«Ουάου» (κωμωδιό)δραμα

Αισθάνομαι την ανάγκη, τη βαθιά ανθρώπινη ανάγκη –αυτή, ρε παιδί μου, που σε κάνει να θέλεις να ακουμπήσεις στον ώμο κάποιου και να κλάψεις –να βγάλω από μέσα μου συναισθήματα. Να δηλώσω πώς αισθάνομαι αυτές τις ώρες που ο καύσωνας έχει επικαθίσει πάνω από τα κεφάλια μας.

Νιώθω, λοιπόν, ταυτόχρονα με την αποπνικτική ζέστη που σε καθιστά breathless, μια βαριά στενοχώρια να πλακώνει την αθώα μου καρδιά.

Η σκληρή και άπονη Δικαιοσύνη κινήθηκε (επιτέλους…) και στέλνει πακέτο στη Βουλή το «ουάου» αγόρι Βαρουφάκη, ο οποίος καλείται, πλέον, το χρυσό μου, να άρει τις αμαρτίες του συριζόκοσμου. Αυτός μόνος. Και όλοι οι άλλοι ένα γύρω να παρακολουθούν το θείο (κωμωδιό)δραμα και να χασκογελούν.

Διότι –σοβαρά τώρα –όση αλήθεια υπάρχει στις ευθύνες αυτού του περίεργου τύπου που εισέβαλε στη ζωή μας εδώ και μερικά χρόνια, και μερικούς μήνες τώρα την έχει κάνει μπάχαλο, άλλη τόση βρίσκεται και στις ευθύνες όλων αυτών των τύπων που τον επέλεξαν, τον ενθάρρυναν (να κάνει τα τρελά του), τον ενέπνευσαν (για να μην πω ότι του έδωσαν και εντολές) και, όταν χρειάστηκε, τον στήριξαν με νύχια και με δόντια –θα ξεχάσω εγώ τις βόλτες στο Παγκράτι για καφέ, όπου όλως τυχαίως βρέθηκαν φωτογράφοι και κάμερες να απαθανατίσουν το ειδύλλιο Τσίπρα – Βαρουφάκη; Οχι, δεν θα το ξεχάσω, διότι εγώ και ο ελέφαντας από μνήμη ένα πράγμα (από κιλά, όχι ακόμη…).

Δώρο γενεθλίων

Σταματώ εδώ, επειδή το αριστερό μου αγόρι Αλέξης είχε χθες γενέθλια, έκλεισε τα 41 ( Χρόνια Πολλά Πρόεδρε, και καλά μυαλά να ευχηθώ) και δεν επιθυμώ να του χαλάσω τη διάθεση, παρότι αυτός επίμονα χαλάει τη δική μας εδώ και επτά μήνες, και δεν καταλαβαίνει ότι άνθρωποι είμαστε και εμείς, και οι αντοχές μας δεν είναι πια και ανελαστικό μέγεθος, ε;

Αλλά περί των ευθυνών του θα μιλήσουμε κάποια στιγμή. Υπάρχουν μερικά στοιχεία ήδη…

Σήμερα, απλώς θα του προσφέρω… εν είδει δώρου για τα γενέθλιά του την πληροφορία ότι ο Βαρουφάκης διατείνεται εδώ κι εκεί ότι είναι «αθλιότητα» να αφήνονται υπονοούμενα ότι έχει ηχογραφήσει συνομιλίες μαζί του. Και ειδικότερα για ζητήματα που κάνουν «τζιζ» όπως το Grexit ή το Plan B…

Προφανώς εναπόκειται σε εκείνον, τον πρόεδρο Αλέξη δηλαδή, να πιστέψει τι λέει ο λαλίστατος πρώην υπουργός του (ρε να μη βάζει γλώσσα μέσα, συνεχώς μιλάει ο μπαγάσας). Εγώ απλώς θα πω ότι ΔΕΝ πιστεύω τον Βαρουφάκη ό,τι κι αν λέει…

Το μέλλον των capital controls

Βασικά, κανέναν τους δεν πιστεύω ό,τι και να λένε. Αυτοί, παιδί μου, έχουν κάνει το ψέμα επιστήμη. Το έχουν τερματίσει με την παραπλάνηση, τον αποπροσανατολισμό και την παραπληροφόρηση. Δεν υπάρχει προηγούμενο, αλλά εκτιμώ ούτε και επόμενο. Εχουν σπάσει τα κοντέρ, μιλάμε. Ολα τα κοντέρ.

Παράδειγμα, τα capital controls. Μας τα φόρεσαν, έχει διαλυθεί η ελληνική οικονομία, έχουν στριμωχτεί οικογένειες, και τι λένε; Από εβδομάδα σε εβδομάδα το πάνε. Ποια είναι η αλήθεια;

Οτι με αυτά τα καταραμένα capital controls δεν θα καθαρίσουμε όχι σε εβδομάδες αλλά ούτε σε (λίγους) μήνες. Οπως μου δήλωσε έγκυρη –πιο έγκυρη δεν γίνεται –πηγή της Τραπέζης της Ελλάδος χθες, «δεν υπάρχει ορατή ημερομηνία».

–Δηλαδή, δεν θα ξεφύγουμε ποτέ; ρώτησα τρομαγμένος (είμαι σε πολύ ευαίσθητη φάση αυτό τον καιρό, τρομάζω εύκολα).

–Θα ξεφύγουμε μόλις ανακεφαλαιοποιηθούν οι αγορές.

–Και πότε θα γίνει αυτό;

–Οταν κρίνει ότι πρέπει να πάρει τις σχετικές αποφάσεις για το τι ακριβώς πρέπει να γίνει με τις τράπεζες η ΕΚΤ.

