Αν κατάλαβα καλά, ο Πρωθυπουργός διαβεβαίωσε τους συνομιλητές του την Τρίτη ότι οι δανειστές μπλοφάρουν κι ότι δεν θα τολμήσουν να οδηγήσουν τα πράγματα σε ρήξη.

Λίγο αργότερα, ο Πρωθυπουργός έστειλε μήνυμα από την ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ στους ίδιους δανειστές ότι αυτός πάντως δεν μπλοφάρει κι ότι δεν φοβάται τη ρήξη.

Για όποιον δεν κατάλαβε, το συμπέρασμα είναι απλό: παίζουμε τη χώρα σε κούκο μονό!..

Στον οποίο θα κερδίσει όποιος κάνει την καλύτερη μπλόφα. Κι όχι απαραιτήτως όποιος έχει το καλύτερο χαρτί.

Υπό αυτή την έννοια, το ζητούμενο είναι να πιστέψουν οι δανειστές ότι εμείς είμαστε αποφασισμένοι να πάμε σε ρήξη. Αλλά την ίδια στιγμή εμείς να είμαστε βέβαιοι ότι οι δανειστές δεν θα το ρισκάρουν.

Προσέξτε, παρακαλώ, τον συλλογισμό.

Η κυβέρνηση προτείνει στην υπόλοιπη υφήλιο να δεχτεί την άποψη ότι η ισχυρή πλευρά μιας διαπραγμάτευσης πρέπει να φοβάται μια ρήξη από την οποία η αδύναμη πλευρά της διαπραγμάτευσης δεν έχει τίποτα να φοβηθεί.

Ομολογώ ότι ο συλλογισμός είναι ελαφρώς εκκεντρικός –αν ισχύει, είναι η πρώτη φορά στην παγκόσμια Ιστορία που ως άτρωτος θα λογίζεται ο αδύναμος.

Αλλά περιέργως στη χώρα μας έχει πέραση.

Ξέρετε γιατί; Οχι μόνο επειδή ενσωματώνει την καφενόβια αντίληψη του «σιγά, ποιοι είναι αυτοί!» και «έλα μωρέ, όλοι ίδιοι είμαστε!». «Μας χρωστάνε και δεν τους χρωστάμε».

Αλλά επειδή εξαρχής στηρίζεται στην παραδοχή ότι μια διαπραγμάτευση δεν είναι διαδικασία συσχετισμών, πλαισίου, μεθόδου και αποτελέσματος αλλά μια χαρτοπαικτική παρτίδα μεταξύ ποκαδόρων και μπλοφαδόρων.

Παραδοχή η οποία ξεκινάει ως άρνηση πραγματικότητας και άγνοια μεγεθών, για να καταλήξει σε άλλη μία φιλάρεσκη αυταπάτη.

Διότι μόνο αν γυρίσουμε τη διαπραγμάτευση σε κούκο μονό, οι δυο πλευρές καθίστανται εξ ορισμού ισοδύναμες και στο τέλος θα επικρατήσει ο πιο μάγκας.

Αν δεν απατώμαι, αυτή είναι η συνεισφορά του «πνεύματος Βαρουφάκη» (αν κάτι τέτοιο υπάρχει…) στη συζήτηση.

Ο υπουργός Οικονομικών σπρώχνει εδώ και καιρό τη σύγκρουση στα άκρα με την πεποίθηση ότι «η πραγματική διαπραγμάτευση για το χρέος αρχίζει τη στιγμή που σταματάς να το πληρώνεις».

Προσέξτε τη σύμπτωση. Ο Πρωθυπουργός είπε στην ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ ότι τώρα ξεκινά «η πραγματική διαπραγμάτευση» –είναι ακριβώς η ίδια διατύπωση…

Με άλλα λόγια, η διαπραγματευτική τακτική της κυβέρνησης συνίσταται στην επιστράτευση της δικής της χρεοκοπίας ως απειλή για εκείνους που δεν απειλούνται να χρεοκοπήσουν. Εκβιάστε τους εκβιαστές!..

Ή, όπως θα έλεγε και το γνωστό ανέκδοτο:

Πονούν ωρέ τα παλικάρια;