Τη Δευτέρα το βράδυ από τη συχνότητα του ραδιοφωνικού σταθμού Στο Κόκκινο άκουγες από την ομιλία του ποιητή Ντίνου Χριστιανόπουλου εναντίον των βραβεύσεων μέχρι Κατερίνα Γώγου και ενδιάμεσα μηνύματα αλληλεγγύης σε κρατούμενους που κάνουν απεργία πείνας.

Τα πράγματα είχαν αιφνίδια αλλάξει, αντιεξουσιαστές είχαν καταλάβει το κτίριο του σταθμού, στου Ψυρή, και εξέπεμπαν το δικό τους πρόγραμμα με αιτήματα όπως η κατάργηση των φυλακών τύπου Γ’, η κατάργηση των λεγόμενων κουκουλονόμου και τρομονόμου αλλά και η χρήση του DNA ως αποδεικτικού στοιχείου για έκνομες πράξεις. Την ώρα που γράφονταν αυτές τις γραμμές η κατάληψη του κτιρίου συνεχιζόταν, έχοντας πυροδοτήσει την προφανή κόντρα. Κυβερνητικοί κομισάριοι εγκαλούν τους καταληψίες ότι κάτι αντίστοιχο δεν έπραξαν σε συστημικά μέσα μαζικής ενημέρωσης παλαιότερα.

Οι επίγονοι του Νετσάγεφ, από την άλλη, θυμίζουν στους συριζαίους πως τα αιτήματα που τους έφεραν στο κτίριο ήταν και αιτήματα του σημερινού κυβερνώντος κόμματος όσο αυτό βρισκόταν στην αντιπολίτευση.

Την ίδια ώρα που ο Τσίπρας σκεφτόταν την επόμενη κίνηση στη σκακιέρα του Βερολίνου η κλιμάκωση της αμφισβήτησης της κυβέρνησης ερχόταν από τα κάτω και από παλιούς γνώριμους. Τους αντιεξουσιαστές. Ολους; Οχι. Η νέα γεωγραφία του «άγριου» χώρου τους τελευταίους δύο μήνες είναι διακριτή. Οι παλιοί –γύρω από την κατάληψη του Βοξ στα Εξάρχεια –δείχνουν ακόμη μια στρατηγική ανοχή στην κυβέρνηση. Η προσδοκία τους πως τουλάχιστον το νομοσχέδιο για την κατάργηση των φυλακών τύπου Γ’ θα ψηφιστεί σύντομα είναι το επιπλέον επιχείρημά τους στις συνελεύσεις.

Ενα πιο μικρό, πιο νέο κομμάτι, πάλι, φαίνεται πως επιδιώκει μια στρατηγική έντασης με τον ΣΥΡΙΖΑ. Οι «μηδενιστές» είναι τα παιδιά που ζυμώθηκαν ή προέκυψαν από τις φωτιές του Δεκέμβρη του 2008. Το μίσος τους για το πολιτικό σύστημα ενηλικιώθηκε στην κάτω Πλατεία του Συντάγματος την περίοδο των Μνημονίων. Η ώσμωσή τους με τα πιο επισφαλή κομμάτια μεταναστών και παραβατικών τους εξόπλισε με αποφασιστικότητα και κάποια εμπειρία. Σήμερα, μέρος των δεύτερων είναι στις κονσόλες του ραδιοφωνικού σταθμού της Αριστεράς. Και οικειοποιούμενοι μια μορφή πάλης όπως η κατάληψη –που για χρόνια τελετουργικά πριμοδότησε και ο ΣΥΡΙΖΑ –δοκιμάζουν τις αντοχές των κυβερνώντων.

Την Τετάρτη το βράδυ ο κατειλημμένος σταθμός έπαιζε «Τα παιδιά με τα μαλλιά και με τα μαύρα ρούχα/ φέρνουνε μηνύματα για μιαν αγάπη που ‘χα» από τη «Μαύρη Θάλασσα» του Σαββόπουλου. Τι πιο σημειολογικό;