Εμελλε να είναι μια δύσκολη συγκατοίκηση. Είχε φανεί από τη σπουδή του ΣΥΡΙΖΑ να κηρύξει, πριν καν τον διορισμό του, ανεπιθύμητο τον Γιάννη Στουρνάρα. Η δυσφορία για «τον υπουργό του Σαμαρά» πήρε μορφή ανοιχτής αντιπαράθεσης τον Δεκέμβριο πριν από τις εκλογές. Τότε ο διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος είχε παροτρύνει τους βουλευτές να εκλέξουν Πρόεδρο με το σκεπτικό ότι οι πρόωρες εκλογές απειλούσαν με ανεπανόρθωτη βλάβη την οικονομία.

Μετεκλογικά, το τραύμα έμοιαζε να έχει θεραπευτεί από την ανάγκη. Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν καταδικασμένος να συνεργαστεί με τον Στουρνάρα. Δυστυχώς για τη νέα εξουσία που επείγεται να εγκαταστήσει παντού τα ερείσματά της, η Τράπεζα της Ελλάδος δεν είναι ΔΕΗ. Δεν μπορείς να την αναθέσεις σε συνδικαλιστή της ΓΕΝΟΠ. Η ΤτΕ είναι περισσότερο παράρτημα της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας παρά εθνικός θεσμός.

Οπως φαίνεται όμως από το μέτωπο που άνοιξε με το περιβόητο e-mail, η κυβέρνηση –ή τουλάχιστον ορισμένοι παράγοντες του Μαξίμου –ποτέ δεν παραιτήθηκαν από την αξίωση να απαλλαγούν από τον Στουρνάρα. Είναι ένα μέτωπο που κουμπώνει και με το κατηγορώ της Αθήνας κατά της Φρανκφούρτης, η οποία ενοχοποιείται για την έλλειψη ρευστότητας.

Τι λέει, λοιπόν, το μήνυμα που φέρεται να έστειλε συνεργάτης του Στουρνάρα σε δημοσιογράφο; Με μια λέξη, ότι η οικονομία έχει «καθήσει». Δηλαδή, τίποτε που δεν ξέρει όποιος έχει κάποια σχέση με την αγορά ή, έστω, όποιος στοιχειωδώς παρακολουθεί τον Τύπο.

Αν εξαιρέσει κανείς τη στίξη –την κατάχρηση των αποσιωπητικών κι ένα θαυμαστικό -, ο συντάκτης αποφεύγει τα σχόλια. Παρουσιάζει όμως τους αριθμούς ως «λογαριασμό των 100 ημερών». Εμφανίζεται έτσι να υπαγορεύει στα ΜΜΕ έναν τρόπο ανάγνωσης της πραγματικότητας καταδικαστικό για την κυβέρνηση, προδίδοντας την ανεξαρτησία του θεσμού που υπηρετεί.

Το Μαξίμου είχε κάθε λόγο να σκοτώσει επικοινωνιακά και το μήνυμα και τον αγγελιαφόρο. Ο παθητικός τρόπος με τον οποίο Στουρνάρας δέχτηκε το χτύπημα –διαψεύδοντας τυπικά και σιωπώντας –μαρτυρά την αγωνία του να μην αφήσει το θέμα να εξελιχθεί σε εστία αντιπαράθεσης.

Η αποκάλυψη όμως δεν εξαντλείται σε αυτό που φιλοδοξεί να αποκαλύψει. Αποκαλύπτεται κιόλας η ίδια. Αρκεί να δει κανείς την ακολουθία των γεγονότων: Το μήνυμα έχει ημερομηνία Τετάρτης. Την Παρασκευή ο Πρωθυπουργός στη Βουλή άφησε αιχμές για το αν ο Στουρνάρας «τηρεί την εθνική γραμμή». Λίγες ώρες αργότερα το e-mail ήταν κρεμασμένο στα περίπτερα. Η ταχύτητα με την οποία σαν έτοιμη η κυβέρνηση υιοθέτησε το αποκαλυπτόμενο δείχνει ότι δεν είχε λόγους να αμφιβάλλει για τη γνησιότητά του.

Κακά τα ψέματα. Οπως κι αν πολιτευόταν ο Στουρνάρας, δεν επρόκειτο να διαλύσει την εις βάρος του συριζαϊκή καχυποψία. Τώρα, έτσι όπως εξελίσσεται η διαπραγμάτευση, αρχίζει να γίνεται χρήσιμος στην κυβέρνηση ως ύποπτος. Χρήσιμος τουλάχιστον έναντι όσων είναι πρόθυμοι να πιστέψουν ότι αυτός είναι το πρόβλημα. Κι ότι ένας κόκκινος –ή μάλλον πρώην πράσινος –τραπεζίτης θα είχε τάχα αλώσει τη Φρανκφούρτη.

Τελευταία Νέα