Αναζήτηση
Για να αντιληφθεί κανείς τις επιδόσεις τού εν λόγω Παπαγγελόπουλου, αρκεί, φαντάζομαι, να αναφέρω ότι «διεκπεραίωσε» κανονικά και με απόλυτη «συνέπεια» υποθέσεις όπως οι υποκλοπές της Vodafone (κράτησε τον σχετικό φάκελο με την αυτοκτονία Τσαλικίδη και όλα τα συναφή για περισσότερο από έναν χρόνο στο κάτω κάτω συρτάρι του γραφείου του). «Διεκπεραίωσε» επίσης με απόλυτη «επιτυχία» σειρά υποθέσεων όπως λ.χ. οι απαγωγές των Πακιστανών –πάντα την ίδια περίοδο –και γενικώς, ρε παιδί μου, είναι ο άνθρωπος που θα «καθαρίσει». Τα πάντα και για πάντα. Ας πούμε –θυμάμαι τώρα γιατί είχα κληθεί και εγώ ως μάρτυρας –ήταν ο ανακριτής στην υπόθεση της ροής μαύρου χρήματος στα ταμεία της ΝουΔού επί Μητσοτάκη από τη λιβεριανή εταιρεία Mayo. Κούτες τού πήγαινε τα στοιχεία ο Λαλιώτης, αλλά ο κυρ Παπαγγελόπουλος δεν κατάφερε να βρει την άκρη.
Περί το τέλος της κυβέρνησης Καραμανλή, τον τοποθέτησαν και επικεφαλής της ΕΥΠ, και αργότερα, το ’13, ο Σαμαράς προφανώς σε αναγνώριση των «εξαίρετων» υπηρεσιών του προσπαθούσε επί μήνες να τον τοποθετήσει επικεφαλής του ΕΣΡ, αλλά η σχετική ψηφοφορία μπλόκαρε και έμεινε ο άνθρωπός μας χωρίς δουλειά. Μέχρι που ήρθε ο ΣΥΡΙΖΑ και τον ανακάλυψε εκ νέου!
Μου είπαν «πρόκειται για προσωπική επιλογή του Πρωθυπουργού». Είπα «μπράβο του Πρωθυπουργού που κάνει τέτοιες επιλογές»!
Η γειτονιά του Διονύσου
Οφείλω να παραδεχθώ ότι με ξένισε ιδιαίτερα η διαρροή ότι ο Παπαγγελόπουλος είναι «προσωπική επιλογή Τσίπρα». Ρώτησα εδώ, ρώτησα εκεί, ρώτησα και παραπέρα. Στενός συνεργάτης του Πρωθυπουργού παραλίγο να πέσει από την καρέκλα –τον συγκράτησε ένας δικός του συνεργάτης που ήταν παρών κατά την επικοινωνία μας. Ενας άλλος έβαλε τόσο τρανταχτά γέλια, που μου τρύπησαν το αφτί, και τον έκλεισα.
Και ύστερα, μου ήρθε η πληροφορία από καλή πηγή: πρόκειται όντως για πρόταση, λέει, του προέδρου. Ποιου προέδρου εξ όλων; ρώτησα.
–Του προέδρου Αλέξη, μου απάντησαν.
Και ύστερα, μου είπαν πώς έγινε ο κύκλος: παρότι «πιστός» του Καραμανλή ο Παπαγγελόπουλος, ο πρόεδρος Αλέξης είχε προσωπική άποψη για αυτόν. Ηταν γείτονες στον Διόνυσο, την περίοδο που το αριστερό αγόρι έμενε με τη μαμά του και τα αδέλφια του στη λιτή, απέριττη και απολύτως συνυφασμένη με τις αριστερές καταβολές του προέδρου οικογενειακή στέγη (δεν περιγράφω άλλο). Γνωρίζονταν λοιπόν από τότε, τα καλοκαίρια μπορεί να έπιναν και κανένα φραπέ κάτω από τα σκιερά δένδρα της αυλής, όπου προφανώς ο πανέξυπνος «Μίμης» έλεγε του «μικρού» και τίποτε ιστορίες από τα παλιά. Οπότε τώρα που ο Αλέξης έγινε ο «παρταόλας» της γειτονιάς, είπε να τον αποκαταστήσει «φυτεύοντάς τον» στον επιστήμονα Παρασκευόπουλο (παρεμπιπτόντως, κύριε καθηγητά μου, δεν μας είπατε κάτι για τις γερμανικές αποζημιώσεις και τη χθεσινή αποκάλυψη ότι παραμυθιάζετε τους πολίτες).
Προσέξτε όμως παρακαλώ τις επιπτώσεις του διορισμού Παπαγγελόπουλου: ημέρες πριν από τη χθεσινή ανακοίνωση ενεφανίσθη στο υπουργείο Δικαιοσύνης πρώην εισαγγελέας ονόματι Σακκάς (γνωστός, γνωστότατος θα έλεγα, στους δικαστικούς κύκλους), αναζητών χώρους για τη στέγασή του.
–Τι ακριβώς θα κάνετε εδώ; τον ρώτησαν.
–Είμαι ο νέος γενικός γραμματέας Διαφάνειας, ανήγγειλε.
