Αναζήτηση
Σιγουριά
Θα αναφέρω παραδείγματα, διότι εμένα μου αρέσει να ομιλώ με παραδείγματα –είναι το στυλ μου, το οποίο απ’ ό,τι έχω καταλάβει γενικά αρέσει.
Παράδειγμα πρώτον: η υπουργοποίηση του γνωστού θεράποντος της θεατρικής τέχνης Παύλου Χαϊκάλη. Παρά τις διαμαρτυρίες που διατυπώθηκαν από διάφορες πλευρές ότι για να ήταν ολοκληρωμένο το κυβερνητικό σχήμα θα έπρεπε ο πρόεδρος Αλέξης να αξιοποιήσει τις διοικητικές και άλλες ικανότητες διασήμων θιασαρχών, συναδέλφων του κυρίου Χαϊκάλη, όπως ας πούμε ο Στάθης Ψάλτης ή ο Μάρκος Σεφερλής, στέκομαι σε αυτό καθ’ εαυτό το γεγονός της υπουργοποίησης Χαϊκάλη για να υπογραμμίσω τη βεβαιότητα που με διακατέχει ότι ήταν η ενδεδειγμένη απόφαση, προκειμένου να λυθεί άπαξ διά παντός το Ασφαλιστικό/συνταξιοδοτικό.
Από το 2001 είχαν να δημιουργηθούν τέτοιες συνθήκες –όταν πάλευε απεγνωσμένα να το διορθώσει εκείνος ο Γιαννίτσης αλλά του έκοψαν τα πόδια οι εργατοπατέρες, τα παράτησε και έκτοτε κάνει τον αρθρογράφο.
Αξιοπιστία
Παράδειγμα δεύτερον: Χριστόφορος Βερναρδάκης στο πρώην υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης. Εδώ αποκαλύπτομαι –βγάζω δηλαδή το καπέλο –στην επιλογή Τσίπρα. Με προηγούμενη θητεία στον συντονισμό του κυβερνητικού έργου, όπου πραγματικά έγραψε ιστορία όπως όλοι γνωρίζουμε, ποιος μπορεί να διαφωνήσει –τον προκαλώ –ότι το δυνατό χαρτί της κυβέρνησης αυτούς τους έξι μήνες ήταν ο συντονισμός της; Εγώ όχι. Φαντάζομαι επίσης ουδείς άλλος. Πολύ περισσότερο ο πρόεδρος Αλέξης. Που αποφάσισε να το προαγάγει το αστέρι.
Για υιοθεσία
Παράδειγμα τρίτο: Παύλος Πολάκης, πρώην δήμαρχος Σφακίων –ΘΕΟΣ! Είναι αυτός που δήλωσε, πράγμα που μπορεί να κερδίσει τον ανυπόκριτο θαυμασμό μας, ότι ως δήμαρχος είχε δύο ταμεία για να κάνει τη δουλειά του. Ενα κανονικό και ένα για τα «μαύρα» –φαντάζομαι ότι δεν εννοούσε τίποτε άλλο, παρά μόνο ότι το βάφτισε έτσι προς τιμήν των (πολλών) μαυροπουκαμισάδων που υπάρχουν στα Σφακιά.
Ο Πολάκης είναι αυτό που λέμε μια ήπια, μια γαλήνια μορφή του ιατρικού κόσμου –όπως μπορούν να βεβαιώσουν διάφοροι διοικητές του Κρατικού της Νίκαιας, στα γραφεία των οποίων συχνά βρισκόταν κυρίως για να τους «επιστήσει» την προσοχή επί διαφόρων αποφάσεων που λάμβαναν ή παρέλειπαν να λάβουν…
Εμείς οι υπόλοιποι γίναμε κοινωνοί αυτών των στοιχείων του χαρακτήρα Πολάκη –και μπορούμε μετά βεβαιότητας να εκτιμήσουμε ότι το ίδιο ενωτικό πνεύμα θα χαρακτηρίζει και τη θητεία του στο υπουργείο των Εσωτερικών –κατά τη διάρκεια του δημοψηφίσματος, όταν ενημερωθήκαμε για μια ιδιαιτέρως ποιοτική μαντινάδα η οποία του ανήκει. Κατά τη γνωστή ιδιαιτερότητα των Κρητικών να σχολιάζουν την επικαιρότητα με αυτόν τον τρόπο, ο Πολάκης δημοσιοποίησε το ακόλουθο: «Το «ΟΧΙ» θέλει Ελληνες/ το «ΝΑΙ» θέλει προδότες/ καιρός να ξεχωρίζουνε/ τ’ αγρίμια απ’ τις κότες»!
Μες σ’ αυτή τη βάρκα…
Οπως δε με ενημέρωσε φίλη μου Χανιώτισσα, πρόκειται για πολυσχιδή προσωπικότητα. Την περίοδο που ηγέρθη πολύς θόρυβος από την απόφαση των Αμερικανών να καταστρέψουν με υδρόλυση «κάπου στη Μεσόγειο» το χημικό οπλοστάσιο της Συρίας, ο Πολάκης πήρε το θέμα πάνω του, διότι είχε κυκλοφορήσει πως αυτό το «κάπου στη Μεσόγειο» ήταν κοντά στις ακτές της Κρήτης.
Ως άλλος «κουρσάρος του Αιγαίου» αποφάσισε να οργανώσει αρμάδα η οποία υποθέτω κατά τα πρότυπα των καταδρομικών επιχειρήσεων της Greenpeace κατά των γιαπωνέζικων φαλαινοθηρικών θα επετίθετο κατά των αμερικανικών πλοίων, αποτρέποντας την καταστροφή.
Τουρίστες
Στο μεταξύ, δεν μπορώ παρά να αναγνωρίσω το open mind της Προεδρίας της Δημοκρατίας και ειδικότερα των υπηρεσιών της περί το ιδιαίτερο γραφείο του Προέδρου Προκόπη, όπως φυσικά και εκείνου της Εθιμοτυπίας, αναφορικά με το dress code των εισερχομένων, έστω και προς ορκωμοσία, στο Προεδρικό Μέγαρο. Αναφέρομαι στο κατά κυριολεξίαν «θέαμα» που παρουσίασαν οι περισσότεροι των υπό ορκωμοσία υπουργών και απολαύσαμε όλοι στους τηλεοπτικούς μας δέκτες.
Υποθέτω ότι την επόμενη φορά θα προσέλθουν με μαγιό, T-shirt και σαγιονάρα με μαυρισμένο νύχι…
