Ο Ερίκ Μανζέν και η Ελιζαμπέτ Κλομπούρς ήταν οι υποψήφιοι της γαλλικής Δεξιάς στο καντόνι Εσόμ-σιρ-Μαρν του Νομού Εν. Στον πρώτο γύρο των νομαρχιακών εκλογών, την περασμένη Κυριακή, η «δυάδα» ήρθε τρίτη με ποσοστό 20,66%, πίσω από τη σοσιαλιστική δυάδα υποψηφίων (ένας άνδρας, μια γυναίκα, υποχρεωτικά, σύμφωνα με τη νέα γαλλική νομοθεσία) που απέσπασε ποσοστό 27,97% και την Ακροδεξιά που ήρθε πρώτη με 38,14%

των ψήφων.

Μανζέν και Κλομπούρς είχαν δικαίωμα να προκριθούν, συγκέντρωσαν ποσοστό υψηλότερο του 12,5% των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων. Μανζέν και Κλομπούρς έπρεπε κανονικά να συμμετάσχουν αύριο στον δεύτερο γύρο, αυτή ήταν η εντολή από το Παρίσι. Αλλά έκριναν πως σε μια τέτοια τριγωνική μάχη το Εθνικό Μέτωπο είχε σοβαρές πιθανότητες να κερδίσει. Παραιτήθηκαν λοιπόν και ζήτησαν γραπτώς από τους ψηφοφόρους τους να στηρίξουν τους σοσιαλιστές υποψηφίους με το απλό, καθαρό επιχείρημα, πως «FN και PS δεν είναι το ίδιο πράγμα», κι ας έχουν κόντρες τοπικά με το δεύτερο: «Το PS είναι ένα δημοκρατικό κόμμα» ενώ «το FN εκφέρει ακραίο λόγο», «οι ακροδεξιές του ρίζες δεν έχουν εξαφανιστεί, κι ας προσπαθεί η Μαρίν Λεπέν να τις κρύψει».

Μανζέν και Κλομπούρς γνωρίζουν πως παραβιάζουν την κομματική γραμμή. Αλλά δεν φοβούνται. Η προστασία του νομού τους από την ακροδεξιά απειλή είναι γι’ αυτούς πιο σημαντική «από την προσωπική μας τύχη». Και δεν είναι μόνοι. Το ίδιο έκαναν και οι υποψήφιοι της Δεξιάς σε ακόμη δύο καντόνια του Νομού Εν. Κοντά τους βρέθηκε και εκείνος ο γραμματέας του UMP στον Νομό Γκαρ, ο Ζαν-Πολ Φουρνιέ, που κάλεσε τους δεξιούς ψηφοφόρους να στηρίξουν τους υποψηφίους της Αριστεράς και στις επτά μονομαχίες Αριστεράς – Ακροδεξιάς εκεί –με την απλή, καθαρή εξήγηση πως «δεν θέλω να κερδίσει αυτόν τον νομό το FN και θα κάνω το παν για να το εμποδίσω».

Υπάρχει η κομματική γραμμή, αυτή που χαράσσεται, στην περίπτωση της γαλλικής Δεξιάς, από τον Νικολά Σαρκοζί και απορρίπτει το επονομαζόμενο «δημοκρατικό μέτωπο» με το επιχείρημα ότι το UMP «δεν έχει τίποτε κοινό» με το Εθνικό Μέτωπο, ούτε όμως «συμμερίζεται τις επιλογές» του Σοσιαλιστικού Κόμματος. Υπάρχει και η προσωπική ηθική.