Αναζήτηση
Μια καθοριστική μεταβλητή στην πολιτική και ιδιαίτερα στις διαπραγματεύσεις είναι ο παράγων χρόνος. Διεθνώς, timing. Στη διαπραγμάτευση της κυβέρνησης με τους δανειστές που δεν λέει να τελειώσει και δεν ξέρουμε αν και πώς, η ελληνική πλευρά, εκτός των άλλων, έκανε λάθος στη διαχείριση του χρόνου. Ενώ έπρεπε στην αρχή ως νέα κυβέρνηση να είναι προετοιμασμένη και να κλείσει τη διαπραγμάτευση γρήγορα (στη βράση κολλάει το σίδερο), κρατώντας τη σπουδαιότερη γι’ αυτήν κόκκινη γραμμή, κατέδειξε ότι ήταν ανέτοιμη και πελαγοδρομούσε «κερδίζοντας χρόνο». Κι όμως, έχανε χρόνο εις βάρος της!
Οσο απομακρυνόμαστε από τις εκλογές τόσο πιο θολό γίνεται το τοπίο, τόσο πιο αμετακίνητη είναι η άλλη πλευρά. Γιατί με το πέρασμα του χρόνου τα ελλείμματα ανεβαίνουν και τα χρήματα τελειώνουν, γιατί οι ελληνικές αιτιάσεις ακούγονται όλο και πιο ασθενείς αφού δεν συνοδεύονται από πράξεις, γιατί οι συμπαθούντες με τον καιρό απομακρύνονται και γιατί όταν τα πράγματα οδηγούνται στα άκρα ή γίνεται αυτό που θέλει ο ισχυρότερος ή πέφτεις στο κενό. Ετσι τώρα η ελληνική πλευρά είναι αναγκασμένη να συνθηκολογήσει ή να οδηγηθεί στη ρήξη.
Η κυβέρνηση φαίνεται να έχει την πεποίθηση (με τη συνακόλουθη υπεροψία) ότι η ΕΕ δεν μπορεί να αποφασίσει τη ρήξη γιατί δεν συμφέρει το ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Αγνοεί ότι για να σε βρει το κακό «ο διάβολος έχει πολλά ποδάρια»! Που σημαίνει ότι μπορεί να μείνουμε στο ευρώ και να «σερνόμαστε» σε μια διαρκή μιζέρια, περήφανοι, κατά τα άλλα, ότι δεν ενδώσαμε!
Ολο και περισσότερο γίνεται εμφανές ότι ελληνική κυβέρνηση και εταίροι είναι αταίριαστοι. Λείπει η αμοιβαία εμπιστοσύνη. Οι μεν βλέπουν τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ ως παράφρονα μεταβλητή, απομεινάρι άλλης εποχής, οι δε τους Ευρωπαίους ως ετοιμόρροπες ηγεσίες έτοιμες να ανατραπούν από τη λαϊκή οργή. Προφανώς, επακριβώς δεν ισχύει τίποτε από τα δύο. Αυτό που μπορεί να ισχύει όμως είναι να μη «τα βρουν».
Αν συμβεί το τελευταίο (και απευκταίο), η Ελλάδα θα μπει στο περιθώριο, σε μια ιδιότυπη μοναξιά και θα αργήσει πολύ να επανακάμψει. Ο ελληνικός λαός, μεταξύ θυμού, αδυναμίας και απαθείας, θα ζήσει για άλλη μία φόρα τη ματαίωση των προσδοκιών του.
Ο Τηλέμαχος Χυτηρης είναι πρώην υπουργός
