Καλύτερα να μασάνε…

Δύο ημέρες απομένουν ώς την τρέλα της Κυριακής (την τρέλα Τσίπρα δηλαδή) και ειλικρινά θέλω να απευθύνω μια έκκληση σε όλους αυτούς, τους συμμάχους, εταίρους, δανειστές και μη, οι οποίοι σπεύδουν να μας «ενημερώσουν» για την κρισιμότητα της ψήφου μας. Παρακαλώ πολύ να μας αφήσουν ήσυχους να ψηφίσουμε μόνοι μας, χωρίς επισημάνσεις, αστερίσκους, υποσημειώσεις και εν τέλει προειδοποιήσεις παντός είδους. Δεν θέλουμε. Γνωρίζουμε καλύτερα παντός άλλου τι σημαίνει να προκύψει Οχι από την κάλπη, τι σημαίνει για μας τους ίδιους, τον τόπο μας, την Ευρώπη, τον κόσμο. Να μας αφήσουν ήσυχους γίνεται;

Διότι στο μπαράζ αυτών των παρεμβάσεων, όπου πλην των μεγάλων (Μέρκελ, Ολάντ, Γιούνκερ, Ντεϊσελμπλούμ, Σόιμπλε κ.λπ.) που, εντάξει, είχαν έναν λόγο να πουν μια κουβέντα, προστίθεται ο κάθε πικραμένος απανταχού της Ευρώπης και μας λέει ότι πρέπει να ψηφίσουμε Ναι γιατί, διότι, το οποίον κ.ά. Το ξέ-ρου-με! Ναι θα ψηφίσουμε. Αλλά όσο πετάγεται κάποιος από όλους αυτούς, το μόνο που κάνει είναι να ενισχύει το Οχι.

Εχουμε παραδείγματα: ο συναγωνιστής Βόλφγκανγκ (Σόιμπλε) έδωσε τα ρέστα του παραμονές των εκλογών του ’12 για να μην ψηφίσουν οι Ελληνες τον ΣΥΡΙΖΑ. Και τι συνέβη; Κάθε φορά που έκανε μια δήλωση ο ΣΥΡΙΖΑ μεγάλωνε σαν αγγουράκι «ποτιστικό» στη διάρκεια της νύχτας –εντρυφώ από χθες μανιωδώς σε γνώσεις κηπουρικής, διότι τρόμαξα διαβάζοντας τη δήλωση του συντρόφου προέδρου της Μπολιβαριανής Δημοκρατίας της Βενεζουέλας Νικολάς Μαδούρο, ότι για να αντέξουμε στον αγώνα ενδέχεται να τρώμε ζωοτροφές. Μπλιαχχχ!

Τούτων δοθέντων, και με όλο τον σεβασμό, αλλά και την αγωγή που απέκτησα στο Κολέγιο Eton, θέλω να απευθύνω μια έκκληση στους ευρωπαίους φίλους μας, την ακόλουθη: μπορείτε να ΣΚΑΣΕΤΕ επιτέλους;!

Το πραγματικό ερώτημα

Ευχαριστώ! Και τώρα μπορώ να αναφερθώ στην τρέλα Τσίπρα για το δημοψήφισμα. Καλούμαστε λοιπόν να ψηφίσουμε με ένα Ναι ή ένα Οχι εάν αποδεχόμαστε την πρόταση για συμφωνία της 25ης Ιουνίου. Παρακάμπτω εντελώς το γεγονός ότι έκτοτε πήγαν και ήρθαν άλλες δύο ή τρεις προτάσεις συμφωνίας από τους δανειστές, όπως και το ειδικότερο ότι επί της τελευταίας έπρεπε να κληθούμε να ψηφίσουμε, και όχι προγενέστερής της, διότι αλλιώς δεν υπάρχει δημοψήφισμα.

Στέκομαι στο τι καλούμαστε να ψηφίσουμε. Ουδείς θυμάται, και είμαι βέβαιος ούτε και ο ίδιος ο Πρόεδρος Αλέξης, τι περιελάμβανε εκείνη η πρόταση. Πανελλαδικές να κάνεις με αυτό το θέμα, θα πατώσουν όλοι, των υπουργών συμπεριλαμβανομένων. Πώς λοιπόν να ψηφίσει με νηφαλιότητα και γνώση η μάνα μου στο χωριό, αφού δεν γνωρίζει (και λογικά δεν γνωρίζει) τι είναι αυτό για το οποίο καλείται να αποφασίσει;

