Εμένα μου είχε διαφύγει ότι διαθέτει ΚΑΙ αυτό το «χάρισμα»: ότι δηλαδή είναι οπαδός της θεωρίας των παιγνίων, που πρώτος διατύπωσε ο αμφιλεγόμενος αμερικανός μαθηματικός Τζον Νας. Μας το υπενθύμισε πρόσφατα με αφορμή τον τραγικό θάνατο του γηραιού αμερικανού καθηγητή και έτσι πληροφορηθήκαμε και τα υπόλοιπα.

Υπό την έννοια αυτή, δεν μου προξενεί πλέον την παραμικρή έκπληξη ο τρόπος που ασκεί την πολιτική στο υπουργείο του –περί του Γιάνη Βαρουφάκη ο λόγος. Ο άνθρωπος «παίζει». Με ό,τι βρει. Και με ό,τι του προκύψει. Χθες, κατέρριψε ένα ακόμη, προσωπικό ρεκόρ: στις δύο το μεσημέρι ανακοίνωσε στους συναδέλφους μου που καλύπτουν το ρεπορτάζ… Βαρουφάκη ότι θα επιβάλει φόρο στα… ΑΤΜ: ήτοι κάθε φορά που θα παίρνει κάποιος χρήματα θα πληρώνει φόρο. Πόσο φόρο δεν είπε, αλλά όσοι τον άκουσαν έφριξαν με την… πατέντα. Τέτοια «μηχανή» ούτε στα πιο τρελά τους όνειρα οι άνθρωποι!

Εφυγαν οι δημοσιογράφοι, πήγαν στα σπίτια τους και κατά τις τέσσερις και κάτι το απόγευμα τούς ήρθε η ανακοίνωση: ο τύπος τα πήρε όλα πίσω. Δεν υφίσταται τέτοιο θέμα. Δεν πρόκειται να το υλοποιήσουμε. Οι δανειστές μας το ζήτησαν, αλλά εμείς αντιδράσαμε και αρνούμαστε να το εφαρμόσουμε.

Τόσο εύκολα. Επειδή λοιπόν το πράγμα έχει επαναληφθεί αρκετές φορές σε αυτούς τους τέσσερις μήνες «πρώτη φορά Αριστερά» κυβέρνησης και επειδή, απ’ ό,τι δείχνουν τα πράγματα, θα συνεχιστεί, εγώ τη βλέπω την καλοκαιρινή… επιτυχία του Μάρκου Σεφερλή στο Δελφινάριο: «Ο Βαρουφάκης υπουργός»!

Φόβος και τρόμος

Από εκεί και πέρα και για να συμπληρωθεί η εικόνα περί «Βαρουφάκη υπουργού», σημειώνω τη χθεσινή δημόσια παρέμβαση Γιούνκερ ότι ο τύπος είναι πρόβλημα για τη διαπραγμάτευση. Προσθέτω δε και αυτό, που εγκύρως έχω καταγράψει από ημερών, ότι απόρρητη αναφορά που παραδόθηκε στον πρόεδρο Αλέξη αμέσως μετά τη Ρίγα ανέφερε ότι ο Βαρουφάκης έκανε ό,τι μπορούσε για να μην υπάρξει συμφωνία…

Εξού και, όπως είναι γνωστό, ουσιαστικά σπρώχτηκε εκτός της διαπραγματευτικής ομάδας και τη θέση του έχει καταλάβει ο Ευκλείδης «φοράω κι εγώ κασκόλ αλλά όχι τόσο τρέντι όσο ο Γιάνης» Τσακαλώτος.

Ρώτησα κατόπιν όλων αυτών για την τύχη Βαρουφάκη σημαίνοντα κυβερνητικό παράγοντα και παρακαλώ να δοθεί βάρος στη σχετική στιχομυθία:

–Αφού δεν κάνει αυτός τη διαπραγμάτευση πια και αφού θεωρείται ότι έχει προσπαθήσει να υπονομεύσει τις προσπάθειες για μια συμφωνία, γιατί δεν τον διώχνει από την κυβέρνηση ο Πρωθυπουργός;

–Γιατί δεν θέλει να τον δυναμώσει!

Το οποίο εγώ με το φτωχό μου το μυαλό, που κάνει, ως γνωστόν, εντελώς απλοϊκές προσεγγίσεις, «μετέφρασα» ως έμμεση παραδοχή ότι ο πρόεδρος Αλέξης φοβάται ΚΑΙ τον Βαρουφάκη!

Ενότητα

Τέλεια, λοιπόν. Εχουμε και λέμε: Λαφαζάνης (φίλος μου, αρχηγός!), πρόεδρος «εσύ τι έκανες την ημέρα που έπεφτε «μαύρο» στην ΕΡΤ;» Ζωή και από κοντά τώρα ΚΑΙ Βαρουφάκης! Συγγνώμη, αλλά αν αυτή είναι ενιαία κυβερνητική παράταξη, εγώ είμαι αστροφυσικός στη NASA τουλάχιστον!

Διότι η πολυετής εμπειρία μου, «σαράντα χρόνια φούρναρης, γαρ», μου επιτάσσει να καταγράψω το εξής: η εμφάνιση δελφίνων ως αμφισβητιών του αρχηγού και δυνάμει διεκδικητών της ηγεσίας της παράταξής τους είναι φαινόμενο πολυετούς κυβερνητικής θητείας του κόμματος στο οποίο ανήκουν. Αν λοιπόν αυτά που παρακολουθούμε να συμβαίνουν κατ’ αυτάς στον ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζονται έπειτα από μόλις τέσσερις μήνες στην εξουσία, παρακαλώ το φιλοθέαμον κοινό να αναλογισθεί, με διορατική διάθεση εννοείται, τι θα συμβαίνει αφού κλείσουν ένα ή δύο χρόνια στην κυβέρνηση!

