Δεν έχει την παραμικρή σημασία που δεν μπορούμε να βρούμε άκρη στις διαπραγματεύσεις με τους δανειστές. Δεν έχει επίσης σημασία ότι στέγνωσε ο δημόσιος κορβανάς από ρευστό και πλέον ξύνουν τον πάτο του βαρελιού για να βρουν χρήματα να πληρωθούν μισθοί και συντάξεις.

Ωσαύτως δεν θεωρώ σημαντικό ότι οι δανειστές και όσοι σοβαροί απέμειναν σε αυτή τη χώρα έχουν σηκώσει τα χέρια με τις παλινωδίες, την αναβλητικότητα, την αδυναμία προσαρμογής, την αναποφασιστικότητα, την απειρία, τους ερασιτεχνικούς χειρισμούς της κυβέρνησης.

Σημασία έχει ότι ανοίγει –την άλλη Δευτέρα –η ΕΡΤ, όπως μας ενημέρωσε η κυβέρνηση μετά τη συνάντηση που είχε ο Πρωθυπουργός στο Μέγαρο Μαξίμου με το ντουέτο των μεγάλων επιτυχιών Τσακνής – Ταγματάρχης. Είδηση η οποία ήδη έχει προκαλέσει κύματα άκρατου ενθουσιασμού σε όλη τη χώρα. Από τον Εβρο ώς τη Γαύδο και από τη Σαγιάδα Θεσπρωτίας ώς το Καστελλόριζο.

Από την πλευρά μου χαιρετίζω φυσικά το σημαντικό αυτό γεγονός το οποίο, όπως είπε και ο πρόεδρος Αλέξης, αποτελεί την απαρχή για τη λειτουργία της ΕΡΤ ώστε αυτή «να αποτελέσει πρότυπο λειτουργίας δημόσιου ραδιοτηλεοπτικού φορέα».

Οπως έμαθα εκ των υστέρων, μετά το τέλος δηλαδή της βαρυσήμαντης συνάντησης, μια σειρά από κρατικές τηλεοράσεις –αναφέρω ενδεικτικά το BBC, την ιταλική RAI, την ισπανική TVE, τη γαλλική TF1 –έσπευσαν ήδη να ζητήσουν ειδικά από τον Ταγματάρχη που διαθέτει και το σχετικό know how τα σχέδια για το «πρότυπο» ΕΡΤ, ώστε να αναδιοργανωθούν αναλόγως και να μη μείνουν στάσιμες, και αναχρονιστικές.

Εκείνος αρνήθηκε κατηγορηματικά, πάντα κατά τις ίδιες πηγές, διότι, σου λέει, δεν θέλει να προδώσει το όραμα Τσίπρα για την κρατική ραδιοτηλεόραση. «Ολα στην ώρα τους» απάντησε με νόημα…

Η αόρατη απειλή

Οπως είναι φυσικό και λογικό, θα περιμένουμε και εμείς πότε θα έρθει εκείνη η ευλογημένη ώρα που η αγαπημένη ΕΡΤ θα βγει στον αέρα, για να κάνουμε και τις αναγκαίες συγκρίσεις με τη σημερινή ΝΕΡΙΤ. Δικαιωματικά, μπορούμε να υποθέσουμε ότι αφού θα λειτουργεί με τετραπλάσιο προσωπικό από τη ΝΕΡΙΤ θα είναι τουλάχιστον τέσσερις φορές καλύτερη ποιοτικά, τέσσερις φορές πλουσιότερη σε πρόγραμμα, πιο αντικειμενική και ασφαλώς πιο πλουραλιστική…

Εως τότε πάντως, θα παρακαλούσα να μας ενημερώσει κάποιος το εξής (πρόκειται για απορία που μου γεννήθηκε βλέποντας το βίντεο –τρέλα κι εγώ… –με την άφιξη του ντουέτου Τσακνής – Ταγματάρχης στο Μέγαρο Μαξίμου): κινδυνεύει το ντουέτο των μεγάλων επιτυχιών από κάτι; Εχουν εκφραστεί απειλές για την ακεραιότητά τους; Υπόνοιες έστω;

Διότι στο Μαξίμου τους συνόδευσε διώροφη… ντουλάπα, οπλοφορούσα! Και κατά την έξοδό τους, τη φουριόζικη έξοδό τους από το Μαξίμου, διέκρινα οδηγό – σωματοφύλακα να τους δείχνει από ποιο σημείο της Ηρώδου Αττικού θα τους παραλάβει!..

Είμαστε με τα καλά μας; Αχ, ας με διαψεύσει κάποιος, ας πει ότι δεν είδα καλά, σας παρακαλώ. Γιατί θα κράξω πολύ άσχημα…

Στην πλατεία

Στο μεταξύ, είμαι έτοιμος να προσχωρήσω στο Κίνημα του Γιάννη «ενίοτε κάνω απεργία πείνας, αλλά πάντα με καβάντζα μια σακούλα σάντουιτς» Μιχελογιαννάκη, κατά των αποκρατικοποιήσεων που σχεδιάζει η κυβέρνηση. Οφείλω να παραδεχθώ ότι η δημόσια πρόσκληση που απηύθυνε προς κάθε εργαζόμενο και συνταξιούχο χθες με άγγιξε βαθιά, καθώς ήταν αυτό που περίμενε η αγνή δημοκρατική μου ψυχή για να ξεσηκωθεί.

