Αναζήτηση
Κυρ Γιάgnι μου με ένα «νι» πάντα,
Πήγατε λέει στα Χανιά και σας έγινε λέει υποδοχή Μεσσία λέει. O κόζμος σάς έραινε με βάια, κλάδους και μενούνος λεμόνι. Μεγάλη απήχηση, γκραν σουξέ, είστε πάντα σολντ άουτ που λέτε εσείς στα ξένα. Θες το μπουφάν το πέτσινο; Θες το πουκάμισο το θαλασσί μια φορούσα εγώ και μια εσύ; Θες οι φωτό στο «Paris Match»; Πάντως, ήρθε κι έγινε η Λεβεντογέννα «ιδού ο Νυμφίος έρχεται εν τω μέσω της νυκτός»:
–Είμαστε μαζί σου!
–Γεια σ’ κοπελ’ μ’.
–Γιου τζαστ κιλντ τρόικα.
–Ουάου!
–YAGNIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIISSSSSSS!
Κι εκεί που σας αποθεώνανε, κολλητά στην ατάκα «είμαστε μαζί σου» –αμολήσατε το μνημειώδες:
–Να είστε μαζί μας και μετά τη ρήξη!
Ποια ρήξη, κυρ Γιάgnι μου;
Ποια ρήξη, Παναγία μου;
Τι λες, τι υπονοείς, τι υπαινίσσεσαι, μάνα μ’; Πότε σε ψήφισα εγώ –όχι εσένα ειδικά, μην το πάρεις προσωπικά –για να με πας σε ρήξη, κουραζμένη γυναίκα; Πότε σε εξουσιοδότησα εγώ να συναλλάσσομαι με ρουπία Ινδίας;
Οχι ότι έχω κάνα κόλλημα με το ευρώ. Ή τη δραχμή. Ή τη μνα. Ή τις χάντρες και τα καθρεφτάκια των ιθαγενών.
Ανοιχτή είμαι σε όλα τα κάρενσιζ –που λέτε κι εσείς στα ξένα. Αλλά ειδοποιάει ο κόζμος ψυχή μ’. Μιλάει απ’ τα πριν, γιαβρί μ’. Τα συνεννογιόμαστε με τον ψηφοφόρο, τζιέρι μ’. Οχι έτσι απλά και κατακούτελα στις γραφικές προβλήτες.
Κυρ Γιάgnι μου με ένα «νι» πάντα,
Εγώ είμαι ένα απλό, λαϊκό και ντισγκάστινγκλι –που λέτε στα ξένα –νεαρό κοριτσόπουλο Βορείων Προαστίων («βουπού» για τους φίλους). Λίγα νογάω, λίγα μελετάω. Συν τοις άλλοις ΚΑΙ μάπα στη θεωρία των παιγνίων: μόνο πασιέντζα τις καθημερινές και κάνα ρόστο με μακαρόνια την Κυριακή. Αλλά πότε τη συμφωνήσαμε τη ρήξη; Και πού ήμανε γω όταν τη συμφωνήσαμε, ω Ανθρωπε Με Το Μπουφάν;
Κυρ Γιάgnι μου με ένα «νι» πάντα,
Σ’ το ‘πα και σ’ το ξαναλέω μη μου γράφεις γράμματα γιατί γράμματα δεν ξέρω και με πιάνουν κλάματα.
Ισως εγώ δεν έχω καταλάβει –διόρθωσε μπάι ολ μινζ: ψηφίσαμε ΣΥΡΙΖΑ για να φωτογραφίζεσαι με φόντο την Ακρόπολη, τον ταραμά και τη σύζυγο; Ή για να δίνεις 1.474 αποκλειστικές συνεντεύξεις ανά δευτερόλεπτο;
Κυρ Γιάgnι μου με ένα «νι» πάντα,
Εσύ που είσαι μορφωμένος και τα παίρνεις (πού τα πας;) τα γράμματα, θα γνωρίζεις βέβαια τη διάσημη ρήση «après moi, le déluge»! Ρήση αγνώστου πατρός –ή μητρός: άλλοι την αποδίδουν στον βασιλιά της Γαλλίας Λουδοβίκο ΙΕ’, άλλοι στην ερωμένη του Madame de Pompadour.
Κι επειδή εμείς τα αστοιχείωτα, λαϊκά και ντισγκάστινγκλι νεαρά κοριτσόπουλα Βορείων Προαστίων («βουπού» για τους φίλους) γαλουχηθήκαμε με γαλλικά και πιάνο –σας ενημερώνω αρμοδίως ότι η φράση «après moi, le déluge» σημαίνει κυριολεκτικώς «μετά από εμένα ο κατακλυσμός». Και μεταφορικώς «μετά από τη δική μου βασιλεία η καταστροφή». Το χάος. Ο όλεθρος ένα πράμα.
Κυρ Γιάgnι μου με ένα νι πάντα,
Να συντονιστούμε επιτέλους να κάνουμε καμιά ληστεία της προκοπής; Και να συντονίσουμε και τις νευρώσεις μας μπάι δε γουέι; Γιατί εμείς ως λαός με διπολική διαταραχή, εσύ ως υπουργός με αυτοκρατορική παράκρουση, την κόβω τη δουλειά: δεν θα βγάλουμε άκρη στη συνταγογράφηση!
Εγώ κυρ Γιάgnι μου, δεν θυμάμαι να σου είπα ποτέ «μαζί σου, αγόρι μου και στον θάνατο».
Ούτε ότι ξέρω τα βήματα όλων των χορών: όταν ο Αλέξης Τσίπρας πήγε στη Λεβεντογέννα μίλησε για πεντοζάλη. Εσύ γιατί μιλάς για Ζάλογγο;
Και στην τελική: εγώ ψήφισα για να αλλάξω τη δική ΜΟΥ ζωή. Οχι τη δική ΣΟΥ.
Σαφές, κυρ Γιάgnι μου;
Με ένα νι πάντα;
