Εγώ τους Αμερικάνους δεν τους είχα για «μπαταχτσήδες» –αντιθέτως. Κάτι ο μύθος για τους «μπρούκληδες», κάτι η εικόνα της «θείας από το Σικάγο», της μυθικής Γεωργίας Βασιλειάδου (τι θυμήθηκα κι εγώ τώρα…) συν η επικρατούσα εντύπωση ότι οι Αμερικάνοι γενικώς είναι «ανοιχτοχέρηδες», μου είχαν εδραιώσει την άποψη ότι, όταν πρόκειται περί χρημάτων, οι Αμερικάνοι δεν έχουν κολλήματα.

Αυτά μέχρι χθες. Που αναζητώντας την άκρη σχετικά με μια είδηση της κυριακάτικης «Καθημερινής» η οποία με εντυπωσίασε ομολογώ (αποκάλυπτε εμμέσως ότι στη σύλληψη του Χριστόδουλου Ξηρού συνέβαλαν αποφασιστικά οι πληροφορίες κάποιου ο οποίος έλαβε ήδη αμοιβή για τον «κόπο» του 1 εκατομμύριο ευρώ), έπεσα πάνω σε άλλη είδηση –εξίσου εντυπωσιακή:

n ότι οι Αμερικάνοι κωλυσιεργούν (για να μην πω προβάλλουν όσα προσκόμματα μπορεί να φανταστεί κανείς) για να μην καταβάλουν το ποσό των 2 εκατ. δολαρίων που είχαν δημοσίως δεσμευθεί ότι θα διαθέσουν σε όποιον με τις πληροφορίες του οδηγούσε στη σύλληψη των Χρ. Ξηρού και Ν. Μαζιώτη.

Οι πληροφορίες μου αναφέρουν ότι η ελληνική πλευρά έχει επανειλημμένως κάνει κρούσεις προς τα εδώ κλιμάκια της CIA και του FBI «να καταβάλουν τα ποσά της επικήρυξης», αλλά πέφτουν συνεχώς πάνω σε ένα τείχος από δικαιολογίες. Πότε δεν συνήλθε στις ΗΠΑ η αρμόδια επιτροπή που εγκρίνει την καταβολή των ποσών της επικήρυξης, πότε υπάρχουν γραφειοκρατικά εμπόδια για την αποδέσμευση των χρημάτων και άλλα πολλά και διάφορα.

Μέχρι και θέμα μη καταβολής ολόκληρης της επικήρυξης έχουν θέσει. Διότι τον μεν Μαζιώτη συνέλαβε η Αντιτρομοκρατική ύστερα από δικές της έρευνες (άρα, λένε, δεν μπορεί να πάρουν τα χρήματα της επικήρυξης αστυνομικοί…), για δε τον πληροφοριοδότη που υπέδειξε τον Ξηρό ζητούν πλήρη στοιχεία ταυτότητας, αφήνοντας να εννοηθεί ότι δεν υπήρξε «πηγή», αλλά και αυτός συνελήφθη ύστερα από έρευνες της Αντιτρομοκρατικής.

Τσ…τσ…τσ… μιλάμε για κάβουρες κανονικούς, δηλαδή!..

Παζλ

Αντιθέτως, εξ όσων αντελήφθην χθες διαβάζοντας σχετική ανακοίνωση του αναπληρωτή υπουργού Αμυνας Κ. Ησυχου για τα «σαπάκια» αεροπλάνα του Ναυτικού, που αποτέλεσαν την πρώτη καλή «δουλίτσα» της Lockheed Martin με τη νέα κυβέρνηση, «λεφτά υπάρχουν». Και πως όλος αυτός ο θόρυβος που έχει προκληθεί –και με ευθύνη βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ –δεν είναι παρά ένα ακόμη μοχθηρό και υποχθόνιο σχέδιο της «διαπλοκής», η οποία φυσικά υπονομεύει τη λαοφιλή κυβέρνηση του αριστερού μου αγοριού Αλέξη.

