Οι παρενέργειες του νόμου Κατρούγκαλου για την επαναφορά στο Δημόσιο όσων είχαν τεθεί σε διαθεσιμότητα και στη συνέχεια απολύθηκαν ήταν αναπάντεχες: μαζί με τους «διαθεσίμους» επιστρέφουν και οι «επίορκοι» – αφού δεν ελήφθη η παραμικρή μέριμνα για να μη συμβεί κάτι τέτοιο.

Ηδη στα δημόσια νοσοκομεία υποδέχονται γιατρούς οι οποίοι είχαν κατηγορηθεί ότι έπαιρναν φακελάκι και είχαν τεθεί σε διαθεσιμότητα, όπως προέβλεπε ο νόμος. Βεβαίως σε κάθε τέτοια περίπτωση υπάρχει το τεκμήριο της αθωότητας, αλλά δεν είναι ούτε νόμιμο ούτε ηθικό να περιμένουν την πειθαρχική κρίση παραμένοντας στις θέσεις τους άνθρωποι οι οποίοι συνελήφθησαν επ’ αυτοφώρω «με τη γίδα στην πλάτη».

Δυστυχώς ο νόμος Κατρούγκαλου δεν είναι η εξαίρεση, αλλά ο κανόνας: πρόκειται για ακόμα ένα δείγμα «ιδεολογικής» νομοθέτησης, που δεν λαμβάνει υπόψη το παραμικρό από τις ρυθμίσεις των προηγούμενων κυβερνήσεων – αλλά απλώς επαναφέρει την προτέρα κατάσταση.

Είναι φανερό ότι και αυτή η κυβέρνηση καθοδηγείται από το δόγμα ότι «οι προηγούμενοι δεν έκαναν τίποτε σωστό» – κάτι που συνιστά τη συνήθη συμπεριφορά των κομμάτων εξουσίας στη χώρα μας, ανεξαρτήτως ιδεολογικής τοποθέτησης.

Ωστόσο η κατάσταση στην Ελλάδα δεν είναι η συνήθης: η πολύπλευρή κρίση που βιώνει η χώρα και η οριακή κατάσταση της οικονομίας δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν χωρίς συναινέσεις και αλληλοκατανόηση. Οσο πιο γρήγορα γίνει αντιληπτό τόσο το καλύτερο για την ελληνική κοινωνία.