Αναζήτηση
Στις παρυφές του πασοκικού ménage à trois– Φώφη, Λοβέρδος, Οδυσσεύς –φαντάζομαι τον Βενιζέλο να χαμογελάει κουρασμένος:
Τραβήξτε κι εσείς κουπί, μάγκες, να δείτε τι εστί βερίκοκο.
Η παρούσα στήλη με κέφι και με μπρίο έχει εντρυφήσει κατά καιρούς στα «βενιζέλεια» ατοπήματα. Από αυτό το σημείο, όμως, μέχρι να χρεώσουμε στον απερχόμενο πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ Ναγκασάκι, Χιροσίμα, το Ολοκαύτωμα και τις παρενέργειες της παρακεταμόλης, συγγνώμη, αλλά πάει πολύ μακριά η βαλίτσα.
Ο Βενιζέλος, όταν τον ρωτούσαν μικρό «τι θες να γίνεις όταν μεγαλώσεις;», λογικά δεν απαντούσε «να καταστρέφω την Ελλάδα με το ένα χέρι και ταυτόχρονα να χορεύω καστανιέτες»: Δεν μετέτρεψε το ελβετικό καντόνι όπου ζούσαμε στο ελληνικό κανόνι που βαρέσαμε.
Είχαν προηγηθεί χρόνια μαλακιών, λαϊκισμών και πολιτικών «παρτακισμών». Είχαν προηγηθεί δύο (ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ δύο –μην το πάμε και πιο πίσω και πικράνουμε κόσμο) πρωθυπουργοί που κάνανε ό,τι περνούσε απ’ το χέρι τους για να μας βυθίσουν στα τάρταρα της κοινωνικής και οικονομικής ανυπαρξίας. Και οι προσπάθειες και των δύο εστέφθησαν με τεράστια επιτυχία. Γκραν σουξέ, μον πτι κοσόν!
Καραμανλής – Παπανδρέου: Τους κώδωνες (κινδύνου) του Προβόπουλου σε Καραμανλή και Παπανδρέου μέχρι κι η Παναγία των Παρισίων τους ζήλεψε.
Ο Καραμανλής αντέδρασε ακαριαία με το ένστικτο του Μέγιστου Πολιτικού Ανδρός: Πέρασε πίστα στο Playstation.
Ο Παπανδρέου ολοκλήρωσε το ανδραγάθημα, μας βούλιαξε στα Μνημόνια, την κοπάνησε, έκανε δικό του (από)κομμα κι ακόμα –ΑΚΟΜΑ –να καταλάβει ότι το πώς το λένε ΚΙΔΗΣΟ, γουατέβερ, είναι ο βασικός λόγος που βρέθηκε η Χρυσή Αυγή τρίτη δύναμη στη Βουλή.
Για κάποιον ανεξήγητο λόγο, τώρα που πλακώσαν οι Εξεταστικές για τα Μνημόνια, όλοι αυτοί οι τύποι βγαίνουν λάδι. Καλά, ο Καραμανλής δεν το συζητώ, για πότε έβγαλε (ή μάλλον του έβγαλαν) την ουρά του απέξω και του κοτσάρανε και τον Πάκη Πρόεδρο να ‘χει να παίζει, είναι να τρελαίνεσαι. Οσο για τον Παπανδρέου, τον «Γιώργο γερά, να φύγει η Δεξιά», ε, εκεί πλέον μιλάμε για την επιτομή του σουρεαλισμού.
Αρα ποιος φταίει; Μα ο Βαγγέλης. Αποκλειστικά ο Βαγγέλης. Μόνο ο Βαγγέλης. Σόλο καριέρα ο Βαγγέλης. Ο Βαγγέλης που εφηύρε την παρακεταμόλη.