Δεν έχω να παρατηρήσω τίποτε άλλο αναφορικά με την παρέμβαση Ησυχου παρά μόνο τούτο: ήταν το κομματάκι του παζλ που απέμενε για να συμπληρωθεί η εικόνα από το κάδρο των ευθυνών που ασφαλώς θα αναζητηθούν κάποια στιγμή για τη διαβόητη αυτή «δουλίτσα». Διότι έως τώρα το παλικάρι έμενε σκοπίμως εκτός: είχαν εκτεθεί Καμμένος, Τόσκας, Ταφύλης, αλλά αυτή η …μουσίτσα τα είχε καταφέρει να αποφύγει κάθε ανάμειξη. Από χθες όμως δεν έχει –ούτε αυτός –το παραμικρό άλλοθι. Εκτός πια και αν στο στρατό της Αργεντινής, όπου όπως μου λένε είχε προσφέρει τις υπηρεσίες του ο περί ου ο λόγος Ησυχος, οι εξοπλισμοί γίνονταν με παρόμοιο τρόπο, όποτε έχει κάθε λόγο –και υποχρέωση, μπορώ να πω –να υπερασπίζεται κάτι ανάλογο με αυτά που έκανε η συριζοκυβέρνηση με τη Lockheed Martin.

Τι ρωτάω…

Αναφερόμενος στον περίφημο Ταφύλη, τον οποίο ο περί ου ο λόγος Ησυχος εκθειάζει στη χθεσινή ανακοίνωση του είδους «ήμουν κι εγώ συμμέτοχος», μου είπαν ότι έχει ένα ακόμη μικρό «θεματάκι»: οι ιπτάμενοι της Αεροπορίας, λέει, υποχρεούνται άμα τη αποστρατεύσει τους, και για ευνόητους λόγους, να παραμείνουν συνταξιούχοι για τουλάχιστον 5 χρόνια και μετά να αναζητήσουν δουλειά. Ο Ταφύλης σχεδόν αμέσως μετά την αποστρατεία του αναζήτησε και βρήκε δουλειά, συνταξιούχος της Πολεμικής Αεροπορίας ων, σε μια νατοϊκή υπηρεσία. Και λίγο αργότερα, μεταπήδησε στον ιδιωτικό τομέα στην περίφημη εταιρεία HOMS που έπαιρνε έργα από τη Lockheed Martin στο πλαίσιο των αντισταθμιστικών οφελών. Αναρωτιέμαι αν απασχόλησε κανέναν ποτέ αυτό το θεματάκι, και αν όχι, διερωτώμαι εκ νέου «γιατί».

Απορίες που τις έχω όμως, ε;

Να ‘χουμε να λέμε

Χαίρομαι, πάντως, διότι έξω πάμε καλά –πετάμε, πώς το λένε. Μπορεί να μας έχουν γενικώς στο φτύσιμο μερικοί μερικοί, αλλά υπάρχουν και τομείς στους οποίους δεν πιανόμαστε!

Παράδειγμα χθεσινό: ο Πρωθυπουργός Αλέξης συναντήθηκε στο Μέγαρο Μαξίμου με τον ηγέτη της Αριστεράς της Τυνησίας Χάμα Χαμαμί.

Αντάλλαξαν, σου λέει, απόψεις για τα θέματα της περιοχής. Ωραία. Και; Με την κρίση θα μας πει κάποιος τι πραγματικά γίνεται; Διότι οι μέρες τελειώνουν και ο κύριος Χαμαμί (όπως και ο κάθε κύριος Χαμαμί) δεν νομίζω ότι μπορεί να συνεισφέρει σε κάτι.

