Αναζήτηση
Στην αρχή χάρηκα, μετά τρόμαξα. Χάρηκα που βγήκε επιτέλους ο λευκός καπνός μιας συμφωνίας. Τρόμαξα όταν διάβασα τη συμφωνία.
Οφείλω να πω ότι είμαι τριάντα χρόνια δημοσιογράφος, αλλά τέτοιο κείμενο δεν έχω συναντήσει ποτέ. Κι ούτε περίμενα να προκύψει από μια παράταξη που εδώ και χρόνια εμπορεύεται και διακηρύσσει τα ακριβώς αντίθετα.
Πολλοί πίστευαν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία θα κάνει κάποιες εκπτώσεις στην προεκλογική ρητορική του. Μερικές προσαρμογές. Και θεωρούσαν ότι κάτι τέτοιο είναι μέσα στη λογική του ελληνικού πολιτικού συστήματος.
Προσωπικά δεν το πίστεψα ποτέ. Είχα εξαρχής την εκτίμηση ότι το «αριστερό DNA» και η ιδεολογική αυθυποβολή επέτρεπαν στον ΣΥΡΙΖΑ μόνο δύο επιλογές: ή να νικήσει ή να ηττηθεί.
Καλώς Ή κακώς, η ελληνική Αριστερά δεν είναι μια παράταξη που γνωρίζει να διαπραγματεύεται και να κάνει επιτυχείς, επωφελείς ή έντιμους συμβιβασμούς. Το απέδειξε άλλη μια φορά.
Ετσι, ύστερα από έξι μήνες διακυβέρνησης, με τη χώρα στο κανναβάτσο, με τις τράπεζες κλειστές και τον κόσμο σε απόγνωση, η κυβέρνηση αποδέχτηκε τους επαχθέστερους όρους των δανειστών για να αποφύγει κάτι που ούτε καν ετίθετο όταν ανέλαβε την εξουσία. Το Grexit.
Υπέθαλψε δηλαδή μια απειλή και μετά παραδόθηκε για να μην υλοποιηθεί η απειλή που η ίδια υπέθαλψε.
Ο σχολιασμός της διαπραγμάτευσης σταματάει εδώ –έχουμε χρόνο να τα ξαναπούμε, άλλωστε δεν μου αρέσει να πυροβολώ ασθενοφόρα.
Το θεμελιώδες ερώτημα είναι εφεξής αν και πώς μπορεί να ψηφιστεί και να υλοποιηθεί μια τέτοια συμφωνία. Με το χέρι στην καρδιά, δεν γνωρίζω.
Είναι προφανές πως από τα ξημερώματα του περασμένου Σαββάτου δεν υπάρχει κυβερνητική πλειοψηφία, ουσιαστικά δεν υπάρχει κυβέρνηση.
Υποθέτω ότι οι πρώτες και επιβεβλημένες κινήσεις του Πρωθυπουργού θα είναι να αναζητήσει και το ένα και το άλλο. Προφανώς όχι για να πολεμήσει τα κατεστημένα και τους ολιγάρχες, όπως θυμήθηκε στις Βρυξέλλες, αλλά για να θέσει σε εφαρμογή όσα ο ίδιος συμφώνησε στις Βρυξέλλες.
Δεν θα είναι εύκολο και γι’ αυτό χρειάζεται κάθε βοήθεια και από κάθε πλευρά.
Οχι βεβαίως για να ξεπλυθεί μια εκκωφαντική κυβερνητική αποτυχία κι ένα πολιτικό φιάσκο –αυτά θα τα βρούμε στη συνέχεια. Αλλά για να σωθεί η χώρα από την καταστροφή και τον ξαφνικό θάνατο.
Ο Πρωθυπουργός έχει την ευχέρεια να αφιερώσει σε αυτήν την προσπάθεια όσο πολιτικό κεφάλαιο του έχει απομείνει.
Αν επιτύχει, τότε ίσως κερδίσει μια δεύτερη ευκαιρία.
Αν αποτύχει, τότε η Ελλάδα θα βαδίσει αύτανδρη στην καταστροφή –αλλά σε μια καταστροφή με ονοματεπώνυμο…