Στις παρυφές του πασοκικού ménage à trois– Φώφη, Λοβέρδος, Οδυσσεύς –νέα ζωή ξημερώνει για το ΠΑΣΟΚ του μέλλοντός τους. Εχουμε και λέμε:
Ανδρέας Λοβέρδος: Μου είναι αδύνατον να παρακολουθήσω τα πολιτικά σούρτα φέρτα του ανδρός: Επαιξε για λίγο συνυποψήφιος με Βενιζέλο, μετά αγκαλιάζονταν, μετά θύμωσε, μετά πήρε το στεφάνι του και το γεράνι του, το αϊφόνι του και τον Αηδόνη του και κάνανε ένα κόμμα – φωλίτσα για δυο. Υστερα γούτσου γούτσου με Κουβέλη, πότε τα είπανε, πότε τα συμφωνήσανε, πότε τα φτιάξανε, πότε χωρίσανε, σε μια φάση ψιλοπροσχώρησε στους 58 που κατάντησαν οι εξής 8, ύστερα ξανά μανά πίσω στο μαντρί. Μόνο που περιγράφω τη διαδρομή του σκοτοδίνη με πιάνει. Ομως, δεν ξεχνώ την άνεση και το joie de vivre του κ. Λοβέρδου όταν διαπόμπευε οροθετικές γυναίκες. Δεν ξεχνώ και δεν θα ξεχάσω ποτέ.
Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος: Ο ορισμός του ageism (ρατσισμός της ηλικίας): «Η γενιά μας δεν φταίει», «η γενιά μας δεν έχει αμαρτίες». Κι όλα αυτά με τον ξύλινο λόγο του 65άρη.
Καλέ μου άνθρωπε:
1)Η ηλικία δεν προκύπτει από αστυνομικές ταυτότητες. Προκύπτει από ιδέες και πράξεις, αντιλήψεις κι αξιακά συστήματα.
2)Η γενιά που ΔΕΝ φταίει και δεν έχει αμαρτίες είναι οι 20χρονοι. Αντε οι 30χρονοι. Εσείς πατημένα 40 ζωή να ‘χετε –στο μαγευτικό Καστελλόριζο 35άρης δεν ήσασταν; Ολες τις επιλογές δεν στηρίξατε κι υποστηρίξατε; Τι γενιά, τι αμαρτίες, τι αποποίηση ευθυνών και κολοκύθια τούμπανα, ω Οδυσσεύ; Πού ήσασταν εσείς αυτή την 5ετία, αθώα μου παιδούλα; Ανθρακωρύχος στο Βέλγιο να υποθέσω;
Φώφη Γεννηματά: Συμπαθής; Συμπαθής. Συνεπής; Συνεπής. Ευγενής; Ευγενής. Παιδί του κομματικού σωλήνα; Πιο πολύ πεθαίνεις. Μπήκα χθες στην επίσημη ιστοσελίδα της κι όοοοολο το βιογραφικό της, από το σχολειό μέχρι σήμερα, είναι μια λίστα από πόστα κι οφίτσια στο ΠΑΣΟΚ. Κι όλα αυτά με φόντο μια τεράστια φωτογραφία του πατέρα της –έτσι, για να μην ξεχνάμε και τη χαρά του νεποτισμού. Ξέρω από πρώτο χέρι πως το «βαρύ» επίθετο είναι φορτίο κι αποσκευή μαζί. Από ‘κεί κι ύστερα όμως καθένας από μας οφείλει να χαράζει αυτόνομα την πορεία του: Αν η αξιοπρεπέστατη –και το εννοώ –υποψήφια αντί για Φώφη Γεννηματά λεγόταν Φώφη Παπαδοπούλου θα είχε την ίδια διαδρομή; Θα είχε τις ίδιες ευκαιρίες;
Ας είναι. Κοντός ψαλμός, κάθε θάμα τρεις ημέρες κι άλλα πρωτότυπα.
Το ménage à trois– Φώφη, Λοβέρδος, Οδυσσεύς –θα ψηφιστεί από το υπόλοιπο ménage à trois: Τους τρεις (κι ο κούκος) ψηφοφόρους που απέμειναν στο Πανελλήνιο Σοσιαλ… Βαρέθηκα!
Ή, μάλλον, τέσσερις: Θα ψηφίσει κι ο Βαγγέλης Βενιζέλος. Που στις 6 Αυγούστου 1945 έριξε την ατομική βόμβα στη Χιροσίμα.
Κι ήταν μόλις 12 ετών το σκασμένο!
