Επειδή δεν έχω νεότερα, αναρωτιέμαι πώς πάει ο διάλογος που εξήγγειλε ο υπουργός Δικαιοσύνης με τους κουκουλοφόρους.

Αναρωτιέμαι επίσης αν αυτοί που διέλυσαν την Τρίτη το βράδυ το κέντρο της Αθήνας ή που κατέλαβαν τη Νομική ή που βεβηλώνουν τα εκκλησάκια ή καίνε τα αυτοκίνητα είναι οι κουκουλοφόροι που διαλέγονται με τον υπουργό ή κάποιοι άλλοι κουκουλοφόροι που δεν μετέχουν του διαλόγου.

Διότι εγώ δεν θυμάμαι η λαϊκή εντολή της 25ης Ιανουαρίου να περιλαμβάνει την πυρπόληση της Αθήνας.

Δεν θυμάμαι να περιλαμβάνει το άνοιγμα των φυλακών στο όνομα της «αποσυμφόρησης» –λες και οι φυλακές είναι ένα είδος μποτιλιαρισμένου αυτοκινητοδρόμου.

Δεν θυμάμαι να περιλαμβάνει την αποφυλάκιση του Σάββα Ξηρού και κανενός άλλου δολοφόνου.

Δεν θυμάμαι να περιλαμβάνει την ανοχή της Αστυνομίας σε φαινόμενα βίας και καταστροφών χάριν των δημοκρατικών δικαιωμάτων των καταστροφέων –όπως μας εξήγησε χθες αρμόδιος υπουργός.

Δεν θυμάμαι να περιλαμβάνει την ουσιαστική κατάργηση της αστυνόμευσης και της παρεμπόδισης τέλεσης αξιόποινων πράξεων επειδή, λέει, η βία των κουκουλοφόρων και των αντιεξουσιαστών είναι «πολιτικό φαινόμενο».

Δεν θυμάμαι να περιλαμβάνει τη δωρεάν μεταφορά των παράνομων μεταναστών στην κεντρική πλατεία της αρεσκείας τους.

Γενικώς δεν θυμάμαι να ψήφισε κανείς στις 25 Ιανουαρίου ότι η Ελλάδα θα γίνει μια χώρα «μπάτε σκύλοι αλέστε κι αλεστικά μη δώσετε».

Κι αν κάποιοι είχαν στο μυαλό τους να φτιάξουν μια χώρα στην οποία θα αναγνωρίζεται και θα τιμάται η «πολιτική δράση» της 17 Νοέμβρη, δεν νομίζω να ειπώθηκε κάτι τέτοιο στον ελληνικό λαό και ούτε θυμάμαι να δόθηκε τέτοια λαϊκή εντολή στην κάλπη.

Θα μου πείτε ότι καινούργιοι είναι στη δουλειά, θα μάθουν.

Δεν είναι έτσι. Διότι πολύ φοβούμαι ότι όλα αυτά δεν προκύπτουν από ανοησία, απειρία ή ανικανότητα.

Προκύπτουν από μια θεμελιώδη ιδεοληψία, η οποία αναγνωρίζει στη βία κοινωνικό ρόλο και υπολήπτεται όσους την ασκούν. Η οποία θεωρεί ότι η εφαρμογή του νόμου εξαρτάται από τα κίνητρα ή τις προθέσεις εκείνου που τον παραβιάζει. Και η οποία αντιμετωπίζει την παραβατικότητα όχι ως έγκλημα αλλά ως αξιοπερίεργο φαινόμενο.

Κάπως έτσι, δηλαδή, ο Σάββας Ξηρός δεν είναι ένας εγκληματίας που εκτίει ποινή για τα εγκλήματα που διέπραξε αλλά ένας άρρωστος αγωνιστής που χρήζει επιεικούς μεταχείρισης.

Αλλά με την ευκαιρία και αν δεν με απατά η μνήμη μου: υπήρξε νομικός που χαρακτήριζε «πολιτική» τη δράση της 17 Νοέμβρη την εποχή των συλλήψεων και της δίκης;

Κάτι σαν το ΠΑΣΟΚ, δηλαδή, του οποίου οι κουκουλοφόροι κατέστρεψαν μόλις προχθές τα γραφεία!