Αναζήτηση
Είναι απίστευτες η ταχύτητα και η ακρίβεια με τις οποίες επιβεβαιώνονται καθημερινά οι πιο δυσοίωνες προεκλογικές προβλέψεις.
Η αλήθεια είναι ότι η απλή παράθεση των πραγματικών δεδομένων ενοχοποιήθηκε τότε περίπου ως απόπειρα εκφοβισμού των ψηφοφόρων. Μας διαβεβαίωναν ότι και λεφτά και λύσεις υπάρχουν –στο μιλητό.
Μόνο που δυστυχώς η πραγματικότητα είναι ξεροκέφαλη και δεν παίρνει χαμπάρι ούτε από εντολές ούτε από διαβεβαιώσεις. Ετσι ζούμε τώρα όσα λέγαμε τότε.
Τελευταίο παράδειγμα; Ο αναγκαστικός εσωτερικός δανεισμός. Πρώτα έβαλαν χέρι στα διαθέσιμα των Ταμείων, τώρα παίρνουν τα διαθέσιμα των φορέων του Δημοσίου, θα δούμε τι θα ακολουθήσει.
Αλλά προς τι η έκπληξη; Δεν ξέρω πόσες φορές έχει επισημανθεί ότι τα λεφτά δεν φυτρώνουν στα δέντρα.
n Ή θα τα πάρεις από τις αγορές.
n Ή θα σ’ τα δώσουν οι δανειστές με όρους.
n Ή θα καταφύγεις στον εσωτερικό δανεισμό.
Από τη στιγμή που τα δύο πρώτα αποκλείονται, το τρίτο καθίσταται μονόδρομος.
Κι εκεί βρισκόμαστε τώρα. Στην απότομη προσγείωση από μια εκλογική διαδικασία στην οποία (σύμφωνα με τον αειθαλή Τσαρλς Μάντζερ) «οι Ελληνες ψήφισαν ότι είναι πλούσιοι».
Απλώς τότε πιστεύαμε πως δεν υπάρχει κίνδυνος χρεοκοπίας, πως το Grexit είναι μπλόφα και πως οι Ευρωπαίοι θα βάλουν γενναιόδωρα τα λεφτά για να εφαρμοστεί «το πρόγραμμα κοινωνικής σωτηρίας της Θεσσαλονίκης».
Τότε διαβεβαιώναμε ότι τελειώνουν το Μνημόνιο, η τρόικα και η λιτότητα και ότι δεν υπάρχει ούτε μία πιθανότητα στο εκατομμύριο να μας πει όχι η Μέρκελ.
Τότε πιστεύαμε σε ποσοστό 59,9% πως αν πάμε σε σύγκρουση είναι οι άλλοι που θα αναγκαστούν να υποχωρήσουν.
Τότε θα καταργούσαμε τα Μνημόνια και όλους τους εφαρμοστικούς με έναν νόμο και ένα άρθρο.
Τότε είχαμε αυτοανακηρυχθεί σε «συστημικό κίνδυνο» και παρείχαμε δωρεάν συμβουλές για την αλλαγή των πάντων.
Τότε λέγαμε ότι θα βαράμε τα νταούλια και θα χορεύουν οι αγορές.
Για να είμαι ειλικρινής, τα νταούλια πλέον τα ακούω όλο και πιο δυνατά. Αλλά δεν βλέπω κανέναν να χορεύει.
Αντιθέτως, η χώρα ξυπνάει αργά αλλά σταθερά από μια μαζική αυθυποβολή.
Και μάλιστα ξυπνάει με hangover. Ακόμη και οι αμφίβολες ή αμφιλεγόμενες μετεκλογικές δημοσκοπήσεις αρχίζουν να το καταγράφουν με σαφήνεια.
Δεν ξέρω αν τελείωσε ο μήνας του μέλιτος, που λέει η Λαγκάρντ. Σίγουρα όμως τελείωσε το γαμήλιο πάρτι.
Κι ο γαμπρός μαζί με τη νύφη αρχίζουν να συνειδητοποιούν ότι στη ζωή χρειάζεσαι κι άλλα πράγματα για να επιζήσεις εκτός από ροζ όνειρα και όρκους αιώνιας αγάπης.
Πρώτα όμως πρέπει να συνέλθεις από το hangover.
