[Στίγμα] Προσδοκίες σε αναμονή

Το θυμήθηκα προσφάτως με αφορμή πληροφορίες που περιήλθαν σε γνώση μου για την πολυσχιδή «δραστηριότητα» προεκλογικά νυν κορυφαίου υπουργού, εκ των «ηρακλέων» του προέδρου Αλέξη Τσίπρα. Ενημερώνω σχετικά ότι επειδή η Αθήνα είναι μικρό χωριό και όσο να πεις τίποτε δεν μένει κρυφό, υπάρχει κόσμος ο οποίος είχε δώσει βάση (δεν λέω «είχε επενδύσει» για να μην παρεξηγηθώ) στις υποσχέσεις του, και προφανώς αναμένει επαλήθευση αυτών των προσδοκιών.

Επίσης, στο μικρό αυτό χωριό που λέγεται Αθήνα και που δεν μένει τίποτε κρυφό, η δυσκολία δεν είναι πώς να ανοίξει κάποιος το στόμα του, αλλά το πώς θα το κρατήσει κλειστό. Ελπίζω να έγινα κατανοητός…

Αντιρρήσεις

Το άρθρο-φωτιά του Γιάννη Πανούση χθες στα «ΝΕΑ», κατά πολλούς άρθρο-προαναγγελία εξόδου από την κυβέρνηση, έρχεται να επισφραγίσει τη γενικότερη αντίδραση του αναπληρωτή υπουργού Προστασίας του Πολίτη σε πολιτικές και νομοθετικές πρωτοβουλίες της κυβέρνησης. Ο άνθρωπος, από την πρώτη ημέρα που ανέλαβε, είχε σοβαρό πρόβλημα με τη στάση της κυβέρνησης απέναντι στους κουκουλοφόρους και σε όλο αυτό το κομμάτι που αφορά τις οργανώσεις ένοπλης επαναστατικής βίας, αναρχικούς, Εξάρχεια κ.λπ.

Γνωρίζω ότι η πρώτη φορά που του «γύρισε» το μάτι ήταν στις 31 Ιανουαρίου, τρεις τέσσερις μέρες αφότου είχε αναλάβει υπουργός, όταν κουκουλοφόροι επιτέθηκαν σε κλούβες των ΜΑΤ, έγραψαν συνθήματα πάνω τους, έβρισαν τους αστυνομικούς και απεχώρησαν ανενόχλητοι. Τα όσα ακολούθησαν με επεισόδια, καταλήψεις κ.λπ. απλώς τον δικαίωσαν.

Γνωρίζω επίσης –μου το είχε πει –ότι ήταν κάθετα αντίθετος με το νομοσχέδιο του υπουργείου Δικαιοσύνης σε ό,τι αφορά τις διατάξεις για την αποσυμφόρηση των φυλακών, και ειδικότερα για την περίπτωση της αποφυλάκισης του Σάββα Ξηρού.

Τις αντιρρήσεις αυτές τις έχει γνωστοποιήσει και στον Πρωθυπουργό. Και περιμένει. Πόσο; Οχι πολύ πάντως…

Ποτέ δεν ξέρεις

Δεν θα περιμένουν πολύ απ’ ό,τι φαίνεται και οι του Αριστερού Ρεύματος, του φίλου μου Παναγιώτη Λαφαζάνη, που βρίσκουν ότι η κυβέρνηση στρέφεται όλο και πιο δεξιά (!..) και δεν κρύβουν την απογοήτευσή τους. Σήμερα έχουν μια διάσκεψη στελεχών, προκειμένου να συζητηθούν οι τρέχουσες πολιτικές εξελίξεις, η πορεία της κυβέρνησης, η διαπραγμάτευση και φυσικά το «τι κάνουμε εμείς».

Ο Στάθης Λεουτσάκος, βουλευτής Πειραιά και στέλεχος του Ρεύματος, με τον οποίο επικοινώνησα, μου είπε ότι δεν είναι κάτι έκτακτο όλο αυτό και πως συμβαίνει τακτικά «να μαζευόμαστε να τα λέμε».

–Πόσο τακτικά; ρώτησα.

–Κάθε τέσσερις ή έξι μήνες. Δεν είναι κάτι συγκεκριμένο. Μην του δίνεις έκταση μεγαλύτερη απ’ ό,τι έχει.

Εγώ δεν του δίνω, τι με νοιάζει άλλωστε. Αλλά, όταν ρώτησα αθώα τον Λεουτσάκο «πού θα γίνει η συνάντηση», διέκρινα έναν δισταγμό (και δυο και τρεις μη πω) στο να μου αποκαλύψει τον χώρο. Τόσο που δεν άντεξα.

–Ακόμη και με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ κανόνες συνωμοτικότητας; του είπα γελώντας.

