Ο οδηγός του ταξί φοβερά εκνευρισμένος, σαν να είχε συμβεί κάτι δραματικά ανεπανόρθωτο, ούρλιαξε στο τέλος της οδού Ακαδημίας όταν ένας γιωταχής τον προσπέρασε από δεξιά για να στρίψει αριστερά στη Βασιλίσσης Σοφίας: «Μα είναι δυνατόν να συμβαίνουν αυτά τα πράγματα; Δεν υπάρχει κράτος, κύριε!». Για τον οδηγό του ταξί κράτος θα σήμαινε την ίδια ακριβώς στιγμή ένας τροχονόμος να έχει ακινητοποιήσει και πάραυτα να τιμωρήσει τον γιωταχή με έναν τρόπο που, αν και θεαματικός, δεν θα απέτρεπε την ίδια σκηνή να επαναληφθεί κάποια άλλη στιγμή σε μια άλλη περιοχή. Σημασία δεν είχε μια αλλαγή που θα καθιστούσε την παρανομία αδιανόητη για όλους, όσο μια τιμωρία χειροπιαστή που θα ικανοποιούσε ένα στιγμιαίο αίσθημα θυμού και αγανάκτησης. Το μείζον όμως θέμα παραμένει άλλο. Την ίδια ακριβώς στιγμή που ο οδηγός του ταξί αγανακτούσε με τον θρασύ και ριψοκίνδυνο εις βάρος όχι μόνο του εαυτού του αλλά και άλλων γιωταχή, μια απειρία αντικανονικών συμπεριφορών, σε ακόμη πιο ευαίσθητες κοινωνικά περιοχές απ’ ό,τι η οδήγηση, παρέμεναν σαν να μην είχαν ποτέ υπάρξει. Αν γινόταν μάλιστα κάποιος να τις κάνει γνωστές όχι μόνο στον οδηγό του ταξί αλλά και σε οποιονδήποτε άλλον συνέβαινε την ίδια στιγμή να θυμώνει με πραγματικά ασήμαντες αφορμές, θα εισέπραττε μια αντίδραση που θα τον άφηνε κυριολεκτικά κατάπληκτο. Την παρανομία ή ό,τι τέλος πάντων μας φαίνεται αδιανόητο, να συνειδητοποιούμε την ύπαρξή του μόνο όταν ερχόμαστε σε άμεση επαφή μαζί του. Αν σκάνδαλα, κυρίως οικονομικά, που μας αγανακτούν έως ασφυξίας καταλήγουν συχνά εντελώς σκιώδη για τη συνείδησή μας, είναι ακριβώς γιατί διαβάσαμε ή ακούσαμε να μιλάνε γι’ αυτά χωρίς ποτέ να έχουμε βάλει το δάχτυλο επί τον τύπον των ήλων. Οπως τουλάχιστον το αντιλαμβανόταν ο οδηγός του ταξί σε σχέση με τον γιωταχή. Ενώ η παραφιλολογία που δημιουργείται ως απότοκο του κουτσομπολιού που προκαλεί κάθε πραγματικά μεγάλο σκάνδαλο συσκοτίζει σε τέτοιο βαθμό τα πράγματα, ώστε ακούς ακόμα και για ένα άτομο που έχει εγκληματήσει κατά του κοινωνικού συνόλου: «Μα επιτέλους λοιδορήθηκε και φυλακίστηκε, πόσο επιτέλους να πληρώσει ακόμη ο άνθρωπος;».