Λίγο πριν από τις 9 χθες το πρωί, ο 27χρονος Ογιασικούρ Ραμάν βγήκε από το σπίτι του στην Ντάκα του Μπανγκλαντές με κατεύθυνση τη δουλειά του, ένα πρακτορείο ταξιδιών όπου εργαζόταν ως υπεύθυνος πληροφορικής. Οι δολοφόνοι προφανώς γνώριζαν τη διαδρομή που ακολουθούσε. Του επιτέθηκαν με ματσέτες μαχαιρώνοντάς τον στο πρόσωπο, στο κεφάλι και στον λαιμό. Δύο από αυτούς συνελήφθηκαν ενόσω επιχειρούσαν να διαφύγουν. Είναι σπουδαστές σε μαντράσας. Είπαν στους αστυνομικούς πως ένας γνωστός τούς ορμήνεψε να σκοτώσουν τον Ραμάν διότι «έκανε κάποια σχόλια εναντίον του Ισλάμ» στα σόσιαλ μίντια –αν και οι ίδιοι δεν τα είχαν διαβάσει. Ο 27χρονος ήταν ενεργός μπλόγκερ, έγραφε με το ψευδώνυμο Ασχημόπαπο, φίλοι του τον περιγράφουν ως έναν «προοδευτικό ελευθερόφρονα που πολεμούσε τον θρησκευτικό φονταμενταλισμό», κάποιοι λένε πως ήταν άθεος, εκπρόσωπος της αστυνομίας επέμεινε πως πίστευε, απλώς με τρόπο εντελώς διαφορετικό από τους φανατικούς.

Λίγο πριν από τις 9 το βράδυ της 26ης Φεβρουαρίου, ο 42χρονος Αβιτζίτ Ρόι ολοκλήρωσε την επίσκεψή του στην έκθεση βιβλίου Εκουσεϊ της Ντάκας και ανέβηκε με τη σύζυγό του σε ένα ποδήλατο-ταξί για να επιστρέψουν στο σπίτι. Οι δολοφόνοι προφανώς τον παρακολουθούσαν. Εκλεισαν τον δρόμο στο ταξί, τον τράβηξαν έξω και του επιτέθηκαν με ματσέτες. Ο ίδιος πέθανε, η σύζυγός του τραυματίστηκε. Ο μόνος ύποπτος που έχει συλληφθεί είναι κάποιος Σαφιούρ Ραχμάν Φαραμπί, ισλαμιστής ιεροκήρυκας που είχε γράψει παλαιότερα στο facebook πως «ο Ρόι ζει στην Αμερική, δεν γίνεται λοιπόν να δολοφονηθεί τώρα, θα δολοφονηθεί όμως όταν επιστρέψει στη χώρα». Μηχανικός στο επάγγελμα, παθιασμένος συγγραφέας δέκα βιβλίων, ο Ρόι πράγματι ζούσε στην Ατλάντα των ΗΠΑ τα τελευταία 15 χρόνια. Είχε όμως επιστρέψει στην πατρίδα του, το Μπανγκλαντές, παρά τις προειδοποιήσεις των φίλων του, ώστε να δει τη μητέρα του. Ηταν συνιδρυτής ενός μπλογκ ονόματι Ελεύθερο Πνεύμα, (που) ονειρευόταν μια κοινωνία «απελευθερωμένη από τα αυθαίρετα ντικτάτα της εξουσίας, τις βολικές δεισιδαιμονίες, την πνιγηρή παράδοση ή την ασφυκτική ορθοδοξία», βασισμένη «στη λογική, τη συμπόνια, την ανθρωπιά, την ισότητα και την επιστήμη». Οι φίλοι του επιμένουν πως «δεν ήταν ένα άτομο, ήταν ολόκληρο κίνημα», ήταν σαφέστατα άθεος, αλλά ευαίσθητος απέναντι στα πιστεύω άλλων ανθρώπων. Κανείς στη Δύση δεν θα φωνάξει ποτέ «Eίμαι Αβιτζίτ!» ή «Eίμαι Ογιασικούρ!». Αυτοί οι δύο πάντως είχαν σίγουρα φωνάξει «Eίμαι Σαρλί!».

Τελευταία Νέα