Φαν κλαμπ

Αναφέρθηκα στην πρόεδρο «εσύ τι έκανες την ημέρα που έπεφτε «μαύρο» στην ΕΡΤ;» Ζωή και σπεύδω να ενημερώσω για το αξιοσημείωτο φαινόμενο ότι έχει οπαδούς μεταξύ των βουλευτών της αντιπολίτευσης!

Οπως μου ανέφερε σοβαρός βουλευτής μικρού κόμματος της αντιπολίτευσης, η πρόεδρος «εσύ τι έκανες…» κ.λπ. κ.λπ. Ζωή έχει αποδειχθεί ο φόβος και ο τρόμος των υπουργών. Ειδικά δε εκείνων που αποφεύγουν να προσέρχονται στη Βουλή για να απαντούν σε ερωτήσεις των βουλευτών της αντιπολίτευσης.

Οπως μου εξήγησε ο συνομιλητής μου, σε περίπτωση που υπουργός αποφύγει να προσέλθει στη Βουλή για να δώσει απαντήσεις επί ερωτήσεως, δεν αφήνει τον βουλευτή να επανακαταθέσει την ερώτηση, αλλά προσδιορίζει η ίδια νέα συζήτηση επί της ερωτήσεως. Και μάλιστα το κάνει συνέχεια μέχρι ο ερωτώμενος υπουργός να βαρεθεί και να προσέλθει στη Βουλή να απαντήσει.

Κανένας άλλος πρόεδρος έως τώρα, τουλάχιστον στα δεκαπέντε χρόνια που είμαι εγώ βουλευτής, δεν έχει κάνει κάτι ανάλογο, μου είπε ο fan της προέδρου.

Οχι να τα λέμε κι αυτά, που λένε και στο χωριό μου…

Με βάρκα την ελπίδα

Αλλά, όπως σε όλα τα πράγματα, υπάρχει πάντα ένα «αλλά»… Η πρόεδρος Ζωή συμπεριφέρεται έναντι των υπουργών κατ’ αυτόν τον τρόπο, αλλά στον πρόεδρο Αλέξη αποφεύγει συστηματικά να εφαρμόσει την ίδια τακτική, παρότι το αριστερό μου αγόρι συμπεριφέρεται κατά τον ίδιο τρόπο έναντι του προέδρου «θα φύγω και θα με αναζητάτε» Βαγγέλη.

Ετσι τον εξαναγκάζει να καταθέτει συνεχώς την ίδια ερώτηση, στην περίφημη Ωρα του Πρωθυπουργού (εγώ θα την ονόμαζα… Ωρα του Νικολόπουλου, μια και έχει μια τάση να απαντάει στον βουλευτή των ΑΝΕΛ), για τον απλούστατο λόγο ότι ο πρόεδρος Αλέξης αρνείται πεισματικά να δεχθεί συζήτηση μαζί του στη Βουλή.

Οπως έμαθα χθες, ούτε και αυτή την Παρασκευή θα συζητηθεί η ερώτηση που για τρίτη φορά κατέθεσε ο πρόεδρος Βαγγέλης. Η επίσημη δικαιολογία είναι το… περιεχόμενο της ερώτησης. Ο πρόεδρος Βαγγέλης έχει απορίες για το πού οδηγείται η διαπραγμάτευση, αλλά ο άλλος δεν θέλει να τη συζητήσει γιατί, τάχα μου, είναι λεπτή η φάση των συζητήσεων.

Εγώ νομίζω ότι αδίκως τού την «πέφτει» ο πρόεδρος Βαγγέλης. Μακάρι να ‘ξερε κι ο ίδιος, πρόεδρε, πού πάει το πράγμα…

Τι να πεις

Συνομίλησα με υπουργό Κατρούγκαλο το εσπέρας χθες με αντικείμενο τις νέες απαιτήσεις του ΔουΝουΤού για απολύσεις στο Δημόσιο και όχι επαναπροσλήψεις. Μου αποκάλυψε ότι είναι «ιδεολογικού χαρακτήρα η απαίτησή τους».

Τον ρώτησα, φυσικά, τι εννοεί, γιατί δεν τα πιάνω και όλα –μη φανταστείς.

Μου απάντησε ευθέως ότι το κάνουν για να μας πιέσουν.

–Ναι, αλλά και εσείς προσλάβατε κόσμο, του είπα.

–Παραμύθια, 4.000 άτομα, όλα κι όλα. Από τα οποία μόνο οι 2.000 ήταν απολυμένοι και οι άλλοι σε διαθεσιμότητα. Σιγά τα νούμερα. Οταν από το 2010 έως σήμερα έχουν αποχωρήσει από το Δημόσιο 320.000 δημόσιοι υπάλληλοι.

Εχει τα δίκια του ο υπουργός. Αμα είναι έτσι…

Ονειρο

Στο μεταξύ, στήθηκα χθες βράδυ στην τηλεόραση να δω την καινούργια ΕΡΤ, αλλά τίποτε ακόμη, παρά το γεγονός ότι η νέα διοίκηση πέρασε έστω και καθημαγμένη (κουίζ για τον διευθύνοντα σύμβουλο, που δίδασκε, λέει, και στο Πανεπιστήμιο, να μας πει τι σημαίνει η λέξη) από την Επιτροπή Θεσμών της Βουλής.

Θα διαμαρτυρηθώ ηπίως μεν, αλλά θα διαμαρτυρηθώ. Πότε θα δούμε την καινούργια ΕΡΤ εμείς οι δημοκράτες αντιφασίστες αριστεροί σύντροφοι που κοιμόμαστε και ξυπνάμε με αυτό το όνειρο; Ε; Πότε;