Φαινόταν ότι θα περνούσε έτσι, φευγαλέα. Φαινόταν ότι η εμπλοκή του ήταν ρηχή. Οτι έκανε πολιτική με την Ελλάδα κι όχι για την Ελλάδα. Ομως, παρότι έφυγε, μένει. Μένει σαν τύψη.

Αν ήταν άλλος στη θέση του Γιάνη Βαρουφάκη θα ένιωθε κανείς την ανάγκη να τον υπερασπιστεί για το κανιβαλικό κυνήγι που υπέστη αυτός και η οικογένειά του στην Αίγινα. Ομως, ο ίδιος είχε προκαλέσει αυτού του είδους τη δημοσιότητα που είναι πάντα έτοιμη να πηδήξει τον φράχτη της ιδιωτικότητας –ιδίως αν της έχεις ανοίξει πρώτα μόνος σου την πόρτα.

Το ταξίδι στην Αίγινα είχε πάψει να είναι ιδιωτικό, από τη στιγμή που ο ίδιος το επικαλέστηκε για να δικαιολογήσει μια πολιτική παράλειψη. Κάποιοι κιόλας του αποδίδουν ευρύτερη πολιτική σημασία. Το εντάσσουν ως συμβολικό κρίκο στην αλυσίδα της απομάγευσης που συντελείται ήδη από το βράδυ του δημοψηφίσματος. Ηδη από τη μετάφραση του Οχι σε Ναι ο μύθος τού «μέσα στο ευρώ χωρίς λιτότητα» άρχισε να εξατμίζεται. Πια δεν υπάρχουν μνημονιακοί και ευρω-αντιμνημονιακοί. Υπάρχουν μόνο αυτοί που είναι με το ευρώ και αυτοί που είναι με τη δραχμή.

Η ιστορία όμως είναι πολύ βαθιά για να τελειώνει τόσο απλά. Οπως ένα μεγάλο μέρος του εκλογικού σώματος, εξουθενωμένο, είχε ανάγκη να πιστέψει τη χίμαιρα μιας άλλης «σκληρής διαπραγμάτευσης», έτσι και τώρα ποιος μπορεί να αποκλείσει ότι θα βρεθεί ακροατήριο για το βαρουφάκειο αφήγημα; Εχοντας δραπετεύσει εγκαίρως, ο πρώην υπουργός ξαναγράφει ήδη την ιστορία, ενδεδυμένος πλέον με το κύρος του insider. Πλέκει τη θεωρία ότι η γερμανοκρατούμενη Ευρώπη «μας την είχε στημένη». Οτι η συνθηκολόγηση ήρθε μόνο επειδή δεν έγινε δεκτή η δική του πρόταση, για έκδοση IOUs και αποκοπή της Τραπέζης της Ελλάδος από την ΕΚΤ.

Ο Πρωθυπουργός δεν άκουσε τον Βαρουφάκη. Απέδειξε έτσι ότι δεν είχε σχέδιο δραχμής. Είχε πιστέψει όμως στο σχέδιο της δραχμοφάνειας –σύμφωνα με το οποίο αρκούσε να κρεμαστούμε, ελπίζοντας ότι πριν πνιγούμε οι εταίροι θα έσπευδαν τρομαγμένοι να κόψουν το σκοινί.

Ο εμπνευστής της εικονικής αυτοκτονίας εξακολουθεί να την υποστηρίζει. Τώρα ακούγεται τρομακτικός. Ποιος όμως μπορεί να μετρήσει την απήχησή του σε τρεις μήνες; Οταν το τρίτο κύμα λιτότητας θα έχει αρχίσει να πονάει, ποιος θα θυμάται ότι ο μπλοφαδόρος του Grexit ήταν ο πρώτος υπουργός που αποβλήθηκε από Eurogroup –ο πρώτος που παρέλαβε μια οικονομία με πλεόνασμα για να την παραδώσει και τυπικά χρεοκοπημένη;

Αυτοί οι έξι μήνες είναι υπόδειγμα. Υπόδειγμα για το πώς μια αλληλουχία ανορθολογικών ενεργειών που οδηγούν σαν χιονοστιβάδα στον όλεθρο ερμηνεύονται εκ των υστέρων ως σχέδιο.

Κι όμως. Τα εγκλήματα δεν συμβαίνουν μόνο από δόλο. Συμβαίνουν και από ψώνιο. Και το ψώνιο είναι ακόμα εδώ. Πολιτικά ενεργό.

Τελευταία Νέα