Αναζήτηση
Επέστρεψα την Κυριακή το βράδυ κατάκοπος, αλλά με την ικανοποίηση ζωγραφισμένη στα (πράσινα) μάτια μου ότι έβαλα και εγώ ένα λιθαράκι στην τιτάνια προσπάθεια, αλλά, φευ, στο αεροδρόμιο δεν με περίμενε κανείς. Ενα άγημα, μια μπάντα, δυο επίσημοι, ο μπαρμπα-Φλαμπουράρης έστω. Ου-δείς!
Χθες έμαθα τα καθέκαστα. Λίγες ώρες νωρίτερα, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, η αριστερή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ επισημαίνω, είχε υποδεχθεί με τιμές αρχηγού κράτους τα λείψανα της Αγια-Βαρβάρας –μεγάλη η χάρη Της –και κρίθηκε ότι θα πήγαινε πολύ να οργανωνόταν την ίδια ημέρα κάτι ανάλογο για μένα.
Εγώ βέβαια δεν τα εξετάζω αυτά, αλλά υπάρχουν άλλοι οι οποίοι βλέποντάς τα βγάζουν φλύκταινες, διότι, σου λέει, εμείς τώρα είμαστε αριστεροί ή είμαστε η Φιλεύσπλαχνος Ενωσις Θεουσών Δυτικών Προαστίων Αττικής «Ο Αγιος Ιερόθεος»; Λόγου χάρη ο φίλος μου (πλέον…) Φίλης, ο οποίος δήλωσε το ακόλουθο καταπληκτικό, το οποίο και αντιγράφω προκειμένου να εξηγήσω το γιατί αυτή η κυβερνητική συμπεριφορά στο πρόσωπό μου:
«Δύο αρχηγοί κρατών επισκέφτηκαν επί ΣΥΡΙΖΑ την Ελλάδα και είναι το Aγιο Φως και τα λείψανα της Αγίας Βαρβάρας»!..
Προσυπογράφω φυσικά και θέλω να ελπίζω ότι συντόμως θα τριτώσει το πράγμα: όλο και κάποια άγια κάρα (κεφάλα σημαίνει αυτό στα ωραία ελληνικά) θα υπάρχει ανά τον κόσμο για να μεταφερθεί και αυτή εν Ελλάδι, μήπως και σωθούμε από την καταστροφή…
Βότσαλα
Για να είμαι ειλικρινής, στις Βρυξέλλες δεν μας το ‘χουν και πολύ. Αντιθέτως πιστεύουν ότι όπου να ‘ναι, με κάποιον τρόπο, με ή χωρίς δημοψήφισμα, στο τέλος της ημέρας θα τους αδειάσουμε τη γωνιά –«είστε το ενοχλητικό βότσαλο που έχει μπει μέσα στο παπούτσι της Ευρώπης» μου είπε κάποιος και βρήκα τη μεταφορά τόσο παραστατική, εξού και την καταγράφω.
Το άλλο που μπορώ να μεταφέρω εδώ είναι ότι εκτός από μένα στις Βρυξέλλες βρισκόταν κατ’ αυτάς και ο Γιώργος, ο global Γιώργος –εκείνος κάνοντας μια στάση στο ταξίδι της επιστροφής από τις Ηνωμένες Πολιτείες.
–Είχε κάτι; ρώτησα. Ηρθε να δει κάποιον;
–Με τις άκρες που έχει ο Παπανδρέου δεν τα ρωτούν αυτά, μου επέστησε την προσοχή κάποιος συνεργάτης του και αναγκάστηκα να αποδεχθώ την παρατήρηση, διότι άμα ακούς ότι ο Γιώργος είναι Βρυξέλλες, προφανώς δεν έχει πάει να φάει μύδια αχνιστά με σελινόριζα σε λευκό κρασί σε κάποιο από τα Chez Leon…
Αποκατάσταση
Ο Γιώργος ήταν πάντως χθες θυμωμένος με τον κύριο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Ο τελευταίος, άνθρωπος σοβαρός κατά τα άλλα, διέπραξε για δικούς του λόγους πατάτα ολκής: υποστήριξε ότι αυτός είχε εισηγηθεί στον Γιώργο να προκηρύξει δημοψήφισμα, πράγμα εντελώς ανακριβές ιστορικά και πολιτικά.
Το ακριβές είναι –αποκαθιστώ την ιστορική αλήθεια αυτή τη στιγμή, υποθέτω γίνεται αντιληπτή η σοβαρότητα της στιγμής –ότι ο Γιώργος, τον Ιούνιο του 2011, απηυδισμένος από τη στάση του Σαμαρά και της υπόλοιπης αντιπολίτευσης, όπως βεβαίως και τη στάση της κοινωνίας, προέκρινε το δημοψήφισμα ως τη μόνη λύση για να καταστεί συμμέτοχος και ο λαός στην προσπάθεια να αποφύγουμε τη χρεοκοπία.