Φευ όμως, όνειρο ήταν και πάει ο διορισμός για τον εν λόγω κύριο Σακκά, ο οποίος ανήκει στο κόμμα «Π. Καμμένος και Σία Ανεξάρτητοι Ελληνες» και κατά τις πρόσφατες εκλογές απέτυχε ελαφρώς να εκλεγεί βουλευτής.
Τον έφαγε στη στροφή ο Παπαγγελόπουλος, με τον οποίο ουδέποτε είχε και τις καλύτερες των σχέσεων.
Κλείνω την «παπαγγελοπουλιάδα», ενημερώνοντας ότι για χάρη του διασπάστηκε στα δύο η υπάρχουσα Γραμματεία του υπουργείου Δικαιοσύνης και πως ερωτηματικό παραμένει τι ακριβώς θα κάνει, δεδομένου ότι το αντικείμενο «αντιμετώπιση της διαφθοράς» το έχει καπαρώσει με μεγάλη επιτυχία ο ρέκτης υπουργός Παναγιώτης Νικολούδης.
Είμαι και εγώ προβληματισμένος, με απασχολεί ιδιαίτερα το θέμα.
Στο μεταξύ και πάνω στην έρευνα (για όλα τα προηγούμενα), πληροφορήθηκα ότι η Προεδρία της Δημοκρατίας θωρακίζεται νομικά –επικεφαλής της νομικής υπηρεσίας αναλαμβάνει από τον Ιούνιο, οπότε και εξέρχεται του δικαστικού σώματος, ο νυν πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας Σωτήρης Ρίζος. Δεν θέλω να κάνω συγκρίσεις (ούτε να υπονοήσω τίποτε), αλλά εκ των πραγμάτων δεν θα τις αποφύγω: στη θέση αυτή υπηρετούσε ο νυν Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος επί προεδρίας Κων. Καραμανλή, του πραγματικού. Αρα δρόμος λαμπρός ανοίγεται για τον κύριο Ρίζο.
Και τέλος, κλείνω με δυο αγγελίες. Η πρώτη (στην οποία δεν θα παρευρεθώ λόγω αποστάσεως και ανειλημμένων υποχρεώσεων): σήμερα στο ξενοδοχείο Μεντιτεράνιαν στη Θεσσαλονίκη ο αγωνιστής (της ζωής, πάνω απ’ όλα) Γιάννης Μαγκριώτης κάνει ντεμπούτο ως αρχηγός κόμματος –αναγγέλλει τη δημιουργία του κόμματος Νέα Σοσιαλδημοκρατία, η οποία έρχεται να προστεθεί στις 852 κινήσεις και πρωτοβουλίες του χώρου της Κεντροαριστεράς. Καλή επιτυχία, εύχομαι.
Η δεύτερη (στην οποία θα παραστώ νοερά για ευνόητους λόγους): στο Αμφιθέατρο της Περιφέρειας Αττικής στον Χολαργό η σεμνή και ταπεινή ΠΟΣΠΕΡΤ διοργανώνει αύριο το απόγευμα πολιτικό μνημόσυνο με αφορμή το νομοσχέδιο για την ΕΡΤ. Σε ρόλο τελετάρχη θα είναι αυτό το πικραμένο λεβεντόπαιδο Καλφαγιάννης, ο οποίος υπογράφει και το σχετικό κάλεσμα, από το οποίο απομονώνω τα ακόλουθα συγκλονιστικά, που ραγίζουν την καρδιά του κάθε τίμιου δημοκράτη αγωνιστή:
«Η ψυχολογική κούραση και οικονομική ανέχεια δεν θα μας κάνουν να δεχτούμε άρον άρον το όποιο σχέδιο, χωρίς πραγματικό διάλογο, με θολές σελίδες και δημιουργικές ασάφειες για το μέγεθος της ΕΡΤ ΑΕ και την άμεση επαναλειτουργία στο σύνολό της (…) Η ΠΟΣΠΕΡΤ δεν σύρθηκε και δεν θα συρθεί ποτέ στις ράγες της εξουσίας, της συνδιαλλαγής, των εκβιασμών, της διαπλοκής των μικροκομματικών και μικροπαραταξιακών μεθοδεύσεων».
Με μια ισχυρή δόση αυτοκριτικής, ο πικραμένος Καλφαγιάννης αναφέρει –χωρίς πάντως τη φωτογραφία του Νίκου Παππά που τους «πούλησε», δίπλα –ότι «τα συνδικάτα δεν πρέπει να είναι φέουδο κομματικοκρατίας, εναγκαλισμών με την κάθε εξουσία και δίαυλος προσωπικών συμφερόντων».
Μας αναγγέλλει, δε, αυτό που όλοι περιμέναμε όπως η στερημένη γη τη θεία βροχούλα, ότι δηλαδή «η ΠΟΣΠΕΡΤ συνεχίζει αταλάντευτα να διεκδικεί χωρίς μικροκομματικούς, συντεχνιακούς λόγους το δίκαιο αίτημα για την επαναφορά της ΕΡΤ στις 11-6-2013 σαν να μην έκλεισε μια μέρα» και –εδώ είναι το ζουμί –απαιτεί ο αγωνιστής «να γίνουν πράξη οι προεκλογικές εξαγγελίες – δεσμεύσεις των ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και οι προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης για την επιστροφή στο άσπρο της δημοκρατίας και όχι στο γκρίζο μετά το μαύρο».
Δακρύζω.
