«Καταφέραμε τίποτα;» με ρώτησε ο νεαρός διοργανωτής. Καθώς η ερώτηση πλανιόταν στον αέρα, τα τηλέφωνά μας δονήθηκαν όλα μαζί. Είχαμε ένα νέο μήνυμα στην ομάδα που είχαμε δημιουργήσει στο WhatsApp προκειμένου να συντονιζόμαστε περισσότερα από 300 άτομα που εκτελούσαν χρέη παρατηρητών στις εκλογές. Ημασταν στην Μπαϊραμπάσα, μια συνοικία της Κωνσταντινούπολης όπου άσκησαν το εκλογικό τους δικαίωμα 172.000 ψηφοφόροι.

Για τους περισσότερους εθελοντές της ομάδας Oy Ve Otesi (Οχι Μόνο Ψήφοι), αυτό το είδος του ακτιβισμού ήταν πρωτόγνωρο. Ηθελαν να αλλάξει το πολιτικό σκηνικό στην Τουρκία και γι’ αυτόν τον λόγο ήλπιζαν ότι το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης του Ταγίπ Ερντογάν θα έχανε την πλειοψηφία. Δεν ήταν πάντοτε αισιόδοξοι. Η ελπίδα που γεννήθηκε από τις διαδηλώσεις στο πάρκο Γκεζί με αφορμή το σχέδιο της κυβέρνησης να κατασκευάσει εκεί ένα εμπορικό κέντρο, για να μετατραπούν στη συνέχεια σε διαμαρτυρία κατά του αυταρχισμού του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, έδωσε τη θέση της στην απογοήτευση έναν χρόνο μετά, όταν εκείνος μεταπήδησε στην προεδρία και άλλαξε το Σύνταγμα για να αυξήσει τις εξουσίες του. Αλλά, παρά το γεγονός ότι αυτό το ίδιο Σύνταγμα ζητάει από τον πρόεδρο να είναι υπερκομματικός, τους τελευταίους μήνες ο Ερντογάν έκανε πολλές περιοδείες και μίλησε σε προεκλογικές συγκεντρώσεις καλώντας τους πολίτες να ψηφίσουν το ΑΚΡ.

Μία από τις εθελόντριες μου είπε ότι είναι αυτή η «αμέλεια των κανόνων» που την ενοχλεί και ότι αυτός είναι ο λόγος που συμμετείχε στις διαδηλώσεις του πάρκου Γκεζί, όπου ήρθε αντιμέτωπη με τα δακρυγόνα και σπρέι πιπεριού επί ολόκληρες εβδομάδες. «Κανένας δεν θα έπρεπε να είναι υπεράνω του νόμου» προσέθεσε. Σχεδόν τα πάντα, επομένως, εξαρτιόνταν από το εάν το μικρό κουρδικό Κόμμα της Δημοκρατίας των Λαών θα περνούσε το όριο του 10% που θα του επέτρεπε να μπει στη Βουλή.

Στις δημοσκοπήσεις πριν από τις εκλογές, το HDP ήταν γύρω στο 10%. Την τελευταία εβδομάδα, μια άλλη δημοσκόπηση έδειξε ότι το ΑΚΡ είχε γυρίσει το παιχνίδι υπέρ του. Το απόγευμα των εκλογών παρακολούθησα την καταμέτρηση των ψήφων σε ένα εκλογικό τμήμα μαζί με μια εθελόντρια της ομάδας Oy Ve Otesi που είναι δικηγόρος. Ακριβώς πριν ανοιχτεί η κάλπη που περιείχε τα ψηφοδέλτια –όλα σφραγισμένα σε φακέλους -, η δικηγόρος υπενθύμισε στους παρισταμένους ότι θα έπρεπε να μπει πρώτα η σφραγίδα στον εκλογικό σάκο και να σφραγιστεί και αυτή ώστε να μην είναι δυνατόν να ξαναχρησιμοποιηθεί.

Η εμμονή της σε αυτήν τη λεπτομέρεια μπορεί να χαρακτηριζόταν μεμψιμοιρία. Ολοι ήταν κουρασμένοι εκείνη την ώρα, ενώ υπήρχαν τόσο πολλοί παρατηρητές ώστε η νοθεία ήταν πρακτικά αδύνατη. Ο δικαστικός αντιπρόσωπος, όμως, συμφώνησε. «Εχει δίκιο. Ας κάνουμε τα πράγματα όπως πρέπει. Η ψήφος είναι ιερή» είπε. Η διαδικασία της καταμέτρησης ξεκίνησε και όταν ολοκληρώθηκε όλοι ανταλλάξαμε χειραψίες μεταξύ μας. Το ίδιο συνέβη και σε άλλα εκλογικά τμήματα: το χειρότερο που μπορούσες να δεις, μου είπαν παρατηρητές, ήταν προχειρότητα, αλλά σε καμία περίπτωση νοθεία.

Αργότερα, καθώς το αποτέλεσμα γινόταν εμφανές, τα τηλέφωνα άρχισαν και πάλι να δονούνται. Η συμμετοχή είχε φτάσει το 85%, ενώ το HDP είχε ξεπεράσει άνετα το όριο εισόδου στη Βουλή, το ΑΚΡ είχε χάσει την πλειοψηφία στη Βουλή. Στο κινητό μου έφτασε ένα μήνυμα από ένα άλλο μέλος της ομάδας: «Τα καταφέραμε. Θα σε δω στις επόμενες εκλογές».

Η Ζεϊνέπ Τουφεκσί είναι βοηθός καθηγητή στο Πανεπιστήμιο της Βόρειας Καρολίνας Chapel Hill

Τελευταία Νέα