Βέβαια το προσκλητήριο – μανιφέστο αγώνα του Γιάννη «ενίοτε κάνω απεργία πείνας» κ.λπ. κ.λπ. Μιχελογιαννάκη καταλήγει με τη φράση «Οφείλουμε να έχουμε απόλυτη εμπιστοσύνη στον Τσίπρα αλλά και χωρίς γεμάτες πλατείες τίποτε δεν μπορεί να γίνει», όμως δεν θα σταθώ ιδιαίτερα σε αυτό. Διότι όποιος μπορεί να διαβάσει πίσω από τις γραμμές, τι καταλαβαίνει; Οτι ο σύντροφος Μιχελογιαννάκης είναι της άποψης «συν Αθηνά και χείρα κίνει» που έλεγαν οι πρόγονοί μας. Δηλαδή, εντάξει, είμαστε με τον Τσίπρα, αλλά καλού κακού ας γεμίσουμε καμιά πλατεία να καταλάβει ο άνθρωπος ότι μπορούμε.

Θεός! Δεν έχω τίποτε άλλο να πω για τον Κρητικό…

Προτείνω με 2%

Δεν γνωρίζω αν ήταν σε συνεννόηση με τον Γιάννη «ενίοτε κάνω καμιά απεργία πείνας» κ.λπ. Μιχελογιαννάκη οι εργαζόμενοι στα λιμάνια της χώρας, αλλά το δικό τους διάβημα κατά των ιδιωτικοποιήσεων των λιμανιών Πειραιά και Θεσσαλονίκης ήταν πιο φαντεζί, και πιο to the point που λέμε και εμείς οι αγγλομαθείς –τα ξέρει αυτά ο πρόεδρος Αλέξης.

Με μια αφίσα στην οποία παραφράζουν το προεκλογικό σύνθημα του ΣΥΡΙΖΑ «η Ελπίδα έρχεται» οι, άθλιοι, θα τους χαρακτηρίσω, προβοκάτορες εργατοπατέρες αναφέρουν τα ακόλουθα αντι-αριστερά και ως εκ τούτου διαρρήδην καταδικαστέα: «Η ελπίδα έρχεται, τα λιμάνια σβήνουν, ο ΟΛΠ αλλάζει». Εικονίζουν δε σε σκίτσο έναν ευτραφή κύριο να κάνει αλλεπάλληλες… κυβιστήσεις, κάτω από τον γενικό τίτλο «Μάθημα κωλοτούμπας».

Θα πρότεινα κάτι πιο light και πιο κοντά στα πράγματα: μια φωτογραφία του Ιωάννη Μελισσανίδη που με κάτι τέτοια σάρωνε τα χρυσά στους Ολυμπιακούς!

Τρίτωσε

Εχω άσχημα νέα για τον πρόεδρο «θα φύγω και θα με αναζητάτε» Βαγγέλη, που κατέθεσε χθες την τρίτη κατά σειράν ερώτησή του στην «Ωρα του Πρωθυπουργού» για την πορεία της διαπραγμάτευσης, επίμονος όπως πάντα, και ως συνήθως. Ούτε αυτή την Παρασκευή θα συζητηθεί. Αρμοδίως, και για λογαριασμό του, ενημερώθηκα ότι ο πρόεδρος Αλέξης θα απουσιάζει και αυτή την Παρασκευή εκτός Αθηνών και Ελλάδος. Θα βρίσκεται στη Ρίγα, όπου θα συνεχίζεται η Σύνοδος Κορυφής. Αρα, η ερώτηση δεν πρόκειται να συζητηθεί. Εκτός πια και αν θέλει να τη συζητήσει με κανέναν Δραγασάκη, πράγμα που δεν το φαντάζομαι. Λογικό. Δεν θα βάλω τώρα και τον Δραγασάκη στα κυβικά του προέδρου Βαγγέλη…

Κεφάλια

Ενημερώθηκα και εγώ για το υπέροχο παράδειγμα που έδωσε ο υπουργός Πολιτισμού Ξυδάκης στο ΕΜΣΤ (Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης) καπνίζοντας το πούρο του εντός του Μουσείου. Αλλά διακριτικός όπως πάντα σε θέματα αγωγής και πολιτισμού, δεν έδωσα συνέχεια.

Προτιμώ να ασχοληθώ με κάτι σοβαρότερο αρμοδιότητας Ξυδάκη: στην ελληνική πρεσβεία του Λονδίνου, μέσα στο χρηματοκιβώτιο φυλάσσεται μια αρχαία κεφαλή του Ερμή, την οποία η προηγούμενη ηγεσία του υπουργείου είχε καταφέρει να μπλοκάρει στα χέρια της γκαλερί Bonhams, λίγο πριν τη βγάλουν σε δημοπρασία, ως προϊόν αρχαιοκαπηλίας.

Το υπουργείο του φουμαδόρου υπουργού καθυστερεί μήνες τώρα να εγκρίνει τη δαπάνη μετάβασης ενός υπαλλήλου στο Λονδίνο για να παραλάβει το πολύτιμο έργο και να το παραδώσει στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο! Δεν ξέρω γιατί, αλλά θέλω να πιστεύω ότι τη στάση αυτή δεν την υπαγορεύει η θέση του ότι έχουμε πολλά από αυτά…