Το είπε στη Μέρκελ. Εκείνη τον αντιμετώπισε με συγκατάβαση και με κάτι του είδους –ως τελική απάντηση –«πρέπει να το προετοιμάσεις σωστά για να μην προκύψει αποτέλεσμα το οποίο θα οδηγεί σε ρήξη με την ευρωζώνη».
Ο Γιώργος ύστερα από αυτό έκανε μια νύξη και στον Σαρκοζί. Ο τελευταίος ήταν πιο σκεπτικός, ειδικά για το ερώτημα που θα ετίθετο στο δημοψήφισμα.
Σόιμπλε δεν έπαιξε πουθενά.
–Επαιξε; ρώτησα τον Πεταλωτή, που τότε ήταν και μέσα στα πράγματα.
–Οχι, ποτέ, μου απάντησε κατηγορηματικά.
Λίγο αργότερα εξέδωσε και σχετική ανακοίνωση.
Αυτά…
Ψάχνοντας
Στο μεταξύ, επιστρέφοντας στην Αθήνα, με πήραν και μένα τα δάκρυα χθες βλέποντας να δικαιώνεται ο αγώνας των αγωνιστών της ΕΡΤ, οι οποίοι επαναστατικώ δικαίω άνοιξαν τις πύλες του Ραδιομεγάρου και εισέβαλαν στο κτίριο.
Δεν μπόρεσα να κρύψω τη συγκίνησή μου βλέποντας σκηνές που προσομοίαζαν με την κατάληψη των Χειμερινών Ανακτόρων στην Αγία Πετρούπολη από τους μπολσεβίκους. Ελειπε βέβαια το θωρηκτό «Aurora» να ρίξει τον εναρκτήριο κανονιοβολισμό, αλλά κανένα πρόβλημα, όλα έγιναν όπως πρέπει.
Πάντως, από όλα όσα λέχθηκαν για την εισβολή ένα με συγκλόνισε: ότι μπήκαν λέει στην ΕΡΤ γιατί δεν ήθελαν να πληρώνονται χωρίς να εργάζονται, αφού από τις 30 Απριλίου θεωρούνται όλοι προσληφθέντες!
Παρακάμπτω το γεγονός ότι ακούγεται ως ανέκδοτο το επιχείρημα προκειμένου περί της ΕΡΤ και στέκομαι στην απόλυτη σιωπή για το θέμα του γνωστού και ως καλαμοϊππέως αρμοδίου υπουργού Παππά. Δεν τον αφορά το θέμα; Δεν πρέπει να πει κάτι; Ποιανού αρμοδιότητα είναι η ΕΡΤ; Δική του ή της παρέας των Καλφαγιάννηδων;
Εκτός πλέον και αν θεωρεί ότι το έργο του εξαντλήθηκε στον διορισμό του ντουέτου Τσακνής – Ταγματάρχης στη διοίκησή της.
Ντουέτο
Η διοίκηση της ΕΡΤ – άλλο κεφάλαιο αυτό! Για τον Τσακνή δεν έχω να πω κάτι. Εμφανίζεται ως συνθέτης. Αλλά όσους ρώτησα, ουδείς μπόρεσε να μου πει έστω και ένα (αριθμός 1) τραγούδι του που να γνωρίζει ή να σιγοτραγούδησε κάποια στιγμή σε κάποια παρέα. Διακρίθηκε όμως στη φιλοσυριζαίικη αρθρογραφία, η οποία προφανώς στις μέρες μας είναι διαβατήριο για να προσληφθείς κάπου.
Αλλά ο δεύτερος του ντουέτου, ο Ταγματάρχης, τι περίπτωση! Τον γνωρίζω καλά. Και πολλοί άλλοι επίσης. Ετσι όταν ανακοίνωσα –σε φίλους –ότι σκέφτομαι με αφορμή την περίπτωσή του να κάνω μια πραγματεία για το πώς πλην της κατσαρίδας μπορεί να επιβιώνει σε συνθήκες πυρηνικού ολέθρου και ένα συγκεκριμένο είδος ανθρώπου, του οποίου η «προσαρμοστικότητα» υπερβαίνει κάθε όριο, του χαμαιλέοντα συμπεριλαμβανομένου, υποδέχθηκαν την ιδέα μου με ενθουσιασμό. Πλην ενός. Που επέμενε ότι πιο συμβατός με την περίπτωση είναι ο μύθος του σαλιγκαριού που ανέβηκε κάποτε στον Ολυμπο και όταν το ρώτησαν πώς κατάφερε αυτόν τον άθλο, απάντησε με ειλικρίνεια «έρποντας και λείχοντας και με τα κέρατά μου»…
Θα το σκεφθώ…
