Αναζήτηση
Ακουσα το εξής καλαμπούρι και το μεταφέρω.
Τηλεφωνεί, λέει, ο Βαρουφάκης στον Πρωθυπουργό και του ανακοινώνει:
–Πρόεδρε, έχω καλά και κακά νέα!
–Ξεκίνα από τα κακά, του ζητεί ο Τσίπρας.
–Τα κακά είναι ότι χρεοκοπήσαμε!
–Και τότε ποια είναι τα καλά; απορεί ο Τσίπρας.
–Τα καλά είναι ότι είμαστε παντού πρωτοσέλιδο!..
Θέλω να ελπίζω ότι το καλαμπούρι δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Κι ότι η κυβέρνηση διαπραγματεύεται για να σώσει τη χώρα από τη χρεοκοπία κι όχι για να εισπράξει πρωτοσέλιδα.
«Μας χρωστούν και δεν μας τα δίνουν για να πάθει ασφυξία η χώρα!» παραπονέθηκε ο Βούτσης –που διακηρύσει συνεχώς ότι δεν θα γίνει «αριστερή παρένθεση».
Δεν αμφισβητώ το παράπονο του ανθρώπου, αλλά δεν μπορώ να καταλάβω ποιοι του χρωστούν και πολύ φοβάμαι πως μέχρι να τους βρει η Ελλάδα θα έχει βουλιάξει.
Κι αναρωτιέμαι. Ποιος έχει δικαίωμα να βουλιάξει μια χώρα επειδή φαντασιώνεται ότι κάποιοι του χρωστούν λεφτά;
Υποθέτω πως πάνω από την κομματίλα υπάρχει κάτι που ονομάζεται δημόσιο συμφέρον. Και σκασίλα του αν ο Βούτσης αποδειχτεί παρένθεση, φθόγγος ή σημείο στίξης.
Ετυχε να διαβάσω πρόσφατα το βιβλίο του Ντέιβιντ Αξελροντ, συμβούλου και στενού συνεργάτη του Μπαράκ Ομπάμα.
Εκεί λοιπόν γράφει πως όταν ο Ομπάμα εξελέγη είχε απίστευτα ποσοστά δημοτικότητας. Τότε ξεκίνησε την πρωτοβουλία για την ιατρική ασφάλιση (το Obamacare) και υπήρξε έντονη ανησυχία στο επιτελείο του προέδρου ότι η πρωτοβουλία αυτή μπορεί να πλήξει τη δημοτικότητά του –όπως και συνέβη.
Σε μια σύσκεψη, λοιπόν, στον Λευκό Οίκο διατυπώθηκαν οι σχετικές επιφυλάξεις. Τότε ο Ομπάμα τους είπε:
–Και τι θα κάνουμε δηλαδή; Θα βάλουμε τους δείκτες δημοτικότητας στη βιτρίνα και θα τους θαυμάζουμε για οκτώ χρόνια; Ή θα τους ξοδέψουμε προσπαθώντας να κάνουμε κάποια σημαντικά πράγματα γα το μέλλον;
«Εκείνη τη στιγμή ήθελα να πεταχτώ πάνω και να τον φιλήσω!» σημειώνει ο Αξελροντ.
Τηρουμένων των αναλογιών, στο ίδιο σταυροδρόμι βρίσκεται σήμερα και ο Τσίπρας. Εχει να επιλέξει ανάμεσα στο ευχάριστο και το χρήσιμο. Τα οποία ουδέποτε συμβαδίζουν στην πολιτική.
Εως τώρα σταδιοδρόμησε πολιτικά λέγοντας στους πολίτες αυτά που ήθελαν να ακούσουν. Ωραίο κι εύκολο.
Εφτασε όμως η στιγμή που θα πρέπει να κάνει κάτι χρήσιμο για τον τόπο –είτε αρέσει στους πολίτες είτε δεν τους αρέσει. Ασχημο και δύσκολο.
Αλλά απαραίτητο. Διότι αν επιβιώνουν οι χώρες κι αν χρειάζονται οι κυβέρνησεις, δεν είναι για να κάνουν φιγούρα οι διάφοροι «ουάου».
Είναι επειδή παίρνουν σκληρές και δυσάρεστες αποφάσεις οι εκάστοτε Τσίπρες.
