Εχουμε πλέον ως χώρα τη συγκατάθεση και κορυφαίων παραγόντων της ΕΕ να πραγματοποιήσουμε το δημοψήφισμά μας. Με την ευκαιρία του Eurogroup της 11/5, αναφερόμενοι στο θέμα, είπαν το απολύτως προφανές: αποτελεί εσωτερικό ζήτημα της χώρας η καταφυγή σε μια δημοκρατική διαδικασία. Με λίγα λόγια: κάντε τα κουμάντα σας.

Η υπόθεση «δημοψήφισμα» αποτελούσε και αποτελεί επιλογή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Η δυνατότητα προσφυγής σε αυτό δεν θα κολλήσει σε ασυμβίβαστα λόγω Συντάγματος.

Ομως δεν πρέπει να παραβλέπεται ότι τέτοια προσφυγή θα ελάμβανε, εξ αντικειμένου, τα χαρακτηριστικά του διλήμματος: ναι ή όχι στο ευρώ –κάτι που είναι η «ελεύθερη μετάφραση» των πολώσεων στην ελληνική κοινωνία.

Αν λοιπόν επιλέξει δημοψήφισμα η κυβέρνηση, τι ακριβώς θα πρότεινε στους πολίτες να ψηφίσουν; Αν προέκρινε την απόρριψη της διαφαινόμενης συμφωνίας επειδή αυτή δεν θα ήταν «έντιμος συμβιβασμός», και ο ελληνικός λαός συναινούσε στην πρότασή της, η πορεία του τόπου θα έβγαινε πλέον σε αχαρτογράφητες περιοχές. Αν, αντιθέτως, ο λαός δεν συναινούσε, προφανώς η κατάθεση της εντολής διακυβέρνησης του τόπου θα ήταν μονόδρομος.

Η αντίθετη επιλογή, αυτή της κυβερνητικής στήριξης της συμφωνίας στο δημοψήφισμα ως της μόνης «ρεαλιστικής», θα ήταν προβληματική μόνο αν την αρνιόταν το εκλογικό σώμα.

Σε κάθε περίπτωση, σε περίπτωση δημοψηφίσματος θα έχει τεθεί ένα μείζον πολιτικό ζήτημα. Η κυβέρνηση θα έχει σπρώξει τη χώρα σε περιπέτεια για να λύσει διά του δημοψηφίσματος ένα εσωτερικό της πρόβλημα διαφωνίας και διχασμού στελεχών και βουλευτών της.

Με αυτά τα δεδομένα, ποιος πιστεύει πράγματι ότι η δυνατότητα προκήρυξης δημοψηφίσματος είναι υπερόπλο στα χέρια της κυβέρνησης; Μήπως, αντίθετα, είναι μπούμερανγκ; Και η πολύπαθη χώρα τι φταίει;

Τελευταίο, αλλά όχι έσχατο: πώς ακριβώς σκέφτονται στου Μαξίμου; Περί τα τέλη της καταληκτικής ημερομηνίας του Ιουνίου, όταν την ελληνική κοινωνία θα την προετοιμάζουν για να προχωρήσει σε δημοψήφισμα, το Eurogroup ή το Συμβούλιο των αρχηγών των κρατών-μελών της ευρωζώνης θα μας δώσει ένα κείμενο το οποίο εμείς ως χώρα θα κληθούμε να πούμε ότι το αποδεχόμαστε ή όχι; Με άλλα λόγια, θα έχουμε συγγράψει από κοινού μια «συμφωνία» με μέτρα και υποχρεώσεις, που θα περιμένει το «ναι» ή το «όχι» του ελληνικού λαού!

Υποθέτω πως κανείς εχέφρων δεν θα ήθελε να συμβεί κάτι τέτοιο.

Ο Δημήτρης Χατζησωκράτης είναι μέλος της ΚΕ της ΔΗΜΑΡ

Τελευταία Νέα