Αναζήτηση
Δεξιά, Κέντρο ή Αριστερά, η εξουσία έχει τις ίδιες απαιτήσεις –και κυρίως επιτάσσει καθαρές λύσεις σε όλα τα επίπεδα. Κυρίως δε, στο εσωκομματικό.
Ενα κόμμα χωρισμένο στα δύο ή στα τρία δεν μπορεί να κυβερνά για καιρό. Δεν νοείται κυβέρνηση που στηρίζεται στις ψήφους της αντιπολίτευσης για το βασικό κομμάτι της πολιτικής της.
Η πρόσφατη συμφωνία με τους δανειστές ανέδειξε τις μεγάλες –στρατηγικού χαρακτήρα –διαφορές που υπάρχουν στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ. Διαφορές που συντηρούν και εντείνουν τη θολούρα τόσο στην πολιτική σκηνή όσο και στην οικονομία.
Βεβαίως, δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ το πρώτο κυβερνών κόμμα που αντιμετωπίζει εσωκομματικό σχίσμα. Στο παρελθόν, τόσο το ΠΑΣΟΚ όσο και η ΝΔ είχαν βρεθεί σε μεγάλες φουρτούνες –άλλοτε τις αντιμετώπισαν προωθητικά, άλλοτε αφέθηκαν να βουλιάξουν στην ανυποληψία.
Τα εσωκομματικά προβλήματα απαιτούν καθαρές λύσεις –και όχι κουκούλωμα με όρκους ενότητας που κρατούν πολύ λίγο.
«Καθαρή λύση» δεν είναι οπωσδήποτε ένα εσωκομματικό ξεκαθάρισμα. Θα μπορούσε να είναι μία λυτρωτική εσωτερική διαδικασία, με νικητές και ηττημένους –και την κοινή δέσμευση ότι η γνώμη της πλειοψηφίας δεσμεύει τους πάντες.
Το σημαντικό ωστόσο –όχι για τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά για τη χώρα –είναι να υπάρξει καθαρή λύση, ώστε να γνωρίζει η ελληνική κοινωνία ποιος υποστηρίζει τι και γιατί. Και κυρίως, ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο –και πώς.
