Δεν ξέρω αν πρέπει να το πω αυτό, αλλά (εδώ που φτάσαμε…) θα το πω: εγώ ΣΥΡΙΖΑ δεν ψήφισα στις εκλογές. Οχι γιατί ήταν μόδα εκείνη την περίοδο, και γενικώς αποφεύγω να ακολουθώ τον συρμό, αλλά γιατί είχα επιφυλάξεις. Πολλές. Και για το αριστερό αγόρι Αλέξη και για τον κύκλο των προσώπων που τον περιστοίχιζε. Ειδικά για μερικούς εξ αυτών που δεν άφησαν προεκλογικά «τζάκι» για «τζάκι» και επιχείρηση για επιχείρηση να μην «επισκεφθούν» για ευνόητους λόγους…
Εγώ, λοιπόν, ΣΥΡΙΖΑ δεν ψήφισα. Ψήφισαν όμως άλλοι, πολλοί, άνθρωποι. Ανθρωποι κάθε ηλικίας, και κυρίως, κοινωνικής τάξης. Από τον άνεργο, τον συνταξιούχο και τον οικοδόμο μέχρι την dame Γιάννα και ορισμένα «τζάκια» της Αθήνας (ονόματα δεν λέμε, επί του παρόντος τουλάχιστον…). Ανθρωποι που δεν ήταν κομμουνιστές, δεν είχαν σχέση με αυτά, αλλά πήγαν στον ΣΥΡΙΖΑ διότι ένιωσαν πολιτικά άστεγοι, κυρίως ύστερα από την αποτυχία της κυβέρνησης Σαμαρά και την απίσχνανση του ΠΑΣΟΚ.

Αυτοί όλοι ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ ευελπιστώντας ότι ο Τσίπρας θα έκανε μια καλύτερη διαπραγμάτευση με τους δανειστές ώστε η χώρα να βγει από τη θανατηφόρα σπείρα της ύφεσης και να περάσει επιτέλους στην ανάπτυξη.

Και τι έκανε ο Τσίπρας; Οχι μόνο δεν πέτυχε μια καλύτερη συμφωνία με τους δανειστές, αλλά αποφάσισε μονομερώς να οδηγήσει τη χώρα στην καταστροφή, με το «ναι ή όχι στο ευρώ» δημοψήφισμα της Κυριακής.

Συνοψίζω: η εντολή που πήρε στις 25 Ιανουαρίου δεν ήταν για ρήξη και έξοδο από το ευρώ, αλλά για συμφωνία εντός του ευρώ. Αντιληπτό;

Αν, λοιπόν, γίνει η στραβή την Κυριακή, έχει βαριές πολιτικές, αλλά και όχι μόνο, ευθύνες. Που θα αναζητηθούν κάποια στιγμή. Και δεν τον σώζει καμιά πλειοψηφία σαν αυτή που διαμορφώθηκε στη Βουλή (με τη Χρυσή Αυγή μέσα –τι ντροπή! Και μετά χειροκροτούσαν κιόλας για το αποτέλεσμα!..).

Χάνεις, φεύγεις

Επίσης δεν διασώζει τον ΣΥΡΙΖΑ τίποτε στην εξουσία

αν χάσει το δημοψήφισμα. Οσο και να χώσουν το κεφάλι βαθιά στην άμμο. Ή (όπως κάνουν ήδη από τώρα που προσπαθούν) να εφεύρουν επιχειρήματα για να το αποφύγουν.

Γιατί το ξημέρωμα του Σαββάτου σε εκείνο το διάγγελμα της απελπισίας και της απερίγραπτης δειλίας, ο Τσίπρας έλαβε σαφή, σαφέστατη θέση υπέρ του ΟΧΙ στη συμφωνία. Τόσο ο ίδιος όσο και οι διάφοροι κυβερνοπαπαγάλοι που παρήλασαν το Σάββατο και την Κυριακή από τα τηλεοπτικά στούντιο για να μας πείσουν ότι το αριστερό μου αγόρι κατέφυγε στην κίνηση ματ που έφερε σε …απόγνωση τους δανειστές, και γι’ αυτό την Κυριακή πρέπει να το επιβραβεύσουμε με ένα ΟΧΙ στην κάλπη.

Ε, λοιπόν, για να μη μασάμε τα λόγια μας: το ξεκάθαρο NAI τούς οδηγεί και εκτός εξουσίας την Κυριακή. Το λέω διότι ήδη άρχισαν τα κόλπα. Ο Νίκος Βούτσης, φίλος μου κατά τα λοιπά, είπε στο Mega χθες το εξής στρογγυλεμένο, λες και ο άνθρωπος είχε εργαστεί με τη σμίλη σε τηνιακό εργαστήριο μαρμάρου, βοηθός του Δελατόλλα:

«Θα το λάβουμε (το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος) πάρα πολύ σοβαρά υπόψη μας. Είπε ο Πρωθυπουργός ότι θα το σεβαστεί, το τι θα κάνουμε θα το δούμε».

Οχι αδερφέ, δεν έχετε να δείτε τίποτε τι θα κάνετε. Χάσατε, φύγατε. I’m sorry…

Υπερ-ριάλιτι σόου

Για τη συζήτηση επί του δημοψηφίσματος στη Βουλή το βράδυ του Σαββάτου δεν έχω να κάνω κανένα σχόλιο. Τα όσα συνέβησαν είναι απλώς «εικόνες από το μέλλον» της κατάστασης που θα ζήσει το ελληνικό Κοινοβούλιο το επόμενο διάστημα. Και μακάρι να διαψευστώ, αλλά τα χειρότερα δεν τα έχουμε δει ακόμη.

