Αναζήτηση
Ο Αλέξης, μεγάλη καρδιά, τον πήρε στο γραφείο του, τον αδελφό Γιώργο, και συνεργάστηκαν στενά (ποσοστά και τέτοια επί των συμβάσεων, των αγωγών κ.λπ. μη με ρωτάτε, διότι θα πιαστώ αδιάβαστος και δεν θέλω). Πάντως συνεργάστηκαν. Στενά. Τόσο που ο αστικός μύθος που κυκλοφορεί τούς θέλει να υπερασπίζονται σε μια υπόθεση –συγκεκριμένα, των πανεπιστημιακών γιατρών που απαγορευόταν τότε να διατηρούν και ιδιωτικό ιατρείο –ο ένας τη μια άποψη και ο άλλος την αντίθετη!
Ποιος κέρδισε από τους δύο δεν ξέρω, αλλά έχει καμιά σημασία; Σημασία έχει ότι κέρδισε το γραφείο!
Δεν είναι πολλοί οι δικηγόροι στην Αθήνα που ειδικεύονται στις εργατικές διαφορές. Ούτε δέκα. Και μιλάω για τους μεγάλους, αυτούς που «σαρώνουν» τον χώρο. Τους γνωρίζουν όλοι, και τους γνωρίζουν και τα συνδικάτα ακόμη καλύτερα. Γνωστός είναι και ο τρόπος που δουλεύουν. Αν είναι αναδρομικά, με ποσοστά. Αν είναι επαναπρόσληψη και αναδρομικά, πάλι με ποσοστά. Και αν είναι επαναπρόσληψη, με ένα πάγιο ποσό. Υπάρχουν, εκμεταλλευόμενοι είτε τα κενά της νομοθεσίας που κάθε φορά υφίστανται είτε λόγω της πολυνομίας που ισχύει και που τους επιτρέπει να ελίσσονται ανάμεσα σε διατάξεις, άρθρα, παραγράφους, αστερίσκους κ.λπ.
Και μην τους βρίζει κανείς από το Δημόσιο, γιατί τη δουλειά τους κάνουν. Αν ήταν πιο σαφής, περιεκτικός και πιο συγκροτημένος ο νομοθέτης, δεν θα υπήρχαν όλοι αυτοί.
Σε μερικούς μεγάλους δήμους της χώρας έχει μπει και διενεργεί εξονυχιστικούς ελέγχους το Ελεγκτικό Συνέδριο, με ενημέρωσαν προχθές. Θεσσαλονίκη, Πειραιάς, Ηράκλειο Κρήτης συμπεριλαμβάνονται μεταξύ των ελεγχομένων και, όπως μου είπαν, ο έλεγχος αφορά δαπάνες που έγιναν σε ένα βάθος δεκαετίας. Το οποίον σημαίνει ότι ξεκινούν από την περίοδο της ευφορίας τού «δώσε μου και μένα, μπάρμπα» (του θείου, όχι της Βάνας, μην μπερδεύεστε) και φθάνουν έως σήμερα.
Ωχ!
Αναφέρθηκα στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και δεν μπορώ να μην ασχοληθώ με τα όσα πρωτοφανή συνέβησαν προχθές βράδυ κατά τη συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου, οπότε η υπό την Αυτής Υψηλότητα Ρένα παράταξη αποφάσισε να συνεισφέρει στην «εθνική προσπάθεια» της κυβέρνησης να βρεθούν χρήματα για να πληρωθούν μισθοί και συντάξεις.
Η μεγάλη πλάκα είναι ότι κυριούλης, αντιπεριφερειάρχης της Αυτής Υψηλότητος υποστήριζε σοβαρά έναντι της επιχειρηματολογίας των αντιδρώντων πως τα 80 και βάλε εκατομμύρια μεταφέρονται στην Τράπεζα της Ελλάδος γιατί δίνει μεγαλύτερο επιτόκιο: από 2% που δίνουν οι εμπορικές τράπεζες, 2,4%! Και οι χάννοι από κάτω τον άκουγαν και δεν του είπε ένας αυτού του wanna be νομπελίστα οικονομολόγου «ρε φίλε, μεταφέροντας τα χρήματά μας στην ΤτΕ στεγνώνουμε τις τράπεζες από ρευστότητα και η ζημιά είναι μεγαλύτερη»!