Γέλασε κι εκείνος και στο τέλος μού είπε ότι «θα γίνει –η συνάντηση –στα γραφεία του κόμματος στην Κουμουνδούρου». Μπορεί, αλλά όρκο δεν παίρνω. Παλιοί κομμουνιστές είναι αυτοί…

Εδώ καράβια χάνονται…

Στο μεταξύ, έχω εντυπωσιαστεί με τα ρεφλέξ της Ελληνικής Αστυνομίας, η οποία έπειτα από διήμερο ανθρωποκυνηγητό (προφανώς με επίνευση της Εισαγγελίας Αθηνών) που είχε εξαπολύσει για τη σύλληψη τής άκρως… επικίνδυνης για τη δημόσια ασφάλεια και την ασφάλεια της χώρας γενικότερα Βίκυς Σταμάτη επέτυχε το αδύνατο. Το ακατόρθωτο. Την συνέλαβε!

Μόλις 150 μέτρα από το Δρομοκαΐτειο, στα σκαλιά μιας εκκλησίας βρισκόταν η γυναίκα, σε κακή κατάσταση, αλλά αυτό ουδεμία σημασία έχει. Σημασία έχει ο θρίαμβος των δυνάμεων του νόμου και της τάξης απέναντι στο απόλυτο κακό, αυτόν τον «κίνδυνο – θάνατο» που κυκλοφορούσε ελεύθερος. Ετσι, γλιτώσαμε τα χειρότερα όπως, ας πούμε, την ανακοίνωση προληπτικών μέτρων ασφαλείας του πληθυσμού, του τύπου να κλείνεται στο σπίτι του με τη δύση του ηλίου, οι μητέρες να προσέχουν τα παιδιά τους και άλλα γενικά μέτρα προφύλαξης ώστε να αποφευχθούν τα χειρότερα.

Εννοείται ότι μέχρι να τηλεφωνήσει κάποιος που την είδε εξαθλιωμένη χθες το μεσημέρι στον δικηγόρο της και εκείνος στην Αστυνομία κρατούσα την ανάσα μου από την αγωνία για την πορεία των ερευνών. Διότι στην Ελλάδα του ΣΥΡΙΖΑ όπου γίνονται ειδικές φωτογραφικές διατάξεις για την αποφυλάκιση συγγενών τρομοκρατών και διευκρινίζεται αρμοδίως (!!!) ότι η ρύθμιση αφορά μόνον αυτούς, και όχι τη Σταμάτη, ήταν πρώτη προτεραιότητα να συλληφθεί άμεσα η στυγνή εγκληματίας και να ξαναγυρίσει εκεί (στο Δρομοκαΐτειο) όπου την είχε αποθηκεύσει η ανεξάρτητη ελληνική Δικαιοσύνη. Πώς αλλιώς θα είχε εμπεδωθεί το κράτος δικαίου; Διερωτώμαι…

Η φαεινή ιδέα… έσβησε

Εχω καλά νέα σήμερα. Οπως με διαβεβαίωσε εγκύρως, παράγων του υπουργείου Οικονομικών, πιο έγκυρος δεν γίνεται, η κυβέρνηση αποφάσισε τελικά να μην επιβάλει φόρο σε ανείσπρακτα ενοίκια! Η γενναία παραχώρηση της κυβέρνησης, και της υπουργού Νάντιας αυτοπροσώπως, υποθέτω θα χαροποιήσει ιδιαίτερα το πλήθος των μικροϊδιοκτητών, στους οποίους είχε πέσει το σαγόνι πληροφορούμενοι ότι στους κυβερνητικούς σχεδιασμούς για την εξεύρεση επειγόντως πόρων εξετάστηκε και αυτή η θαυμάσια ιδέα: να πληρώνει ο άλλος και φόρο από πάνω για ενοίκια που δεν εισπράττει διότι ο ενοικιαστής του είναι άνεργος, ας πούμε.

Ποιος τα σκέφτεται αυτά, άραγε, ήθελα νά ‘ξερα (διαχρονικό είναι το ερώτημα, δεν αφορά μόνο τη συγκυβέρνηση συριζοανέλ).

Ιβάν ο Πρόξενος

Το δεύτερο καλό νέο της ημέρας προέρχεται από το υπουργείο των Εξωτερικών του οποίου προΐσταται, ως γνωστόν, ο φίλος Νίκος «να σκάσεις Γιώργο, έγινα και εγώ υπουργός» Κοτζιάς. Οπως με ενημέρωσε διπλωμάτης καριέρας φίλος μου, ο Κοτζιάς ετοιμάζεται να υπογράψει απόφαση διορισμού του προέδρου του (Μ)ΠΑΟΚ Ιβάν Σαββίδη ως επίτιμου προξένου της Ελλάδας στην πόλη Ροστόφ, μια παραποτάμια πόλη στη βορειοανατολική άκρη τηςΜαύρης Θάλασσας, στηνΑζοφική Θάλασσα, στις εκβολές του ποταμούΝτον. Είναι σημαντικό λιμάνι και έχει πληθυσμό 1,1 εκατ. κατοίκους.