Αναζήτηση
«Η Αυγή». Ακριβώς έτσι.
Μέσα στον πανικό λοιπόν της Ευρώπης από την ελληνική επίδειξη αξιοπρέπειας έκλεισαν οι τράπεζες στη Γαλλία, στη Γερμανία και στο Βέλγιο.
Ουρές μπροστά στα ΑΤΜ σε Βρυξέλλες και Ρώμη.
Αγωνιούν οι Ισπανοί και οι Πορτογάλοι συνταξιούχοι αν θα πληρωθούν τις συντάξεις τους.
Αδειάζουν τα βενζινάδικα και τα σουπερμάρκετ στο Αμστερνταμ.
Ελεγχος κεφαλαίων επιβλήθηκε σε Φρανκφούρτη και Σίτι του Λονδίνου.
Υποθέτω πως όταν μετρήσουμε τα πτώματα στο Κούγκι, τότε θα ξανανοίξουν και οι τράπεζες στις πανικόβλητες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες.
Ωραίο παραμύθι. Αλλά τι να περιμένεις από ανθρώπους που δεκαετίες τώρα ζουν σε καθεστώς ιδεοληπτικής απόρριψης, αδυναμίας κατανόησης και άρνησης του σύγχρονου κόσμου;
Τι να περιμένεις από όσους νόμιζαν ότι η Ευρώπη περίμενε τον ΣΥΡΙΖΑ να την αλλάξει με ένα φιλί σαν την Ωραία Κοιμωμένη;
Τι να περιμένεις από όποιους ζουν με την αδιατάρακτη εμμονή ότι τα πράγματα δεν είναι όπως τα βλέπουμε και τα ακούμε αλλά όπως εκείνοι τα έχουν στο μυαλό τους; Με το πείσμα της απόλυτης αλήθειας εναντίον όλων και με την ξεροκεφαλιά του ημιμαθούς.
Τι άλλο να περιμένεις λοιπόν; Τη στιγμή που καταρρέει η Ελλάδα, νομίζουν ότι ταρακούνησαν την Ευρώπη!
«Η Ελλάδα έχει παγιδευτεί στη σκληρή πραγματικότητα» είπε χθες ο γάλλος υπουργός Οικονομικών –ένας προοδευτικός, ήπιος και μετριοπαθής άνθρωπος. Και αυτή είναι τελικά η πικρή αλήθεια.
Την οποία η χώρα μας πληρώνει με βαρύτατο πλέον τίμημα. Ξεκινήσαμε να εκβιάσουμε την υφήλιο για λόγους αξιοπρέπειας και τώρα τα γεροντάκια στριμώχνονται έξω από κλειστές τράπεζες για να βρουν τις συντάξεις τους. Δεν ξέρω πόσο αξιοπρεπές φαίνεται αυτό.
Πολύ φοβούμαι ότι από τους διοργανωτές της μαζικής αυτοκτονίας που ζούμε έλειψε μια βασική λεπτομέρεια: στο Κούγκι οι δικοί μας ανατινάχτηκαν ηρωικά για να μην πέσουν στα χέρια των εχθρών αλλά οι εχθροί δεν έπαθαν τίποτα. Απλώς μετρούσαν μετά τα πτώματα των ηρώων μας.
Ετσι και τώρα οι ευρωπαϊκές πρωτεύουσες ετοιμάζονται να στείλουν ανθρωπιστική βοήθεια μόλις έλθουμε στα συγκαλά μας. Αυτό άραγε είναι αξιοπρεπές για μια χώρα; Να καθίσταται υποψήφια ανθρωπιστικής καταστροφής;
Διότι δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αργά ή γρήγορα εκεί θα καταλήξουμε. «Η πραγματικότητα είναι ξεροκέφαλη» έλεγε ένας άλλος Γάλλος, ο Φρανσουά Μιτεράν.
Και στον πραγματικό κόσμο, στον σύγχρονο κόσμο, στη δημοκρατική Ευρώπη που θέλουμε να ανήκουμε, η μαζική αυτοκτονία δεν ήταν ποτέ πράξη αξιοπρέπειας.
Εκτός και αν κάποιοι έχουν άλλα πράγματα στο μυαλό τους!