Επίσης από άγνοια ή από ευγένεια δεν του είπαν και ένα «πρόσεχε, θα μεγαλώσει η μύτη σου, σαν του Πινόκιο» –από τα ψέματα.
Διότι, όπως με ενημέρωσαν εγκύρως, η Τράπεζα της Ελλάδος δεν δίνει 2,4% επιτόκιο, 0,5% δίνει, όσο και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Δεν έχει δικαίωμα να δώσει παραπάνω. Η Τράπεζα αυτό που θα κάνει, με τα 80 εκατ. της Περιφέρειας Ρένας Δούρου και Νήσων, είναι να τα επενδύσει σε repos. Σε αυτήν τη φάση θα διεκδικήσει ένα καλύτερο επιτόκιο για την Περιφέρεια.
Επί του προηγουμένου, έχω να προσθέσω και τα ακόλουθα σε σχέση με όλο αυτόν τον θόρυβο. Κατά ποια λογική η Περιφέρεια Αττικής βρίσκεται με αποθεματικά 343 εκατομμυρίων ευρώ αυτή την περίοδο που δεν υπάρχει σάλιο πουθενά; Για ποιον λόγο τα είχε συσσωρεύσει στις τράπεζες και δεν τα διέθετε για έργα ή για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης; Αντιλαμβάνομαι ότι πρέπει να διαθέτει ένα «μαξιλάρι» για την αντιμετώπιση έκτακτων αναγκών, λ.χ. ενός σεισμού, μιας πλημμύρας, μιας πυρκαγιάς, αλλά 343 εκατ.; Πολλά μού φαίνονται. Πάρα πολλά.
Στο μεταξύ δεν καταλαβαίνω όλο αυτόν τον πανικό που έχει προκληθεί αναφορικά με τα βλακώδη (έμπνευσης και περιεχομένου) εθνικιστικά συνθήματα που φώναζαν τα ΟΥΚ και οι λοιπές ειδικές δυνάμεις στην παρέλαση της 25ης Μαρτίου. Πάντα τέτοια φώναζαν στις παρελάσεις και δεν μπορώ να φανταστώ ότι θα τα άλλαζαν τώρα που έγινε κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ. Με αυτά εκπαιδεύονται, αυτά φωνάζουν. Επίσης με τι ακριβώς θα ήταν ικανοποιημένοι οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ να φώναζαν τα ΟΥΚ; Κάτι, ας πούμε, από αυτά που διδάσκονται τα παιδιά στο Κατηχητικό; Ή το «βροντάει ο Ολυμπος, αστράφτει η Γκιώνα»;
Ασε δε που από τη στιγμή που οργανώνεις παρελάσεις και ταρατατζούμ, αυτά θα τα έχεις, οπότε τι να λέμε τώρα. Εδώ ο αρμόδιος υπουργός Καμμένος τούς έδωσε και πέντε ημέρες τιμητική άδεια για την εμφάνισή τους –στην οποία συμπεριλαμβάνονται φυσικά τα συνθήματα.
Βιβλίο για όσους θέλουν να γνωρίζουν τι συμβαίνει γύρω μας, και ειδικά στα ταραγμένα αιωνίως Βαλκάνια, συνέγραψε ο σπουδαίος εκ Θεσπρωτίας συνάδελφός μου Σταύρος Τζήμας, ανταποκριτής της «Καθημερινής» στη Θεσσαλονίκη. Το βιβλίο έχει τίτλο «Η κατάρρευση της Γιουγκοσλαβίας και οι ελληνικές φαντασιώσεις» και ο Σταύρος, που κάλυψε τα γεγονότα από τη διάλυση της ομoσπονδιακής χώρας ώς τον πόλεμο και τις φρικαλεότητες των «αδελφών» μας Σέρβων στη Βοσνία και αλλού, διαλύει μερικούς κατεστημένους μύθους. Στους οποίους συμπεριλαμβάνονται φυσικά τα προηγούμενα περί των καλών Σέρβων «ομοδόξων» αδελφών μας, που είχαν να αντιμετωπίσουν τους κακούς μουσουλμάνους της περιοχής και τους έσφαξαν για να μην τους έχουν στα πόδια τους.
