Αναζήτηση
Μήπως καλούν τον λαό των Βρυξελλών να καθήσει στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης για να συμπαρασταθεί στον Γιώργο Χουλιαράκη; Μήπως ενθαρρύνουν τον λαό του Βερολίνου να συνετίσει τον κ. Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ο οποίος –ειρήσθω εν παρόδω –«έσκισε» , κατά το κοινώς λεγόμενο, στις τελευταίες ομοσπονδιακές εκλογές; Μήπως ζητούν από τον αμερικανικό λαό να αναλάβει την κυρία Κριστίν Λαγκάρντ και τον Πόλ Τόμσεν; Κόψτε κάτι, σύντροφοι και συντρόφισσες.
Οι λαοί ψηφίζουν τις κυβερνήσεις τους για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά τους. Η Πολιτική Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ έχει κάθε δικαίωμα να θεωρεί ότι οι λαοί –πλην του ελληνικού, εννοείται –ψηφίζουν τις λάθος κυβερνήσεις. Εχει ισχυρά επιχειρήματα ότι το συμφέρον των άλλων λαών, που ψηφίζουν τις λάθος κυβερνήσεις, είναι να μας δανείζουν χωρίς όρους. Αλλά όσο τις ψηφίζουν, μάλλον είναι κομματάκι δύσκολο να τις ανατρέψουν για το χατίρι μας.
Μία χούφτα είναι οι άνθρωποι στην κυβέρνηση που αγωνιούν για την επίτευξη ενός συμβιβασμού με τους δανειστές. Οι υπόλοιποι κοιμούνται και ξυπνάνε με το πρόγραμμα-ευαγγέλιο της Θεσσαλονίκης, που πρέπει να το αποστηθίσει και ο τελευταίος δανειστής, πόσω μάλλον ο κ. Δραγασάκης.
Και όσο οι σύντροφοι είναι απασχολημένοι με την κριτική στον αντιπρόεδρο, η οικονομία τραβάει την κατηφόρα. Εδώ και τρεις μήνες ο Πρωθυπουργός προσπαθεί να τα βρει με τους δικούς του –για να ξέρει ότι θα περάσει από τη Βουλή ο όποιος συμβιβασμός με τους δανειστές –και δεν μπορεί. Πώς θα φτάσει λοιπόν σε συμφωνία με τους έξω; Επομένως, δεν είναι «η ώρα των λαών να μπουν στη μάχη». Είναι η ώρα του Τσίπρα. Ας βιαστεί –πριν του ανακοινώσει η Ζωή ότι πέρασε η ώρα του!