Γι’ αυτό λοιπόν κι εγώ πήρα τη μεγάλη πρωτοβουλία να απλοποιήσω το ερώτημα, ώστε αυτό να είναι κατανοητό και στον τελευταίο πολίτη της χώρας. Μετά λοιπόν από μια ενδελεχή, όσο και διεισδυτική ανάλυση του περιεχομένου του δημοψηφίσματος, σε συνδυασμό με το γενικότερο πλαίσιο, και κάποιες δικές μου εκτιμήσεις, αναφέρω ότι το πραγματικό ερώτημα επί του οποίου καλούμαστε να ψηφίσουμε μεθαύριο Κυριακή είναι: «Ευρώ ή δραχμή;». Ολα τα υπόλοιπα είναι παραμύθια για μικρά παιδιά και μάλιστα χωρίς δράκους…

Γολγοθάς

Η σπουδή των παλικαριών να μας οδηγήσουν σε δημοψήφισμα, απ’ ό,τι ενημερώθηκα, από καλή πηγή, δεν φαίνεται να ήταν και τόσο αιφνίδια. Αντιθέτως, όπως με διαβεβαίωσε ο άνθρωπός μου, από μηνός και πλέον ετοιμάζονταν για το δημοψήφισμα. Μάλιστα είχαν παραγγείλει –λέει –το χαρτί πριν από 25 ημέρες ώστε να είναι διαθέσιμο για να εκτυπωθούν τα ψηφοδέλτια.

Πριν από 25 ημέρες, αν δεν κάνω λάθος, είναι λίγο μετά το Eurogroup της Ρίγας όπου, όπως αποδεικνύεται συνειδητά, υπονομεύθηκε η προοπτική μιας λύσης στο πρόβλημα –διότι προφανώς τα παλικάρια έχουν ύστερες σκέψεις: επιστροφή στις… ρίζες της δραχμής!

Ενημερώνω σχετικά, διότι πολλοί πιστεύουν ότι από τη Δευτέρα, αν κερδίσει ο Πρόεδρος Τσίπρας το δημοψήφισμα, θα επιστρέψουμε στη δραχμή. Οχιιιιι. Είναι μακρά, επίπονη, δύσβατη και περιπετειώδης η επιστροφή. Φίλος μου μεγαλοτραπεζίτης (έχω και τέτοιους, δεν είναι μόνο η αγαπημένη Λούκα) μου εξήγησε ότι από τη στιγμή που θα αποφασιστεί να αποχωρήσει η χώρα από το ευρώ και να αποκτήσει δικό της νόμισμα, θα περάσουν 6 με 8 μήνες για να τυπωθεί αυτό το καινούργιο νόμισμα, να κόψει κέρματα κ.λπ.

Στο μεσοδιάστημα θα την περνάμε με υποκατάστατο του ευρώ, κάτι σαν το ECU (το θυμάστε το ECU;), η πραγματική ισοτιμία του οποίου προφανώς θα καθορίζεται στη δευτερογενή, παράνομη αγορά. Πώς πηγαίναμε Βουλγαρία, ρε παιδί μου, και είχε καθορίσει η τράπεζά τους μια ισοτιμία ένα δολάριο – τρία λέβα, και στην πλατεία της Σόφιας σ’ την έπεφτε ο άλλος και σου έδινε εξήντα λέβα το δολάριο; Ε, έτσι ακριβώς.

Μπλέξιμο, μεγάλο μπλέξιμο…

Δύο κόσμοι

Επίσης, και θα το πω χωρίς περιστροφές, διότι εδώ που φτάσαμε υποχρεούμαστε εκ των πραγμάτων να τα σκεφτόμαστε όλα. Η αναμέτρηση της Κυριακής είναι αναμέτρηση δύο κόσμων: αυτοί που είναι με την Ευρώπη και αυτοί που αλληθωρίζουν προς καθεστώτα τύπου Λατινικής Αμερικής, διότι η παγκόσμια επανάσταση μετά τον θάνατο του Τσε και τους συμβιβασμένους Κάστρο αναζητάει έναν ηγέτη να την οδηγήσει και μάλλον τον βρήκε (τρομάρα τους αυτοί που τα πιστεύουν) στο πρόσωπο του… Τσίπρα!