Εμένα κάτι τέτοιες συναντήσεις μου θυμίζουν τα γνωστά «να ‘χαμε να λέγαμε», «σε κουβέντα να βρισκόμαστε» και τέτοια. Και είναι για να γεμίζουν τις σελίδες της «Αυγής» με κάνα δίστηλο μετά φωτογραφίας στο γνωστό μπεζ, αντιπροσωπευτικό δείγμα αισθητικής Αλέξη, σαλονάκι του Μαξίμου…

Πόρτα

Εξω πάμε καλά κι εγώ χαίρομαι, μέρος δεύτερον: περιέγραψα χθες πώς η συγκλονιστικά περήφανη στάση του συριζολεβέντη υφυπουργού Κοντονή οδήγησε τα «καθάρματα» της UEFA και της FIFA να διορθώνουν νομοσχέδιο που έχει εγκρίνει η αρμόδια επιτροπή της Βουλής και είναι έτοιμο να εισαχθεί προς συζήτηση και ψήφιση στην Ολομέλεια του Σώματος.

Το πράγμα έχει και συνέχεια, εντυπωσιακά περήφανη επίσης, στα όρια τού «this is Sparta» που φώναξε ο Λεωνίδας στους απεσταλμένους του Ξέρξη. Μόνο που εδώ το πράγμα εξελίχθηκε σε «πάρ’ τα να ‘χεις», σκέτο!

Οπως με ενημέρωσε και πάλι ο φίλος μου ο Πλατινί, χθες το απόγευμα (μέσω ενός φίλου του που μιλάει τα ελληνικά, τα οποία δεν είναι το φόρτε του), λαμβάνοντας ο Κοντονής το νομοσχέδιο με τις χαρακιές και τις διορθώσεις με τα bold γράμματα, για να μην πει μετά ότι δεν κατάλαβε καλά, αποφάσισε να στείλει στη Γενεύη, στην έδρα της UEFA, έναν πασοκοδικηγόρο το πάλαι (αυτοί οι πασόκοι, ρε παιδάκι μου, σαν τις κατσαρίδες –επιβιώνουν ακόμη και πυρηνικού ολέθρου…) ονόματι Παν. Περράκη.

Αποστολή: να επαναδιατυπώσει επί τόπου το νομοσχέδιο και να το φέρει πίσω κανονικά διορθωμένο.

Στόχος: να αντιμετωπιστεί η πιθανή ξεφτίλα, να του το δείχνει κάνας Αδωνις στη Βουλή, με τις γραμμές με χάρακα και τα μαύρα γράμματα.

Μεσημέρι το αποφάσισε, το βράδυ άλλαξε γνώμη: θα πήγαινε ο ίδιος για να δώσει μεγαλύτερη βαρύτητα. Και το έπραξε. Αλλά συνάντησε πόρτες κλειστές. Διότι πού πας καημένε Καραμήτρο χωρίς ραντεβού;

Αποτέλεσμα; Δεν τον δέχθηκε ένας (αριθμός 1) παράγοντας της UEFA (ο δικός μου ο Μισέλ είχε κάτι δουλειές, ειπώθηκε: λαϊκή, σουπερμάρκετ, γυναίκα, σπίτι, δεν ξέρω ακριβώς), και ο υπερήφανος ως αγωνιστής του ’21 υπουργός μας αναγκάστηκε να συνεργαστεί με δυο δικηγόρους της ομοσπονδίας.

Δεν είμαι σε θέση να ενημερώσω για το αποτέλεσμα αυτής της μοναδικής συνεργασίας. Μπορώ όμως να αναφέρω κάτι που πιθανώς αγνοεί ο Κοντονής αλλά μου το εξομολογήθηκε ο φίλος Μισέλ (Πλατινί): η UEFA έστειλε ήδη επιστολή στην Αθήνα στην οποία αναφέρει «αυτές είναι οι θέσεις μας» –και… κάντε τα κουμάντα σας (αυτό το τελευταίο είναι σε δική μου μετάφραση)…

Τελευταία Νέα