Αναζήτηση
Οπως κατ’ επανάληψιν έχω υποστηρίξει – το απόφθεγμα είναι άλλου, του φίλου μου Δημητράκη –σημασία έχει «το μεροκάματο να βγαίνει». Τούτου δοθέντος, δεν βρίσκω τίποτε το αξιοπερίεργο ή το μεμπτό στο έγγραφο της προσφυγής της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων στις ΔΟΥ (των εφοριακών κατά το κοινώς λεγόμενο) κατά του ελληνικού Δημοσίου και της Τραπέζης της Ελλάδος.
Εχει ξανασυμβεί εργατοπατέρες να στρέφονται κατά του ελληνικού Δημοσίου (του έρμου ελληνικού Δημοσίου που τους τρέφει) και να διεκδικούν για την πάρτη τους αυξήσεις, επιδόματα, νυχτερινά, απογευματινά κ.λπ.
Αν αξιολογώ όμως τη συγκεκριμένη προσφυγή και της παρέχω, έστω και ειδησεογραφικά, λίγο από τον πολύτιμο χώρο της ακαταμάχητα διεισδυτικής στήλης μου (πού και πού υποκύπτω στον πειρασμό της αυτοαποθέωσης –γιατί δηλαδή μόνο ο Βαρουφάκης;) είναι γιατί αυτή αφορά το PSI, ήτοι το κούρεμα των αποθεματικών των Ταμείων, και της περί ης ο λόγος ΠΟΕ – ΔΟΥ.
Για να το αναλύσω περαιτέρω, η Ομοσπονδία αυτή από κοινού με την Ομοσπονδία του συνόλου των Εργαζομένων στο υπουργείο των Οικονομικών προσέφυγαν στο Συμβούλιο της Επικρατείας ζητώντας να ακυρωθεί το PSI.
Κατανοητόν έως εδώ; Ωραία. Πάμε παρακάτω. Αποφεύγω να ασχοληθώ με το ηθικόν σκέλος της προσφυγής (πώς είναι δυνατόν δημόσιοι υπάλληλοι και δη του υπουργείου των Οικονομικών να στρέφονται κατά του ελληνικού Δημοσίου για ένα τέτοιο θέμα;) και επικεντρώνομαι στο ποιος υπογράφει την προσφυγή, διότι ως γνωστόν προσφυγές ενώπιον του ΣτΕ δεν μπορεί να υποστηρίξει ο καθένας, πρέπει να έχει αυτός ένα υπόβαθρο, επιστημονικό και επαγγελματικό. Οι εφοριακοί θέλοντας λοιπόν να κερδίσουν αυτή την προσφυγή, επέλεξαν έναν μετρ του είδους: ονομάζεται Γεώργιος Κατρούγκαλος και, ναι, είναι ο γνωστός Κατρούγκαλος!
Θολές αναμνήσεις
Ανατρέχοντας στο παρελθόν, όπως συχνά κάνω εσχάτως, ακούστε ρε παιδιά πάνω σε τι έπεσα: επί Καραμανλή, του fake, όχι του πραγματικού, υπήρχε μια Εταιρεία Τουριστικών Ακινήτων, η οποία είχε δημιουργηθεί, λέει, για να αξιοποιεί τουριστικές περιοχές ή κτίρια τα οποία ανήκαν στο ελληνικό Δημόσιο. Μου είναι άγνωστο αν αξιοποίησε ποτέ οτιδήποτε και προς ποια κατεύθυνση. Μου γνωστοποιήθηκε όμως, και το διασταύρωσα, ότι από αυτή την ΕΤΑ είχε περάσει το 2007 και ο γνωστός και μη εξαιρετέος Γιάννης Μπενίσης, ο οποίος έχει καταγραφεί στο πολιτικό μας σκηνικό με τον τίτλο του, ήτοι του συντρόφου της Αυτής Υψηλότητος Ρένας (Δούρου).
Εχει σημασία ίσως με ποιον διασταύρωσα την πληροφορία, την οποία μου παρείχε φίλος μου, δήμαρχος: με τον τότε, το 2007 επί Καραμανλή, υπουργό Τουρισμού Αρη, Αρούλη για τους φίλους του, Σπηλιωτόπουλο.
Ο Αρης θυμήθηκε τον Μπενίση, το πόσο συνεργάσιμος ήταν, αλλά δεν μπόρεσε να θυμηθεί με τίποτε ποιος τον διόρισε στην ΕΤΑ. «Δεν θυμάμαι» μου είπε. «Μπορεί με κάποια διαδικασία, προκήρυξη ή κάτι τέτοιο».
Κρίση στα ενδότερα
Με ένα ολιγόλογο non paper, είκοσι μία όλες και όλες λέξεις, η κυβέρνηση επιχείρησε χθες να διορθώσει κάπως την ειλημμένη απόφαση να παγώσει για ένα διάστημα, χρόνο και βάλε, τη «δουλίτσα» των 500 εκατ. στη Lockheed Martin για τα «σαπάκια» αεροπλάνα του Ναυτικού.