Τούτου δοθέντος, ελπίζω να μην περνάει από τον νου κανενός, και ειδικά των επικεφαλής της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, ότι αυτό που θα χάσουν στις κάλπες μπορεί να το καταφέρουν με «άλλο», «δυναμικό», τρόπο. Γι’ αυτό ανατρίχιασα χθες βλέποντας τον Καμμένο να δηλώνει παρουσία του Τσίπρα ότι ο Στρατός εγγυάται την εσωτερική σταθερότητα. Δεν θέλουμε να εγγυηθεί τίποτε εσωτερικά ο Στρατός. Η δημοκρατία είναι ισχυρή. Εγινα κατανοητός; Ελπίζω…

______________

*Διόρθωση, οφειλόμενη, ημαρτημένων: ο κύριος που δέχθηκε τη φραστική επίθεση του αγνώστου στον πεζόδρομο της Διονυσίου Αρεοπαγίτου δεν ήταν ο πεθερός Βαρουφάκη Φαίδων Στράτος, αλλά ο Ιάσων Στράτος, αδελφός του και θείος της συζύγου Δανάης. Συγγνώμες από αμφοτέρους…

Γιατί θα ψηφίσω Ναι

Είναι η πρώτη φορά που το κάνω αυτό, στα 40 χρόνια που υπηρετώ το επάγγελμα του δημοσιογράφου (επάγγελμα, όχι λειτούργημα. Λειτουργός είναι ο δάσκαλος στη Γαύδο, στους Λειψούς ή στα χωριά της Πίνδου. Ο δημοσιογράφος είναι επαγγελματίας, καλά αμειβόμενος ώς πρόσφατα). Τι κάνω δηλαδή; Να μιλήσω καθαρά για το ποια είναι η επιλογή μου σε μια εκλογική αναμέτρηση. Τι θα κάνω στην κάλπη.

Θεωρούσα πάντα ότι ο ρόλος του δημοσιογράφου πρέπει να σταματάει στο σημείο όπου έχει παραθέσει όλα τα δεδομένα και τις πληροφορίες που έχει συγκεντρώσει για ένα κόμμα ή έναν υποψήφιο, τα έχει προσφέρει όλα στο πιάτο του αναγνώστη/ακροατή/τηλεθεατή και ο τελευταίος, απερίσπαστος πια, αποφασίζει.

Με την έννοια αυτή, είχα πάντοτε μια αποστροφή για τη λεγόμενη «στρατευμένη δημοσιογραφία», παρά το γεγονός ότι έχω δουλέψει και σε κομματικό όργανο, την προ του ’81 «Εξόρμηση». Γιατί πίστευα και πιστεύω ότι ο ρόλος του δημοσιογράφου πρέπει να είναι διακριτός αυτού που πιστεύει, είτε πολιτικά είτε αθλητικά. Ηταν για μένα ένα στοίχημα για το πώς μπορεί ας πούμε να είναι αντικειμενικός κάποιος αν εργάζεται για παράδειγμα στο «Φως των Σπορ», είναι «ολυμπιακάκιας» και επιπλέον κάνει και ρεπορτάζ Ολυμπιακού; Ή στην «Πράσινη» με τον Παναθηναϊκό, την «Ωρα των Σπορ» με την ΑΕΚ κ.ο.κ.

Αλλά έρχεται μια στιγμή που όλα αυτά τα υπερβαίνει το γενικότερο. Είναι η στιγμή που σε ξεπερνούν τα πράγματα και οι καταστάσεις και οφείλεις αυτό που έχεις μέσα σου και με τον έναν ή τον άλλο τρόπο σε πιέζει, να το εξωτερικεύσεις. Και αυτή η στιγμή ήρθε. Είναι την Κυριακή.

Το 1975 στο δημοψήφισμα για τη βασιλεία όταν ένιωσα το ίδιο συναίσθημα, ήμουν νεοσσός στη δημοσιογραφία και δεν είχα ούτε χώρο ούτε την ευχέρεια να εκφράσω την άποψή μου. Σαράντα χρόνια μετά, μπορώ. Και αυτό που έχω να πω είναι ότι, ναι, ψηφίζω Ναι γιατί δεν θέλω να γυρίσει η χώρα σε περιόδους ιστορικά καταδικασμένες. Περιόδους υπανάπτυξης, φτώχειας, διχασμού, αναξιοπιστίας, αφερεγγυότητας.

Θέλω η πατρίδα μου να συνεχίσει να προοδεύει. Να είναι δημοκρατική και φιλική για τους πολίτες της. Γι’ αυτό θα ρίξω Ναι στην κάλπη. Για να μη γυρίσουμε σε ένα παρελθόν που δεν μας αξίζει.

Στο μπαράζ των παρεμβάσεων, όπου πληντων μεγάλων (Μέρκελ, Ολάντ, Γιούνκερ, Ντεϊσελμπλούμ, Σόιμπλε κ.λπ.) που είχαν έναν λόγο να πουνμια κουβέντα, προστίθεταιο κάθε πικραμένος απανταχούτης Ευρώπηςκαι μας λέει ότι πρέπει να ψηφίσουμε Ναι γιατί, διότι,το οποίον κ.ά.Το ξέ-ρου-με! Οσο πετάγεται κάποιος από όλους αυτούς,το μόνο που κάνει είναι να ενισχύει το Οχι

Τελευταία Νέα