Αναζήτηση
Λαϊκή δημοκρατία εγώ, ούτε στα πιο τρελά μου όνειρα, άλλα άντε να τα πεις αυτά στην πρόεδρο Ζωή, την αγαπημένη ντίβα του ελαφρολαϊκού ρεπερτορίου Rachel Μακρή, το δυναμικό αγόρι από την Καστοριά που έχει ως φετίχ το βουλευτικό αμάξι Βαγγέλη Διαμαντόπουλο, τη νεολαία ΣΥΡΙΖΑ και άλλους τινές δημοκράτες αντιφασίστες.
Το ίδιο σκέφτεται και ο υπουργός Πανούσης, ο οποίος απηυδισμένος από τις επιθέσεις τόσο σε προσωπικό επίπεδο όσο και εις βάρος της ΕΛ.ΑΣ. ζήτησε εκτάκτως –εδώ είναι η είδηση, παρακαλώ την προσοχή σας –συνάντηση με τον πρόεδρο Αλέξη. Η συνάντηση θα πραγματοποιηθεί άμα τη αφίξει του προέδρου Αλέξη από τις βαρετές Βρυξέλλες, ήτοι σήμερα ή το πολύ αύριο.
–Για ποιο λόγο θα τον δείτε; ρώτησα.
–Να μου καθορίσει τα όρια του παιχνιδιού. Να μου εξηγήσει πώς είναι δυνατόν, συνταγματικά, πολιτικά, θεσμικά, να δέχομαι τέτοιες επιθέσεις από στελέχη της πολιτείας και του ΣΥΡΙΖΑ…
–Μα, αν θυμάμαι καλά, και προ καιρού δεν τον είχατε συναντήσει για το ίδιο θέμα –τα όρια του παιχνιδιού;
–Ναι, αλλά εδώ πια το πράγμα έχει ξεφύγει από κάθε όριο. Και δεν μπορώ να το δεχθώ.
Συμπέρασμα δικό μου (καταδικό μου, σημειώνω): δεν θα μου προξενήσει καμία έκπληξη αν η συνάντηση οδηγήσει τον Πανούση σε παραίτηση από την κυβέρνηση. Ετοιμο τον κόβω…
Τζάμπα γκρίνια
«Κάτω στον Πειραιά, στα Καμίνια» τώρα, ενημερώνω ότι δεν υπάρχει μόνο φτώχεια, καλή καρδιά, αλλά υπάρχει και γκρίνια. Και δεν εννοώ τα «Μάτια βουρκωμένα» που τραγουδούσε πριν από καμιά σαρανταριά χρόνια ο Παπαμιχαήλ σε στίχους του Νίκου Γκάτσου και μουσική του Σταύρου Ξαρχάκου. Εννοώ ακριβώς τον πανικό που γίνεται με τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας των εργαζομένων, που απειλούν να τινάξουν στον αέρα κάθε προσπάθεια για την πώληση της «χρυσοτόκου» κότας που λέγεται ΟΛΠ. Και εκ παραλλήλου την «καλή πίστη» του προέδρου Αλέξη έναντι των δανειστών, τους οποίους, ως γνωστόν, προσπαθεί να πείσει ότι θα προχωρήσει το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων.
Οπως πληροφορήθηκα χθες, η κόντρα ανάμεσα στον «μπαρουτοκαπνισμένο» υπουργό Δρίτσα και τον πρόεδρο του ΤΑΙΠΕΔ Στέργιο Πιτσιόρλα, με το μαλλί αφάνα, έχει φτάσει πλέον στα άκρα.
Ο υπουργός επιμένει να συγκληθεί σήμερα το Διοικητικό Συμβούλιο του ΟΛΠ για να εγκρίνει τις διετούς διάρκειας (προνομιακές θα τις χαρακτηρίσω) συλλογικές συμβάσεις εργασίας των εργαζομένων στον ΟΛΠ, ο δε Πιτσιόρλας απέστειλε επιστολή στον απερχόμενο πρόεδρο Γιώργο Ανωμερίτη και του απαγορεύει να συγκαλέσει το ΔΣ, ενώ αναβάλλει την προγραμματισμένη για αύριο γενική συνέλευση του οργανισμού και την προσδιορίζει για τις 22 Ιουνίου!
Μάλιστα, ορίζει ως χώρο πραγματοποίησής της το ξενοδοχείο Plaza στην Πλατεία Συντάγματος, και όχι το κτίριο του ΟΛΠ στον Πειραιά, όπου παραδοσιακά γινόταν η γενική συνέλευση.
Αυτό μου δίνει μια θαυμάσια ιδέα: εισηγούμαι να δώσουν λύση στη διαμάχη τους μονομαχώντας (με όποιο μέσο επιλέξουν…) στη γνωστή πλατεία, του κυρίου Ανωμερίτη εποπτεύοντος και διαιτητεύοντος.
