Αναζήτηση
Υπάρχουν κακά και καλά (κι όμως) νέα σε αυτή τη δραματική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα.
Το κακό νέο – με βάση όσα γνωρίζουμε έως τώρα –είναι ότι τα λεφτά στο Δημόσιο τελειώνουν τη Μεγάλη Πέμπτη (9 Απριλίου), όταν θα πρέπει να καταβληθεί η δόση των 448 εκατ. ευρώ στο ΔΝΤ. Και αν έως τότε δεν έχει επέλθει συμφωνία μεταξύ κυβέρνησης και δανειστών για τη λίστα των μέτρων – μεταρρυθμίσεων, η χώρα θα οδηγηθεί σε ασφυξία.
Το καλό νέο είναι ότι μέσα σε αυτό το επόμενο δεκαήμερο θα ξεκαθαρίσει το τοπίο της αβεβαιότητας που εδώ και αρκετούς μήνες έχει γονατίσει την οικονομία. Βέβαια, αυτό μπορεί να γίνει είτε προς το χειρότερο είτε προς το καλύτερο. Το καλύτερο είναι να υπάρξει «συμφωνία», οι δανειστές μας να ξεκλειδώσουν τη χρηματοδότηση και η ελληνική οικονομία να πάρει το οξυγόνο που χρειάζεται για να σταθεί πάλι στα πόδια της, αναπληρώνοντας τις απώλειες των τελευταίων μηνών.
Το χειρότερο θα είναι, μπροστά στον κίνδυνο χρεοκοπίας της χώρας, η κυβέρνηση να προχωρήσει σε πολιτικές κινήσεις που, αντί να εγγυώνται την επαναφορά της ομαλότητας, θα ανοίγουν νέο κύκλο πολιτικής περιδίνησης και αστάθειας. Ενα δημοψήφισμα που θα ζητούσε από τους έλληνες ψηφοφόρους να αποφασίσουν αν αποδέχονται τα νέα μέτρα, κάθε άλλο παρά θα διασφάλιζε το τέλος του δράματος για τη χώρα. Είτε «όχι» είτε «ναι», η απάντηση στο ερώτημα αυτό θα ήταν ένα πραγματικό ναρκοπέδιο είτε για την ελληνική οικονομία είτε για την εσωκομματική συνοχή της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ.
Για να επιστρέψουμε όμως στο καθαρά οικονομικό τοπίο:
Το καλό νέο είναι ότι οι αναλήψεις από τις τράπεζες έχουν περιοριστεί το τελευταίο διάστημα, γεγονός που δίνει κάποιες ανάσες στο τραπεζικό σύστημα.
Το κακό νέο είναι ότι, αν και σε μικρότερη έκταση, οι καταθέσεις εξακολουθούν και φεύγουν. Εχουν κάνει βουτιά στα 140,5 δισ. ευρώ (τον Φεβρουάριο), που είναι τα χαμηλότερα επίπεδα της τελευταίας δεκαετίας.
Καλό νέο είναι, επίσης, ότι τον Μάρτιο ανέκαμψε η ανταπόκριση των δανειοληπτών στην καταβολή των δόσεων για την εξόφληση των δανείων τους. Και αυτό δημιουργεί ελπίδες αναστροφής της κατάστασης, εφόσον υπάρξουν και οι κατάλληλοι χειρισμοί ρύθμισης των κόκκινων δανείων.
Το κακό, όμως, είναι ότι οι «ακραίες» προεκλογικές υποσχέσεις και οι βιαστικές μετεκλογικές εξαγγελίες υπουργών για δήθεν κούρεμα των κόκκινων δανείων διόγκωσαν το ρεύμα «δεν πληρώνω» προκαλώντας μεγάλη ζημιά στις τράπεζες.
Ας ελπίσουμε ότι εντέλει τα καλά νέα θα υπερισχύσουν των αρνητικών και ότι τη Μεγάλη Πέμπτη, όταν τελειώνουν τα λεφτά, δεν θα είναι η ελληνική οικονομία «σταυρωμένη»!