Αριστα 10
Η οριακή κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα από πλευράς διαθεσίμων και ρευστότητας δημιουργεί την αίσθηση ότι βρισκόμαστε ένα βήμα πριν από την ολοκλήρωση του δράματος που εξελίσσεται με διάφορα επεισόδια εδώ και πέντε χρόνια. Είναι κρίμα, και είναι και άδικο, ότι η λύση αυτή δεν είναι προς την κατεύθυνση της εξόδου από την κρίση αλλά προς την αντίθετη. Που απειλεί να ρίξει την Ελλάδα στον πάτο ενός βαρελιού από τον οποίο αγωνιζόταν να ξεκολλήσει κάνοντας αιματηρές θυσίες.
Ισως αυτά όλα να ακούγονται παράταιρα για μια κυβέρνηση η οποία απολαύει τόσο μεγάλης δημοτικότητας. Αλλά δεν ξέρω αν θα ισχύει το ίδιο σε δύο εβδομάδες ή σε έναν μήνα. Ο οικονομικός στραγγαλισμός που επιβάλλουν οι δανειστές στη χώρα προκειμένου να εξαναγκάσουν την κυβέρνηση να εγκαταλείψει τις κενολόγους αναφορές και τις άσκοπες επιδείξεις πνεύματος και «ηρωισμού» (φυσικά σε εισαγωγικά) είναι η μόνη ζωντανή πραγματικότητα.
Οταν εξαναγκάζονται ΔΕΚΟ και φορείς του Δημοσίου να διαθέσουν τα αποθεματικά τους για να πληρωθούν οι μισθοί και οι συντάξεις του Απριλίου είναι φανερό ότι δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια, το τέλος είναι κοντά. Διότι ακόμη και αν τα καταφέρει η κυβέρνηση τώρα τον Απρίλιο με τις υποχρεώσεις της χώρας, θα τα καταφέρει τον Μάιο; Τον Ιούνιο;
Και όλα αυτά ενώ γνωρίζουν ότι δυστυχώς – δυστυχώς! – η επιλογή είναι μία: να συνεχιστεί η πολιτική των μεταρρυθμίσεων για τις οποίες έχουμε δεσμευθεί έναντι των πιστωτών μας.
Υποτίθεται ότι έως τη Δευτέρα αυτή η περίφημη λίστα με τις μεταρρυθμίσεις ΣΥΡΙΖΑ θα παραδοθεί στους δανειστές προκειμένου να χαλαρώσει κάπως η θηλιά που επιφέρει οικονομική ασφυξία. Αφήνω κατά μέρος τι είδους μεταρρυθμίσεις θα είναι αυτές που θα προταθούν και σε τι θα διαφέρουν από εκείνες που εφάρμοσαν ή προσπάθησαν να εφαρμόσουν προηγούμενες κυβερνήσεις. Στέκομαι μόνο στην υποχρέωση. Θα στείλουν πράγματι μεταρρυθμίσεις ή θα στείλουν πάλι τίποτε δημιουργικές ασάφειες που θα επιτείνουν το πρόβλημα;
Για μένα, το κυρίαρχο είναι να καταλάβουν οι άνθρωποι ότι δεν υπάρχουν περιθώρια για άλλες κοροϊδίες προς τους δανειστές. Για εμάς, δεν το καταγράφω καν. Συνεχώς ψέματα – εξού και κατά τη γνώμη μου εκεί που η κυβέρνηση παίρνει «άριστα 10» είναι στην επικοινωνιακή διαχείριση της κρίσης. Επιβιώνει χωρίς να έχει κάνει το παραμικρό. Τρομερό δεν είναι;