Επειδή όμως είμαι βέβαιος ότι αυτό δεν πρόκειται να συμβεί, αναφέρω απλώς ότι ο φίλος μου Πιτσιόρλας έχει και το μαχαίρι και το πεπόνι στην υπόθεση η οποία μας απασχολεί επί διήμερο, λες και δεν έχουμε άλλη δουλειά να κάνουμε: το ΤΑΙΠΕΔ κατέχει πάνω από το 74% των μετοχών του ΟΛΠ, άρα το μόνο που απομένει στον υπουργό Δρίτσα είναι να πάει καμιά βόλτα Φρεαττύδα, να σβήσει τον πόνο του στα ούζα με μεζέ αθερίνα, ντοματούλα και καμιά ελίτσα Καλαμών. I’m sorry, υπουργέ μου, ο έχων τις μετοχές κάνει τα κουμάντα…
Ηρθε! Ηρθε!
Καλώς τονε, κι ας άργησε! Ο πρόεδρος Πάνος, του κόμματος «Π. Καμμένος και Σία Ανεξάρτητοι Ελληνες». Ο οποίος χθες μου απέστειλε εξώδικο, με το οποίο μου ζητεί να επανορθώσω ότι τη διαμονή του στο Four Seasons στην Ουάσιγκτον, σε αυτό το ταξίδι για το τίποτα, πλήρωσε με την πιστωτική του κάρτα. Και μου καταλογίζει πρόθεση να τον συκοφαντήσω, ενώ πλήρωσε αυτός και δεν επιβάρυνε το Δημόσιο. Φοβούμαι πως αλλού θα τα διάβασε αυτά περί επιβάρυνσης του Δημοσίου. Εγώ δεν έγραψα ποτέ ότι επιβάρυνε το Δημόσιο με όλα τα έξοδα. Σημείωσα απλώς την αθλιότητα να εισπράξει 300 δολάρια για μία ημέρα διαμονής στο ξενοδοχείο αυτό, παρότι ο ίδιος ομολόγησε ότι του προσφέρθηκε δωρεάν.
Και φυσικά τα άπειρα ψεύδη σχετικά με το ταξίδι, τη διαμονή του στο Four Seasons και όλα τα άλλα τα οποία βαριέμαι να επαναλάβω και για τα οποία σιωπά αιδημόνως όλες αυτές τις ημέρες.
Οσο για το θέμα της πιστωτικής κάρτας, αντί να απειλεί με μηνύσεις (θα στείλει να με συλλάβουν πάλι; Ω τι τιμή…) και αγωγές, θα μπορούσε εξαρχής να ανεβάσει μια φωτοτυπία της είτε στο twitter, το οποίο τόσο συχνά και για διάφορους «σκοπούς» χρησιμοποιεί, είτε στο λαθρόβιο site που «απηχεί» τις απόψεις του και να εκλείψουν αμέσως οι παρεξηγήσεις. Δεν θέλει την κάρτα, έχω καλύτερη πρόταση: ας παρουσιάσει μια φωτοτυπία του λογαριασμού που θα λάβει εντός των προσεχών ημερών, όπου να εμφανίζεται η δαπάνη στο Four Seasons.
Και επειδή εμένα πάντα με χαρακτήριζαν η παρρησία και η ευθύτητα (αυτή την αγωγή έχω λάβει από το σπίτι μου), δηλώνω ότι αν το κάνει, θα αναγνωρίσω δημόσια το λάθος μου, θα κάνω την αυτοκριτική μου επίσης δημόσια και θα πάρω πίσω ό,τι έχω γράψει για το θέμα αυτό. Χωρίς αναστολές και χωρίς περιστροφές…
Τρύπες στο νερό
Μέχρι να έχουμε τη χαρά να δούμε τον επίμαχο λογαριασμό της κάρτας του προέδρου Πάνου όμως, οφείλω να ασχοληθώ με την πρωτοβουλία της προέδρου Ζωής, η οποία παρέδωσε –και χθες –μαθήματα υψηλού αριστερού πολιτικού ήθους. Αναφέρομαι ακριβώς στην απόφασή της να ακυρώσει την προμήθεια από τη Βουλή 15 τηλεφωνικών συσκευών τύπου Siemens, γεγονός το οποίο χαιρετίζω ως μέγα χτύπημα κατά του γερμανικού κολοσσού και των μονοπωλίων γενικότερα. Επιτέλους… να πονέσουν για να μάθουν οι κερατάδες…
Δεν θέλω να νομίσει κανείς ότι το λέω για κακό (όοοοχι…), αλλά υπενθυμίζω στην πρόεδρο το εξής: το 2009 σε μια ανάλογη μεγαλειώδη απόφαση εκείνης της κυβέρνησης –του Γιώργου συγκεκριμένα –πάγωσαν όλες οι συμβάσεις με τη Siemens, με αποτέλεσμα πλην των άλλων να μείνει κλειστή η επέκταση του μετρό προς Ελληνικό και Αγ. Μαρίνα, για περίπου τρία χρόνια. Πράγμα το οποίο τον… γονάτισε, μιλάμε, τον γερμανικό γίγαντα, αν και ουδείς μπήκε ποτέ στον κόπο να υπολογίσει τα εκατομμύρια των εκατομμυρίων που χάθηκαν για τις μετακινήσεις εκατοντάδων χιλιάδων κατοίκων στις περιοχές αυτές. Αλλά αφού δεν μετρήθηκαν, υπάρχουν; Δεν υπάρχουν!..