Το οποίο σημαίνει «ζήσε μαύρε μου να φας τριφύλλι» (άλλη φορά θα εξηγήσω την ετυμολογία της φράσης, και γιατί είναι… μαύρος και όχι Μάης).

Μίνι… λαοθάλασσα

Στο μεταξύ, μου τηλεφώνησαν δυο φίλοι από την Αριστερή Πλατφόρμα –αλλά όχι ο Παναγιώτης (Λαφαζανης) ούτε ο Στάθης (Λεουτσάκος), πράγμα που μου δημιουργεί την αίσθηση ότι πάλι μαζεμένοι για τα «οργανωτικά» ήταν. Δυο άλλοι φίλοι με πήραν. Ενας βουλευτής, ένα στέλεχος. Και μου επισήμαναν τη «λαοθάλασσα παρά τον καύσωνα» που κατέκλυσε τον Πανελλήνιο.

Δεν είχα πολλή όρεξη για κουβέντα, συγκατένευσα απλώς, και τελείωσα πολύ γρήγορα και με τους δύο.

Διότι λαοθάλασσα δεν υπήρχε. 2.000 άτομα χωράει ο Πανελλήνιος φίσκα, άντε να ήταν και 200 στην αρένα και 300 γύρω γύρω –2.500 όλοι κι όλοι. Τέλος Ιουλίου, σημαντικό. Με αυτές τις καιρικές συνθήκες, σημαντικό επίσης. Με δεδομένες τις πολιτικές συνθήκες (πόλεμος από τον επίσημο ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς μέσα ενημέρωσης κ.λπ.), αξιοσημείωτο. Αλλά ώς εκεί. Μην τρελαθούμε τώρα κι από πάνω. Εντάξει;

Μαύρα μεσάνυχτα

Από όλα όσα εξελίσσονται σε σχέση με την «υπόθεση Βαρουφάκη» επιθυμώ να αναδείξω την περίπτωση του αμερικανού οικονομολόγου Τζέιμς Γκαλμπρέιθ, ο οποίος είχε τεθεί από το «ουάου» αγόρι επικεφαλής της ομάδας που επεξεργαζόταν το Plan B. Γιατί το κάνω αυτό; Διότι εγώ ήξερα ότι ο τύπος αυτός επί κυβέρνησης Γιώργου (Παπανδρέου) εισηγείτο στον Γιώργο την πάση θυσία παραμονή στο ευρώ ως τη μόνη διέξοδο στο πρόβλημα χρέους της χώρας.

Τώρα ξαφνικά βρέθηκε να στηρίζει την επιστροφή στη δραχμή και αναζητούσε και δρόμους γι’ αυτό.

Ρώτησα τον πλέον αρμόδιο περί το θέμα (τον οποίο δεν θα κατονομάσω για ευνόητους λόγους, αλλά είναι ο πλέον αρμόδιος), και τι μου είπε;

«Ο Γκαλμπρέιθ είναι ένας αριστερών τάσεων οικονομολόγος, ο οποίος είναι της άποψης ότι για όλα τα δεινά του κόσμου ευθύνεται ο καπιταλισμός. Πίστεψε, λοιπόν, ότι ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν η χρυσή ευκαιρία για να προκληθεί αρχικά σοβαρή κρίση στη ζώνη του ευρώ και εν συνεχεία παγκόσμια οικονομική κρίση η οποία θα έπληττε καίρια τον καπιταλισμό. Πιστεύω ότι αυτός ήταν και ο λόγος που ενθουσιάστηκε και με τον Τσίπρα και με τον ΣΥΡΙZΑ διότι είδε σε αυτούς το εργαλείο για την υλοποίηση του οράματός του. Αλλά πρέπει να σου πω ότι με τους οικονομολόγους αυτού του επιπέδου συμβαίνει το εξής: ενώ έχουν άριστη γνώση των μακροοικονομικών, τους διαφεύγει το σύνολο της εικόνας. Και γι’ αυτό οδηγούνται συνήθως σε λαθεμένες εκτιμήσεις».

Οπερ σημαίνει –επεξηγώ τώρα εγώ τον χρησμό –μη δίνετε και μεγάλη βάση στα όσα κατά καιρούς δηλώνουν οι οικονομολόγοι αυτού του επιπέδου. Παίζουν στα δάχτυλα τα μακροοικονομικά, αλλά από πολιτική έχουν μεσάνυχτα. Μη σου πω και μαύρα…

Το Grexit

Ζήτησα από την πηγή μου να μου συγκρίνει το τότε –2010, πρώτο Μνημόνιο –με το σήμερα. Ιδού τι μου είπε:

Δεν υπάρχει σύγκριση. Το δικό μας Μνημόνιο δεν είναι τίποτε μπροστά σε αυτό που θα υπογράψει ο Τσίπρας. Αλλά και πέρα από αυτό, υπάρχει η εξής ειδοποιός διαφορά: εμείς δεν μιλήσαμε ποτέ για επιστροφή στη δραχμή. Εμείς αναζητούσαμε λύση μέσα στην Ευρώπη και τη ζώνη του ευρώ. Αυστηρά. Σου θυμίζω τι είχε γίνει όταν η Δαμανάκη είχε αποτολμήσει σε μια δήλωσή της να υπαινιχθεί ότι υπάρχει ενδεχόμενο λόγω των δικών μας λαθών να ξεκινήσει μια συζήτηση για πιθανή έξοδό μας από την ευρωζώνη. Αυτοί εδώ από την πρώτη στιγμή έβαλαν στην ατζέντα το Grexit με τα γνωστά αποτελέσματα…

Κοινώς έβαλαν τα χέρια τους κι έβγαλαν τα μάτια μας!