Παρακάμπτω εντελώς το προφανές ψεύδος του non paper «οι αποφάσεις του ΚΥΣΕΑ ούτε αλλάζουν ούτε τροποποιούνται» (και αλλάζουν, και τροποποιούνται –το έκανε και η κυβέρνηση Σαμαρά για τα «σαπάκια»), για να επισημάνω ότι πίσω από τη χθεσινή πιρουέτα υπάρχει έντονο –μου είπαν –παρασκήνιο.
Τόσο έντονο που ίσως να μιλάμε και για την απαρχή μιας πολυεπίπεδης κρίσης ανάμεσα στους δύο κυβερνητικούς εταίρους, τους συγκυβερνήτες προέδρους Αλέξη και Πάνο. Διότι όντως ο πρόεδρος Αλέξης είχε αποφασίσει (και είχε δώσει και τις σχετικές εντολές στους αρμόδιους συνεργάτες του) να παγώσει η «δουλίτσα» με το σκεπτικό «εδώ ξύνουμε τον πάτο του βαρελιού για να πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις, δεν γίνεται να δίνουμε προκαταβολές για τέτοιες δουλειές. Λεφτά για εξοπλισμούς, και μέχρι νεωτέρας ούτε για βίδες, σας παρακαλώ».
Λέγεται ότι του προέδρου Πάνου αυτό δεν του άρεσε καθόλου. Τα «πήρε». Επί προσωπικού. Και διαμαρτυρήθηκε στον πρόεδρο Αλέξη –πάντα κατά τις ίδιες πηγές –ότι «με εκθέτεις στους Αμερικάνους», «ακούς τους διάφορους και όχι εμένα», «αυτό μου δημιουργεί σοβαρό πρόβλημα αξιοπιστίας» και «αν είναι έτσι, δεν έχει κανένα νόημα να πάω Αμερική»!
Το μικρό μυστικό που άλλαξε το κλίμα, και εξεδόθη το non paper, είναι ότι ο πρόεδρος Πάνος μεταβαίνει στην κοιτίδα του καπιταλισμού, την προσεχή Πέμπτη, και έχει προγραμματίσει συνάντηση με τον αμερικανό υπουργό Αμυνας Αστον Κάρτερ!
Και ο μήνας έχει 17
Στο μεταξύ, μια σύγχυση υπάρχει για το τι ακριβώς έχει συμβεί στις 20 Φεβρουαρίου, ημέρα την οποία η κυβέρνηση εμφανίζει ως ορόσημο αναφορικά με τις διαπραγματεύσεις με τους δανειστές. Εγώ που ως γνωστόν είμαι άνθρωπος ο οποίος δίνει πίστη και έχει εμπιστοσύνη σε αυτά που δηλώνει ο πρόεδρος Αλέξης (με ξέρετε τώρα), είχα πιστέψει ότι υπογράφηκε τότε μια συμφωνία-σταθμός. Σωστά;
Αμ δε. Διότι ακούγοντας χθες το πρωί στον Σκάι την αγαπημένη Πρόεδρο Ζωή, γκρεμίστηκε ο κόσμος μέσα μου. Ενα νέφος σύγχυσης με τύλιξε και στο μυαλό μου («στο θολωμένο μου μυαλό ο κόσμος είναι μια σταλιά,/κάτι σκιές απ’ τα παλιά/ και κάποιο πάθος μου τρελό/ και κάποιο πάθος μου τρελό,στο θολωμένο μου μυαλό» –Καζαντζίδης, σε μουσική και στίχους Ακη Πάνου, τραγούδι τρομερό) εγκαταστάθηκαν και άρχισαν να με τρώνε οι αμφιβολίες.
«Η ανακοίνωση της 20ής Φεβρουαρίου» είπε η θεά Ζωή, «είναι ένα ανακοινωθέν του Eurogroup, που δεν έχει και καμία θεσμική υπόσταση. Περιέχει τον οδικό χάρτη της διαπραγμάτευσης και τίποτα παραπάνω. Εχουμε ήδη διανύσει έναν δρόμο, άρα είναι άστοχο να μιλάμε για την 20ή Φεβρουαρίου, όταν έχουμε φτάσει στη 17η Μαΐου».
Καμία ανησυχία
Διάβασα εδώ και εκεί περί υπουργού της κυβέρνησης, ο οποίος έχει οφειλές προς την Εφορία και ότι του έστειλαν χαρτί του είδους «περάστε δι’ υπόθεσίν σας, διότι μας χρωστάτε χιλιάρικα 285 και θα προβώμεν στα δέοντα».
Είναι όντως έτσι. Αλλά ο φίλος μου, διότι πρόκειται περί φίλου μου παλαιόθεν, υφυπουργού και όχι υπουργού, με ενημέρωσε και δι’ εμού ενημερώνω και εγώ πάντα δολίως και υπόπτως ενδιαφερόμενο, ότι εντάχθηκε στη ρύθμιση των 100 δόσεων, και άρα ουδείς λόγος ανησυχίας συντρέχει περί της περιουσιακής του καταστάσεως. Εντάξει;
