Αναζήτηση
Μπορεί να μην τη νιώσαμε, αλλά ήταν εθνική απώλεια. Η Ελλάδα άξιζε να εκπροσωπηθεί στο ΔΝΤ από την Ελενα Παναρίτη. Ο μόνος που την ένιωσε, και βρήκε τη στιγμή εντελώς κατάλληλη για να το μοιραστεί μαζί μας, είναι ο υπουργός Οικονομικών.
Θα μπορούσε κανείς να προσπεράσει τη δήλωση του Γιάνη Βαρουφάκη ως άλλη μία ξεκούδουνη μπαλοθιά. Στο κάτω κάτω ο Βαρουφάκης δικαιούται να τσαλαβουτάει στην παραπολιτική. Ο πολιτικός του ρόλος έχει αποψιλωθεί. Του έχει μείνει όμως ο τίτλος. Και το παγκόσμιο ακροατήριο που απέκτησε πρωταγωνιστώντας πέντε μήνες τώρα στη σκηνή της ελληνικής κρίσης.
Χάρη σε αυτό το βεληνεκές, ο υπουργός που δεν διαπραγματεύεται εξακολουθεί να επηρεάζει καίρια τη διαπραγμάτευση. Πώς; Ασκώντας μιντιακή βία. Στην ουσία συνεχίζει να λειτουργεί όπως και πριν από τον παροπλισμό του: να δογματίζει σαν ανεύθυνος μπλόγκερ, σαν θεωρητικός των παιγνίων που σχολιάζει νυχθημερόν τι λάθη κάνει η ευρωζώνη και πώς πρέπει να τα διορθώσει. Κι όλα αυτά με μια άνεση που μαρτυρεί επιεικώς αδιαφορία για τον αντίκτυπο που έχει το μήνυμά του στους παραλήπτες του εκτός των συνόρων.
Η –ας την πούμε –μετενέργεια του αποσυρθέντος δεν είναι μόνο επικοινωνιακή. Οι αγκαλιές με τον Πρωθυπουργό στο προαύλιο της ΕΡΤ, οι περίπατοι στον Εθνικό Κήπο δεν μπορούν παρά να αντανακλούν μια βαθύτερη πολιτική σχέση.
Το βλέπει κανείς από τον τρόπο που πολιτεύτηκαν ο Πρωθυπουργός και η νέα διαπραγματευτική ομάδα. Το καθοδηγητικό αφήγημα –«χρειάζεται πολιτική λύση» –δεν άλλαξε. Ούτε το στρατήγημα ότι οι άλλοι θα τρομάξουν και θα υποχωρήσουν πρώτοι. Ακόμη και στη συστηματική παρανάγνωση της διαπραγματευτικής πραγματικότητας –«η συμφωνία ήδη γράφεται» –η Αθήνα δεν άλλαξε μήκος κύματος. Ο Βαρουφάκης παραγκωνίστηκε, αλλά ο βαρουφακισμός παρέμεινε ως πολιτικό λογισμικό της κυβέρνησης.
Αυτή η συνέχεια φαίνεται άλλωστε και από το αποτέλεσμα. Ο δείκτης των συσχετισμών όχι μόνο δεν ξεκόλλησε από το «18-1». Εμπεδώθηκε ως ευρωπαϊκό μέτωπο απέναντι σε μια απομονωμένη κυβέρνηση που δεν αντιμετωπίζεται πια σαν έφηβος που πετροβολάει την τζαμαρία για να κάνει την ανώδυνη επανάστασή του, αλλά σαν επικίνδυνος τζογαδόρος.
Ο Βαρουφάκης διαμηνύει τώρα ότι θα βρίσκεται εκείνος στο Eurogroup της Πέμπτης. Δεδομένου του σκηνικού, είναι μάλλον παράξενο το γεγονός ότι αδημονεί. Μπορεί κανείς να το εξηγήσει μόνο με το σκεπτικό ότι ο υπουργός ανήκει σε εκείνη την κατηγορία των ανθρώπων που –είτε τους αποθεώνουν είτε τους αφορίζουν –διψούν μόνο για την προσοχή.
Δεν θα είναι η πρώτη φορά. Είχε συμβεί και στη Ρίγα. Εκεί ο Βαρουφάκης απέδειξε την ικανότητά του να εκλαμβάνει την απομόνωση ως απόδειξη της μοναδικότητάς του. Εκτοτε ο ριζοσπαστικός ναρκισσισμός του τείνει να λάβει περιωπή δόγματος: αν τολμήσουν να μας διώξουν, θα μείνουν μόνοι τους.
