδοχή θα υπέθετε κανείς ότι επί επτά μήνες δεν υπήρξε διευθυντής στο ΚΘΒΕ.

Ο αναπληρωτής υπουργός επικαλείται την προφορική συμφωνία κυρίων του περασμένου Μαρτίου με τον απελθόντα διευθυντή –κι αυτό είναι ένα σημείο που επιτρέπει να του πιστωθούν καλές προθέσεις. Αλλά το έλλειμμα διαχειριστικής ικανότητας παραμένει. Οπως και την «πρώτη φορά». Μετά το τραύμα στην έξωση Χατζάκη, το υπουργείο αναλαμβάνει το βάρος της επανάληψης με την ίδια συνταγή: «Με ένα ΦΕΚ φεύγεις».

Και αίφνης ανοίγουν ξανά όλες οι χαραμάδες. Η τύχη της επιχορήγησης 1,18 εκατ. ευρώ για χρέη του ΚΘΒΕ, η οποία αναμένεται σήμερα. Οι μισθοί των απλήρωτων εδώ και τρεισήμισι μήνες εργαζομένων. Το βάρος των 200.000 ευρώ ανά μηνιαία δόση –αντί 18.500 –που κληρονομεί ο νέος διευθυντής Γιάννης Αναστασάκης. Τα εκτός έδρας που δεν καταβλήθηκαν και οδήγησαν στην πρώτη ακύρωση παράστασης μετά τα capital controls («Ιφιγένεια στη Χώρα των Ταύρων»). Δηλαδή το πραγματικό πρόβλημα.

Να γιατί έμοιαζε θεατρικός ο απολογισμός που εξέδωσε το υπουργείο καταμετρώντας «πράξεις, νομοθετικές επεξεργασίες» και πρωτοβουλίες που κράτησαν όρθιο το φρόνημα των φιλότεχνων: από τις sold out συναυλίες ώς την «αλλαγή διοικήσεων σε εποπτευόμενους φορείς». Επειδή η πραγματικότητα έπαιζε το δικό της θέατρο.

Τελευταία Νέα