Οταν γίνεται είδηση η επίσκεψη των τεσσάρων τής – πάλαι ποτέ – τρόικας στο υπουργείο Εργασίας, δεν πρέπει να προκαλεί απορίες η κατάρρευση του Χρηματιστηρίου.

Υστερα από μήνες ατέρμονης διαπραγμάτευσης, ακόμα και για το πού θα καταλύσουν οι εκπρόσωποι των πιστωτών της χώρας, και με μόλις δεκαπέντε ημέρες πριν από την καταληκτική ημερομηνία για την τελική συμφωνία, η αβεβαιότητα εξακολουθεί να πλανάται πάνω από την ελληνική οικονομία και να τη στραγγαλίζει.

Η κυβέρνηση ένιωσε την ανάγκη να εκδώσει ανακοίνωση για να ενημερώσει ότι οι εκπρόσωποι των δανειστών μετέβησαν στο υπουργείο Εργασίας κατόπιν πρόσκλησης του υπουργού και όχι με δική τους πρωτοβουλία. Ηθελε προφανώς να καθησυχάσει εκείνους που – στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ – εξακολουθούν να πιστεύουν ότι ήλθε το τέλος των Μνημονίων.

Ομως, σε μία συγκυρία όπως η σημερινή, με τους διεθνείς επενδυτές να αποσύρονται άρον άρον από την Ελλάδα, η μάχη των συμβολισμών έχει παύσει να έχει κάποιο ιδιαίτερο νόημα. Η μεγάλη πλειονότητα των πολιτών έχει κατανοήσει την ανάγκη που σπρώχνει την κυβέρνηση να τα βρει με τους δανειστές και γνωρίζει ότι τέτοιες επικοινωνιακές μάχες δεν βοηθούν στη διαπραγμάτευση.

Αυτό που έχει σημασία είναι η μάχη για την ίδια τη συμφωνία – που θα απελευθερώσει πόρους απαραίτητους για την ανακεφαλαιοποίηση όχι μόνον των τραπεζών, αλλά ολόκληρης της ελληνικής οικονομίας, από τις αρχές του δύσκολου Σεπτέμβρη που πλησιάζει.