Πρόκειται για τη χειρότερη Βουλή που είχε ποτέ ο τόπος από το ’74 και μετά. Ο σοφός (λέμε τώρα…) ελληνικός λαός έστειλε να τον εκπροσωπήσουν ό,τι χειρότερο τού προτάθηκε. Ούτε να τους διάλεγε έναν έναν δεν θα έκανε τέτοιο casting μιλάμε. Και αυτό το «χειρότερο» κάνει τώρα ό,τι μπορεί για να μην τον διαψεύσει. Σου λέει, με έστειλες; Κάτσε τώρα και θα το δεις το reality, που θα σε κάνει να ξεχάσεις το «Βig Βrother», το «Fame story» και ό,τι άλλο έχεις δει έως τώρα.

Από την περίοδο που η τηλεόραση μετέδιδε Μουντιάλ είχε να εμφανιστεί το φαινόμενο να τρώνε οι άνθρωποι πιτόγυρα πίνοντας μπίρες στις πλατείες και να παρακολουθούν live τη Βουλή, καγχάζοντας…

Μύγες

Από τα πολλά και διάφορα που συνέβησαν το μόνο που θα επισημάνω είναι η απεχθής εικόνα του εξ Ιωαννίνων πατριώτη μου, βουλευτή Μαντά, ψυχιάτρου το επάγγελμα, να ωρύεται εκτός εαυτού κατά του Σταύρου Θεοδωράκη επειδή ο τελευταίος αναφέρθηκε στους ανεπάγγελτους του ΣΥΡΙΖΑ που αποφασίζουν για τις τύχες της χώρας ενώ έως τώρα, όπως και ο αρχηγός τους, ήταν τρόφιμοι των κομματικών ταμείων.

Ο Μαντάς είναι, υπενθυμίζω (ως την άχρηστη πληροφορία της ημέρας) γραμματέας της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ και αληθινά διερωτώμαι, αν αυτός συμπεριφέρεται έτσι, τι να σου κάνει και η Rachel «συγχαρητήρια ρε μάνα, με έκανες θεά» Μακρή; Επίσης σε εμένα τουλάχιστον που τον έβλεπα μού θύμισε αυτό που υποδηλώνει η λαϊκή σοφία «έχει τη μύγα και μυγιάζεται». Τι ακριβώς (του) συμβαίνει;

Με υπογραφή

Αλλά ποιος έκανε τον Μαντά γραμματέα της ΚΟ; Ο Τσίπρας. Ποιος έκανε την πρόεδρο Ζωή Πρόεδρο της Βουλής; Ο Τσίπρας. Ποιος έκανε τον Βαρουφάκη υπουργό Οικονομικών και τώρα ψάχνονται –μου λένε –για να εντοπίσουν τις «άκρες» του «ουάου» αγοριού μήπως και ερμηνεύσουν αυτά που κάνει; Ο Τσίπρας. Τον Παππά, που λες και έφευγε από βεγγέρα το ξημέρωμα του Σαββάτου μετά την απόφαση – τραγωδία για δημοψήφισμα και μας ευχήθηκε χαμογελαστός «μια πολύ καλή νύχτα», ποιος τον έκανε νοματαίο; Ο Τσίπρας.

Συμπερασματικά, γιατί βαριέμαι να αναφερθώ και σε πολλά άλλα, η ευθύνη για ό,τι ζούμε έχει ονοματεπώνυμο: Αλέξης Τσίπρας.

Για να μην ξεχνιόμαστε δηλαδή, ενόψει της Κυριακής…

Σημαντική πληροφορία

Τέλος, έγινε πολύς λόγος για το αν μπορεί ο Πρόεδρος Προκόπης να αποτρέψει το καταστροφικό δημοψήφισμα που απειλεί να μας οδηγήσει ως χώρα πολλές δεκαετίες πίσω στη φτώχεια. Μέχρι και ότι προτίθεται να παραιτηθεί, εγράφη. «Δεν προτίθεται», ενημερώνω. Ο ίδιος μου το είπε. Οπως και ότι δεν προβλέπεται από τις προνομίες του Προέδρου της Δημοκρατίας να κάνει κάτι για να ανατρέψει μια απόφαση της κυβέρνησης που έχει επικυρώσει με μεγάλη πλειοψηφία η Βουλή.

– Και όσα λέγατε ότι για εσάς είναι αδιαπραγμάτευτη η θέση της χώρας εντός της ευρωζώνης και εντός της Ευρωπαϊκής Ενωσης; ρώτησα τον Πρόεδρο με όλο τον σεβασμό που αρμόζει στο αξίωμά του.

Ισχύουν όσα έχω πει και θα τα επαναλάβω, μου είπε, σε πρώτη ευκαιρία.

Οφείλω να ομολογήσω ότι το έκανε χθες, έστω και με κάπως έμμεσο τρόπο, κατά τη συνάντησή του με τον πρόεδρο Αντώνη.

Υποθέτω ότι θα το κάνει πιο έντονα τις επόμενες ημέρες. Δεν οφείλει ο λαός να γνωρίζει πριν πάει στην κάλπη την Κυριακή ότι ο ανώτατος πολιτειακός παράγων τρέμει και αυτός στην ιδέα να βγει η χώρα εκτός ευρώ και κατ’ επέκταση εκτός Ευρωπαϊκής Ενωσης; Εγώ πιστεύω πως ναι.