Αναζήτηση
«Δεν ξέρουνε να εκτιμήσουνε μια παρέλαση ο κόσμος» μουρμούριζε η Μαργιέττα σπάζοντας ένα ένα τα καρύδια.
«Τι άλλο να κάνουνε οι άνθρωποι; Ολα τα σκεφτήκανε, και τα κάγκελα βγάλανε, και τα βιολιά φέρανε και τους ζουρνάδες, και όλα τους τα σεπρεπά. Εντάξει δεν είχανε ένα μαθητή, έναν οπλίτη, έναν κάτι να τους ρίξει μια μούτζα ξεγυρισμένη, να γίνει πρωτοσέλιδο να σκάσει το χείλι μας. Αν και μου φαίνεται ότι αυτόν τον μαθητή που τους είχε φασκελώσει περήφανα πριν από τρία χρόνια, επί κυβερνήσεως Τσολάκογλου, φέτος τον πήρε το μάτι μου στην εξέδρα των επισήμων. Μεγάλωσε πια το βλαστάρι και έγινε κυβέρνηση, αλλά δεν είμαι και πολύ σίγουρη, έχω και την υπερμετρωπία μου, μπορεί να ‘τανε και οφθαλμαπάτη. Αλλά τους βατραχάνθρωπους τους είδα. Είμαι σίγουρη» συνέχιζε ακάθεκτη η Μαργιέττα σπάζοντας ένα ένα τα καρύδια όλων.
«Αφού τους είδα. Ψέματα να πω; Μια χαρά γομάρια τραγουδάγανε και διαβεβαιώνανε ότι «Εμείς θα πάρουμε την Πόλη». Καλά ρε παλικάρια πάρτε πρώτα μια τιμητική να δείτε την γκόμενα το ΣουΚού κι άσε την Πόλη την παίρνετε από βδομάδα που φτιάχνει κι ο καιρός.
Που λύσσαξε κι αυτός έριχνε, έριχνε βροχή με το τουλούμι.
Πώς να παρελάσει ο στρατιώτης με το μπαζούκας στον ώμο; Πώς να χορέψει τσάμικο κοτζαμάν Περιφερειάρχης Δούρου με το άσπρο το μαντό; Αν και της φωνάζανε οι θαυμαστές της όλοι «Με το μαντό, με το μαντό», αυτή αλλού ξημερωμένη απάνταγε «Ευχαριστώ, ευχαριστώ», γιατί νόμιζε ότι της φώναζαν «Μαντώ, Μαντώ» εννοώντας τη Μαντώ Μαυρογένους φυσικά.
Αλλά και τα βιολιά, οι ζουρνάδες, τα ταμπούρλα εμένα διόλου δεν με χάλασαν, γιατί σε συνδυασμό με το βάδισμα της μπαρουτοκαπνισμένης χήνας που είχαν τα στρατά μας, ανέδιδαν έναν αέρα, μια εσάνς παλιγγενεσίας, που χρόνια είχα να χαρώ, η χαροκαμένη. Εγώ λοιπόν» συνέχισε η Μαργιέττα σπάζοντας όλων τα καρύδια,
«Εγώ το είδα όλο αυτό με την παρέλαση στο Σύνταγμα, σαν ένα καλλιτεχνικό επίτευγμα, σαν ένα έργο, μια εικαστική παρέμβαση στο χώρο. Ενα installation να το πω, εν κινήσει, και εν εξελίξει. Ενα installation in progress».
«Με πολεμικό θέμα πάντα, αλλά και με ρομαντικές πινελιές, όπως ας πούμε αυτή η αμιτσίτσια που έχει αναπτυχθεί ανάμεσα στον Δεξιό της Δεξιάς κύριο Καμμένο και την Αριστερά της Αριστεράς κυρία Δούρου. Τι ωραίο ζευγάρι. Αυτό είναι: τα αντίθετα έλκονται.
Αν και ο Καμμένος πιο πολύ ταίριαζε την περασμένη βδομάδα με την Πρόεδρο Ζωή Κωνσταντοπούλου στο κόκκινο χαλί να επιθεωρούνε τους φαντάρους. Αλλη ωραία εικόνα. Βαρύγδουπη.
Μ’ αυτά και μ’ αυτά διόλου δεν με πείραξε φέτος ο μπακαλιάρος. Καθόλου δεν τη ρεύτηκα τη σκορδαλιά. Κι ούτε που το πρόσεξα ότι την ώρα που τραγούδαγαν οι ένστολοι το «Σήκω χόρεψε στολή μου να σε δω να σε χαρώ» ένα μέλος της Fed, της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ, δήλωσε πως «Μια ενδεχόμενη έξοδος απ’ το ευρώ θα αποτελούσε μαύρη μέρα για την Ελλάδα»».
Είπε η Μαργιέττα κι έσπασε και το τελευταίο της καρύδι.
