Αναζήτηση
Το επαναστατικό κίνημα ξεκίνησε τον 19ο αιώνα στην Ευρώπη με τους συνωμότες Καρμπονάρους. Στις αρχές του 21ου αιώνα, τη σκυτάλη των κοινωνικών αγώνων παρέλαβαν στην Ελλάδα οι Καρμπονάρες –ριγκατόνι κατά προτίμηση.
Πρώτος «Καρμπονάρας», ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ Νίκος Φίλης, ο οποίος κατήγγειλε από τηλεοράσεως της αντεπαναστατική «συνωμοσία των μακαρονιών».
Παρατήρησε ότι όλα τα κανάλια (σε προφανή συνεννόηση) μιλούσαν για την αύξηση της τιμής των μακαρονιών που πρότεινε η ελληνική κυβέρνηση αντί να καταγγέλλουν «το ναπάλμ των δανειστών».
«Πόσα μακαρόνια τρώει ο κόσμος;» αναρωτήθηκε ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος, χωρίς να αποκαλύψει τις προσωπικές του προτιμήσεις και επιδόσεις.
Ομολογώ ότι συμφωνώ μαζί του. Είναι δυνατόν να συζητούμε για φετουτσίνι και παπαρδέλες τη στιγμή που (κατά τον Πρωθυπουργό) οι δανειστές «είτε δεν θέλουν συμφωνία είτε εξυπηρετούν συγκεκριμένα συμφέροντα»;
Παρεμπίπτουσα ερώτηση κρίσεως. Αν όντως ισχύει το ένα ή το άλλο, τότε γιατί εμείς κουβεντιάζουμε μαζί τους εδώ και κανένα πεντάμηνο;
Διότι είναι προφανές ότι δεν έχει νόημα να συζητάς με κάποιον που σε κοροϊδεύει και δεν θέλει να συμφωνήσει μαζί σου, ούτε με κάποιον που είναι ατζέντης ή υπηρέτης συμφερόντων.
Συνεπώς μάλλον κακώς κάναμε τόση κουβέντα –εκτός αν απλώς αργήσαμε να τους πάρουμε χαμπάρι.
Κι εδώ πρέπει να είμαστε ευθείς και ειλικρινείς.
Ουδείς μπορεί να απαιτήσει από την κυβέρνηση να αποδεχθεί τους ακραίους όρους των δανειστών. Ουδείς μπορεί να την εξαναγκάσει να πετάξει στο καλάθι τη «λαϊκή εντολή» της 25ης Ιανουαρίου. Ουδείς μπορεί να την υποχρεώσει να κάνει πίσω.
Η κυβέρνηση οφείλει να υλοποιήσει στο ακέραιο την προεκλογική δέσμευσή της και να μείνουμε στο ευρώ χωρίς όρους, και να μη χρεοκοπήσουμε, και να καταργηθεί το Μνημόνιο, και να μπει τέλος στην ύφεση και τη λιτότητα.
Υποσχέθηκε ότι θα τα κάνει όλα αυτά μαζί και ταυτοχρόνως, με αυτήν τη δέσμευση εξελέγη και συνεπώς σε αυτήν πρέπει να επιμείνει μέχρι τέλους.
Υπό την προϋπόθεση βεβαίως ότι διαθέτει κάποιες εναλλακτικές λύσεις στην περίπτωση που επιμείνουν μέχρι τέλους και οι άλλοι.
Διότι αν δεν διαθέτει λύσεις, τότε τα πράγματα δυσκολεύουν. Η θεωρία ότι θα εκβιάσουμε την Ευρώπη και θα μας κάνει το χατίρι δεν απέδωσε. Κι ούτε βλέπω κανέναν άλλον διατεθειμένο να δώσει λεφτά.
Ως εκ τούτου, αν δεν μπορείς να κάνεις συμφωνία αλλά ούτε αντέχεις και τη ρήξη, μάλλον έχεις αποτύχει.
Και οι λύσεις δεν είναι πολλές. Παραιτείσαι, πηγαίνεις σπίτι σου, πλακώνεις τις καρμπονάρες κι αφήνεις κάποιον άλλο να κάνει τη δουλειά.
