Στο προχθεσινό πρωτοσέλιδο των «ΝΕΩΝ» η φωτογραφία του Γιάννη Μπεχράκη αποτυπώνει με τον πιο γλαφυρό τρόπο την πραγματικότητα στα χρόνια της διαδικτυακής επικοινωνίας. H πρόσφυγας που, αφού διέσχισε με λαστιχένια βάρκα μια θάλασσα απόγνωσης, αποβιβάζεται σε παραλία της Κω και με το που πατάει το πόδι της στη στεριά, φορώντας ακόμη το σωσίβιο, βγάζει selfie. Κάποιοι μπορεί να βλέπουν σε αυτό το στιγμιότυπο την ειρωνεία της αντίφασης. Προσωπικά, θεωρώ πιο σημαντική την τραγικότητα που αναδύεται από την ανάγκη της απελπισμένης γυναίκας να καταγραφεί στη ζωή. Είτε στείλει τη φωτογραφία στους δικούς της που έμειναν πίσω είτε την κρατήσει για να τη βλέπει και να αντλεί θάρρος.

Θα ήθελα να τη δείξω στους φίλους μου που μισούν το Ιντερνετ και μέμφονται την αυταρέσκεια και την κενότητα όσων αυτοφωτογραφίζονται, σε δημόσιους μάλιστα χώρους. Αν όμως η επινόηση της selfie δίνει τη δυνατότητα, έστω και σε αυτήν μόνο τη γυναίκα, να πιστοποιεί την ύπαρξη της, δεν πά’ να σκάνε δίπλα μου σαν στρακαστρούκες οι φλασιές…

Είχα μια ανάλογη εμπειρία στο facebook. Μια «φίλη», γύρω στα 35, που γνώριζα από κάποιον γνωστό μου, είχε επιδοθεί τον τελευταίο καιρό σε ένα ράλι αναρτήσεων. Με καλημέρες, καλησπέρες, καληνύχτες, παροιμίες, γνωμικά, φιλοσοφικά τσιτάτα κομμωτηρίου και λοιπές αηδίες και κρυάδες. Φωτογράφιζε το φαγητό, τον καφέ, το δωμάτιό της, τα παιδικά παιχνίδια της. Και βέβαια τον εαυτό της. Ποζάριζε με κάτι περίτεχνα τιρμπάν ή καπέλα και αλλόκοτα μακιγιαρισμένη. Με εκνεύριζε που την έβλεπα συνέχεια στην οθόνη μου, με ενοχλούσε αυτό που ερμήνευα ως ναρκισσισμό, το άγχος της να δηλώσει την παρουσία της, ο εξυπνακισμός της. Σκέφτηκα μάλιστα να την μπλοκάρω. Πριν από λίγες ημέρες συνειδητοποίησα ότι είχα καιρό να τη δω. Ετυχε τότε να συναντήσω τον κοινό μας γνωστό. «Τι κάνει η φίλη σου η τρελοκαμπέρω;» τον ρώτησα. «Πέθανε» μου απάντησε. «Είχε καρκίνο».

Σαν χαστούκι με βάρεσε η ενοχή. Ωστε γι’ αυτό η υστερία για την καθημερινότητα, η αγωνία να δηλώσει «παρούσα», τα τιρμπάν που έκρυβαν τη χημειοθεραπεία. Αν αυτό το κορίτσι, τις τελευταίες ημέρες της ζωής του, έζησε, μέσα στην εικονική του πραγματικότητα, την ψευδαίσθηση ότι δεν ήταν μόνη και ότι όλα πήγαιναν καλά, χαλάλι οι παράπλευρες απώλειες του facebook. Καλό ταξίδι, «φίλη», και συγγνώμη για τα like που δεν σου έκανα…

Τελευταία Νέα