Ακουσα πως προχθές το βράδυ είπατε σε έλληνες δημοσιογράφους στις Βρυξέλλες ότι στην Αθήνα γίνονται πράγματα που ούτε τα έχουν φανταστεί ούτε τα έχουν προβλέψει στα γραπτά τους. Δεν ξέρω τι εννοούσατε. Αλλοι είπαν ότι αναφερόσασταν στις αντιδράσεις στους κόλπους του ΣΥΡΙΖΑ, άλλοι στη μεγαλειώδη συγκέντρωση υπέρ του Ναι που γινόταν εκείνη την ώρα στο Σύνταγμα. Μπορεί πάλι να κάνατε ένα από τα γνωστά σας αστεία. Να με συμπαθάτε, όμως, δεν μπορώ να γελάσω.

Το ότι η κατάσταση στην Ελλάδα είναι δραματική το ξέρετε. Το ότι οι πολίτες είναι χωρισμένοι ανάμεσα στην αποδοχή και την απόρριψη ενός διχαστικού, παραπλανητικού και στην πραγματικότητα ανύπαρκτου ερωτήματος, επίσης το ξέρετε. Δεν θα σας πω κάτι καινούργιο λοιπόν αν σας μιλήσω για την Ελλάδα που απορρίπτει τα εθνολαϊκιστικά και σταλινικά κηρύγματα της ηγεσίας της, που αντιστέκεται στην αποβολή της από την Ευρώπη, που αρνείται να αποδεχθεί την απομόνωση και την καταστροφή της, και για τον λόγο αυτό δέχεται επιθέσεις, τρομοκρατείται, καθυβρίζεται. «Συνένοχους στη διαιώνιση των Μνημονίων» αποκάλεσε χθες ο Πρωθυπουργός σε ένα εξωφρενικό διάγγελμά του εκείνους που διαφωνούν μαζί του. Η Ελλάδα αυτή ασφυκτιά. Αγωνιά. Φοβάται. Και έχει ανάγκη από την αλληλεγγύη της ευρωπαϊκής οικογένειας στην οποία ανήκει. Το ελάχιστο που μπορείτε να κάνετε είναι να μη συγχέετε την Ελλάδα με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ. Πείτε το και στον κ. Τουσκ. Είναι θέμα αρχής.

Αγαπητέ Ζαν-Κλοντ,

Δεν έχω ψευδαισθήσεις. Γνωρίζω τους κανόνες του παιχνιδιού, γνωρίζω πώς λειτουργεί η δημοκρατία, γνωρίζω δηλαδή ότι η πλειοψηφία, πραγματική ή πλαστή, περιστασιακή ή μόνιμη, «νομιμοποιείται» να παρασύρει τη μειοψηφία ακόμη και στον όλεθρο. Παρ’ όλα αυτά, αρνούμαι να αποδεχθώ τον προαναγγελθέντα θάνατό μου. Και σας ζητώ να βρείτε έναν τρόπο να τον αποτρέψετε. Στο κάτω κάτω, έχετε κάνει πολλά λάθη, και το Βερολίνο, και η Ουάσιγκτον, και οι Βρυξέλλες, κι εσείς προσωπικά. Βρείτε λοιπόν έναν τρόπο να επανορθώσετε. Βρείτε έναν τρόπο να κάνετε διάκριση ανάμεσα στους τυχοδιώκτες και τους τίμιους, ανάμεσα στους τσαβιστές και τους ευρωπαϊστές, ανάμεσα στην Ελλάδα που κοροϊδεύει και στην Ελλάδα που δουλεύει. Εγώ σηκώνω τα χέρια ψηλά.